Από το βήμα αυτό, δεν θα θέλαμε να αποτελέσουμε μία ακόμα φωνή που θα συνέτεινε στη σύγχυση. Η σύγχυση είναι τεράστια, παρότι τα δεδομένα του προβλήματος είναι απλά: Η χώρα βρέθηκε με ένα νόμισμα στα χέρια, που ουδέποτε αντιστοιχούσε στα πραγματικά οικονομικά της δεδομένα. Να φύγει απ' το ευρώ διστάζει βάσιμα, για λόγους που θα έπρεπε να συζητηθούν, αλλά ποτέ δεν συζητούνται, διότι τίποτε το ουσιαστικό δεν συζητείται ποτέ στην Ελλάδα.
Με κατεστραμμένη την δική της παραγωγική βάση από το παρελθόν, η χώρα παλεύει να αποφύγει τη στάση πληρωμών και να σταθεί στο ευρώ με ενέσεις χρηματοδοτικές απ' τους εταίρους της, για να πληρωθεί ένα μη εξυπηρετήσιμο δημόσιο χρέος. Το χρέος οι εταίροι αρνούνται να το κουρέψουν, γιατί επιθυμούν να προφυλάξουν το προφίλ της Ε.Ε. και τα κέρδη του ευρωπαϊκού Βορρά. Το τίμημα για τις χρηματοδοτικές ενέσεις, είναι η αξίωση για μέτρα άμεσης οικονομικής απόδοσης, που να οδηγούν σε πρωτοφανή για την Ελλάδα πλεονάσματα. Αυτά με τη σειρά τους, μπορούν να εξαχθούν, είτε με δυσβάσταχτη φορολογία, είτε με μέτρα ελάφρυνσης των δαπανών, που μας γυρνάν ως κοινωνία, σε εποχές που δεν θέλουμε να θυμόμαστε.
Ο τελευταίος γύρος του ελληνικού δράματος, θυμίζει το φθινόπωρο του 2014, όταν η κυβέρνηση Σαμαρά, πλησίαζε το πρωτογενές πλεόνασμα που είχε συμφωνήσει, και επιχειρούσε να δημιουργήσει ένα κλίμα αισιοδοξίας με τεχνητή έξοδο στις αγορές. Την ώρα της δικής της αξιολόγησης, οι δανειστές αξίωσαν δεκαεννέα προαπαιτούμενα. Κάποια απ' αυτά, τα υλοποίησε θέλοντας και μη η κυβέρνηση Τσίπρα, που υποσχόταν πως θα τα έσκιζε μαζί με τα μνημόνια. Όσα απέμειναν, οι δανειστές τα σερβίρουν αργά αλλά σταθερά σε κάθε νέο γύρο, με την κυβέρνηση να αναζητεί απεγνωσμένα ισοδύναμα.
Δεν υλοποιήθηκε η πρόσθετη δαπάνη 2,5 δισ. ευρώ το 2015; Είχαμε πετύχει και μια μικρή μείωση του ύψους των πλεονασμάτων που μας ζητούσαν; Σήμερα οι δανειστές αξιώνουν επέκτασή τους για ένα χρονικό διάστημα μετά το 2018 που μένει να συμφωνηθεί. Αν θέλουμε να κρατήσουμε το φετίχ της κατώτερης σύνταξης αλώβητο, θα πρέπει να μειώσουμε το αφορολόγητο. Δεν υλοποιήθηκε η αξίωση για ομαδικές απολύσεις και καθιέρωση του λοκ άουτ για τις επιχειρήσεις; Θα πρέπει να υλοποιήσουμε κάτι απ' αυτά τώρα. Τίποτε δεν έχει συμφωνηθεί, αλλά ο χρόνος μετρά σε βάρος μας, τα κλιμάκια των δανειστών έρχονται αλλά μπορεί και να ξαναφύγουν, κι η κοινωνία κουράστηκε.
Η δημόσια αυστριακή εφημερίδα “Die Presse” που εκδίδεται με ευθύνη της αυστριακής κυβέρνησης, παρατηρεί ότι ενόψει των εκλογών στη Γαλλία και τη Γερμανία, οι δανειστές επέλεξαν “να βγάλουν απ' τη μέση το ελληνικό πρόβλημα”. Πράγμα που σημαίνει πως η ατζέντα των αξιώσεων θα μπορούσε να είναι ακόμα πιο μεγάλη, αλλά κανείς δεν θα ήθελε τους Γάλλους και τους Γερμανούς να σπεύδουν στις κάλπες με μία κυβερνητική κρίση να σωβεί στην Ελλάδα. Αν τώρα αυτό συνιστά επιτυχία ή καταστροφή, υπάρχουνε δεκάδες σοφιστές να το αναλύσουνε από τηλεοράσεως.