Ενδυματολόγοι, επικοινωνιολόγοι , σύμβουλοι, ειδικοί συνεργάτες, δημοσιογράφοι και άλλοι “ών ουκ έστι αριθμός” πιάσαμε δουλειά. Στήνεται ένα πανηγυράκι που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα.
Επικεντρώνεται η αντιπαράθεση στην οικονομία , στα μνημόνια , στην κρίση που γονάτισε τα νοικοκυριά, που άλλαξε τη ζωή μας , οδήγησε χιλιάδες σε ανεργία και εκατοντάδες σε αυτοκτονία, κόποι μιας ζωής πήγανε χαμένοι . Χιλιάδες σπίτια βγαίνουν σε πλειστηριασμό , τα δάνεια γίνανε θηλιά στο λαιμό των δανειοληπτών. Η οικονομία βυθίστηκε σε βαθιά ύφεση. Οδηγηθήκαμε σε ένα τούνελ που δεν έχει σχισμή για μια μικρή έστω ηλιαχτίδα.
Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος , υπάρχει όμως και η άλλη που δεν πρέπει να παραβλέψουμε.
Θα προσπαθήσω να την προσεγγίσω με πολύ προσοχή και να φέρω στην μνήμη παλαιότερες μα και νεότερες πολιτικές που έχουν βαρύνουσα σημασία και έχουν σηματοδοτήσει εν πολλοίς την πορεία μας ως άτομα, οικογένεια , έθνος.
Ζούμε σε περίοδο μεγάλης παρακμής
• Ο θεσμός της οικογένειας βάλλεται .
Νομιμοποιήθηκε ο γάμος ομοφυλοφίλων , νομοθετήθηκαν σύμφωνα συμβίωσης , αναδοχή παιδιών από ομόφυλα ζευγάρια , και τα διαζύγια εκδίδονται με διαδικασία εξπρές.
Αφήσαμε στην άκρη τον Απόστολο Παύλο που στην επιστολή του προς Εφεσίους λέγει πως “Το μυστήριο τούτο μέγα εστί” (αναφέρεται στον γάμο ).
• Η Εκκλησία μπήκε στο στόχαστρο
Αλλάξανε τα βιβλία των θρησκευτικών, Ιεράρχες που εκφράζουν δυναμικά απόψεις για ό,τι πληγώνει τον θεσμό της οικογένειας ή ό,τι βλάπτει το έθνος και την θρησκεία χαρακτηρίζονται ακροδεξιοί , φασίστες .
Για να μην τους ασκείται ούτε αυτή η κριτική θέλουν να γίνει διαχωρισμός κράτους- εκκλησίας και για να περάσει ευκολότερα επικαλούνται ότι μια από τις αιτίες που βούλιαξε η οικονομία μας είναι αυτή η μισθοδοσία του κλήρου .
Οι πολιτικοί παραβλέπουν ότι στο παρελθόν όχι λίγες φορές πουλήθηκαν οι εκκλησιαστικές περιουσίες για να σωθεί το έθνος .
• Πανεπιστημιακό άσυλο και άβατο των Εξαρχείων εκθέτει διαχρονικά τις πολιτικές ηγεσίες .
Κάθε φορά που υπάρχει “κινητικότητα” στους χώρους αυτούς καταλύεται το κράτος , γίνονται βανδαλισμοί , κινδυνεύουν ζωές , κλείνονται όμηροι στα σπίτια τους οι έχοντες το θλιβερό προνόμιο να ζουν στο άβατο και στα πέριξ.
• Άλλο φρούτο ο Ρουβίκωνας .
Χαίρει ασυλίας. Κάνει καταδρομικές ενέργειες, απειλεί , εκφοβίζει , προκαλεί φθορές . Με περίσσιο θράσος μικρές ομάδες ατόμων εισβάλουν σε υπηρεσίες , υπουργεία και όπου γουστάρουν. Το σημαντικό είναι πως ανεμπόδιστα μπαίνουν και ανενόχλητα βγαίνουν.
Υποδέχονται τον Κουφοντίνα με αγκαλιές και φιλιά και σε μεγάλο βαθμό καθορίζουν συμπεριφορές και πολιτικές των κρατούντων.
