Υπάρχουν σήμερα πολλά μικρά και μεγάλα κορίτσια που ναι στη ζωή τους είναι ήρωες, κορίτσια της διπλανής πόρτας που δίνουν η καθεμιά τους έναν αγώνα αξιοζήλευτο, αξιοπρεπή και δύσκολο... είναι κάποια κορίτσια που θαυμάζω πολύ...
Τώρα οι κακοπροαίρετοι θα ισχυριστούν τη γνωστή καραμελίτσα του τύπου... "μα μας ευνουχίσατε" αντρική κουβέντα χωρίς ίχνος σεβασμού και άκρως ανταγωνιστική, λες και μας βάλατε σε αγώνα δρόμου και τρέχουμε για το κύπελλο;
Όχι θα προτιμούσαμε να μας ξεπερνάτε, να είστε πιο έξυπνοι, πιο ευγενικοί πιο ειλικρινείς πιο άντρες και να φοράτε τα παντελόνια όχι  από υποχρέωση.. Δεν φταίμε εμείς οι γυναίκες που γεννηθήκαμε δυνατές και φυσικά δεν αναφέρομαι στη σωματική δύναμη....
Απλά πατήσαμε στα πόδια μας και δείχνουμε κάθε μέρα πως τα καταφέρνουμε με άριστα στο στίβο της ζωής γιατί είμαστε ΙΚΑΝΕΣ!!!
Παράδειγμα η φίλη μου η Φρόσω που μεγαλώνει τρία παιδιά δουλεύει σαν το σκυλί, που θα λέγαμε στην κοινή καθομιλουμένη, δεν λείπει τίποτε από το σπίτι και δηλώνει ευτυχισμένη και χωρίς την ανάγκη να προχωρήσει με συνοδοιπόρο που θα της κάνει την ζωή υπέροχη, αλλά για τους πρώτους έξι μήνες και μετά ως συνήθως θα αρχίσουν τα όργανα... γιατί το "ήταν η ζωή μου κόλαση και την έκανες απόλαυση" παίζει ανάποδα με την πάροδο του χρόνου...
Γυναίκες, ανεξάρτητες που έχουν τα ηνία της ζωής τους στα δικά τους χέρια, που δεν ζητιανεύουν ασφάλεια μέσα σε κούφιες αγκαλιές... γυναίκες που ξέρουν ποιες είναι που πάνε, που πατάνε και πως θα κατακτήσουν ότι σφηνωθεί στο διαρκώς ενεργό μυαλουδάκι τους... αυτές τις γυναίκες ναι τις θαυμάζω πολύ...
Γυναίκες που δεν αγγίζουν δίχως να αγαπούν, δεν χαρίζονται σε ρηχά και επιφανειακά μονοπάτια, δεν ακολουθούν πρέπει και κανόνες άλλων, λειτουργούν με άξονα την αξιοπρέπεια την αλήθεια και την δική τους λογική, όσο παράλογη και να φαίνεται στην συμβατική και υποκριτική κοινωνία.
Γυναίκες που περνούν και μόνες τους καλά και που το παραμύθι της Σταχτοπούτας το έχουν μόνο για να σκάνε στα γέλια... άλλωστε το γοβάκι έγινε 20ποντο και ο πρίγκιπας δεν θα αργήσει να αράξει στο καναπέ με το τηλεκοντρολ και άντε να περάσεις μπροστά από  την τηλεόραση σε τελικό champions league....μπλέξιμο!!!
Γυναίκες που μέσα σε γάμο βγάζουν φίδια από τρύπες, υποκρίνονται πως όλα καλά και που τα βράδια παρακαλάνε να ήταν μόνες στο κρεβάτι... πόσο δύσκολο αλήθεια να σκέφτεσαι να του δώσεις μια κλωτσιά στο τυχαίο μπας και ξεκουνηθεί και καταλάβει πώς η σχέση μπάζει νερά και πως ναι υπάρχουν δύο σ αυτήν και πρέπει να κουνάει το χεράκι του κάποιες φορές....
Γυναίκες δυνατές που κι αυτές όμως κλαίνε για να επανέλθω, δεν το βάζουν κάτω όμως, το μυαλό τους μπορεί να μπλοκάρει... η ανάσα τους να κόβεται.. τα δάκρυα ναι να πνίγουν δυσκολίες και προσπάθειες όμως για λίγο αυτά... δεν έχουν χρόνο για μνημόσυνα, κατάρες και τα λοιπά... σηκώνουν το κεφάλι κάνουν focus σε επόμενες μέρες, στιγμές και συνεχίζουν!!
 Γυναίκες που δεν ελπίζουν σε καβαλάρηδες γιατί το άλογο μπορεί να τον ρίξει κάτω τον χριστιανό... και να φάνε τα μούτρα τους παρέα... γυναίκες όμορφες μέσα έξω.. που ναι ξέρουν πως αξίζουν το καλύτερο....μιλάω για αυτές που δεν ελπίζουν πως η ζωή τους θα «φτιάξει» μόνο όταν συσχετιστεί με έναν άντρα, γι αυτές που δε βαφτίζουν πρίγκιπες κάθε είδους βατράχι που θα τους δείξει λίγη προσοχή...παριστάνοντας την ευτυχισμένη ενώ μέσα της θα αναθεμάτιζε την ώρα και την στιγμή που πήγε βόλτα στη λίμνη και το είδε...
Αυτές θαυμάζω και υποκλίνομαι μπροστά τους βάζοντας την ταμπέλα επάνω τους: γυναίκες δυνατές!!!