Υπουργός χαρακτήρισε αυτές τις έκνομες ενέργειες μιας μορφής ακτιβισμό. Τους καλύπτουν απόλυτα γιατί ίσως τους χρησιμοποιούν για αλλαγή ατζέντας όταν κάτι τους πιέζει.
• Παράλληλα με όλα αυτά υπάρχουν και οι εθνικοί κίνδυνοι.
Η Τουρκία προκαλεί συνεχώς, θέλει αναθεώρηση της συνθήκης της Λωζάννης, μιας συνθήκης που :
1. Εκτός των νησιών Ίμβρου και Τένεδου που τους τα παρεχώρησε με ειδικό καθεστώς και ποτέ δεν το σεβάστηκαν .
2. Μέρος της ανατολικής Ρωμυλίας που της παραχωρήθηκε ως αντάλλαγμα διότι η Ελλάς δεν μπορούσε να της καταβάλει πολεμικές αποζημιώσεις.
3. Και μια λωρίδα γης στα σύνορα με την Συρία δεν προέβλεπε τίποτε άλλο για τους γείτονες μας.
• Η διαπραγμάτευση με τα Σκόπια μάς οδήγησε σε μια μεγάλη εθνική ήττα με απρόβλεπτες συνέπειες στο άμεσο ή απώτερο μέλλον.
Στις συζητήσεις με την Αλβανία ακολουθείται η ίδια ηττοπαθής τακτική.
Στις επιφυλλίδες 1989-2004 στον Β’ τόμο ο Μάριος Πλωρίτης στο κείμενο Η…..ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ ΕΛΛΑΔΑ μεταξύ των άλλων γράφει: «Πράγματι αν “το μακεδονικό χαρτί” οδηγεί στην αποκοπή του βορειοελληνικού χώρου από τον εθνικό κορμό τότε το λεγόμενο “Αλβανικό χαρτί” τινάζει στον αέρα το Ελληνικό εθνικό κράτος , αφού και αυτή η Πελοπόννησος και τα βόρεια προάστια της Αθήνας θεωρούνται ο “φυσικός χώρος” των (καταπιεζόμενων )Αλβανών» .
Τώρα επιτροπές ειδικών αλλάζουν τα βιβλία της ιστορίας. Αυτή είναι η εθνικά υπερήφανη πολιτική.
Με όλα αυτά τα υπαρκτά προβλήματα καλούμαστε να επιλέξουμε το κόμμα , τον ηγέτη που θα οδηγήσει την χώρα στην ανάπτυξη τον πολίτη σε ευημερία , το έθνος σε διεθνή σεβασμό και θα περιφρουρήσει την εθνική κυριαρχία.
Πώς να μας πείσουν όμως όταν κανένας δεν έδειξε χαρακτηριστικά ηγέτη που εμπνέει και μπορείς να τον εμπιστευτείς.
Είναι μετριότητες της συμφοράς.
Αλίμονο όμως γιατί από αυτές τις μετριότητες θα πρέπει να επιλέξουμε. Περιμέναμε αυτά τα δύσκολα χρόνια οι αγώνες να αναδείξουν ηγέτες , δυστυχώς ούτε αγώνες είδαμε ούτε ηγέτες αναδείχθηκαν .
Μείναμε μόνοι. Οι αθάνατοι της Ακαδημίας μόνον αθάνατοι δεν είναι . Χαθήκανε, πνέουν τα λοίσθια.
Οι εκκλησιαστικοί ηγέτες πλην ελαχίστων εξαιρέσεων είναι κατώτεροι της αποστολής τους και του αξιώματος που φέρουν.
Ο πνευματικός κόσμος γενικότερα και οι διανοούμενοι είναι ανύπαρκτοι. Ίσως να συμβιβάστηκαν με τις μετριότητες της πολιτικής.
Θα έπρεπε οι πολιτικοί μας να περνούν από σεμινάρια ιστορίας, να μαθαίνουν τουλάχιστον τι ήταν η εξέγερση του Ίλιντεν.
Κρίμα σαν λαός σαν έθνος αξίζαμε κάτι καλύτερο.
