ειδικά αυτός ο εξ ανατολών, η μάστιγα της Ανατολής, όπως  τον χαρακτήρισε ο πρόξενος της Αμερικής στην Σμύρνη Τζ. Χόρτον λίγο πριν την συνθήκη της Λωζάνης.
Και σαν μη μας έφταναν όλα αυτά και άλλα πολλά, νάχεις και τον Έλληνα υπουργό Φίλη σε παράκρουση. Τη μια φορά με την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, την άλλη με το μάθημα των θρησκευτικών και τελευταία με την εκκλησία και ειδικότερα  με τη στάση της την περίοδο της κατοχής και της δικτατορίας. Την απάντηση για την τελευταία του παράκρουση την πήρε από το μέχρι πρότινος (τότε που σκίζανε τα μνημόνια) σύμβολο του κόμματος και της Αντίστασης, Μανώλη Γλέζο.  Η ταπεινότητα μου οφείλει να παραδεχθεί πως ο κύριος Γλέζος μάς έχει καλύψει όλους. Το τι έχει προσφέρει και συνεχίζει να προσφέρει η εκκλησία στο Έθνος μας είναι καταγεγραμμένο στην ιστορία, αρκεί κανείς να ανατρέξει σ’ αυτήν. Στην ιστορία θα προστρέξω και εγώ σήμερα για να θυμηθούμε, αλλά και να θυμίσουμε στον κάθε Φίλη την προσφορά και την συμβολή της εκκλησίας.
Στον Μακεδονικό αγώνα του 1905 – 1911, ο ελληνισμός της Μακεδονίας, ελληνόφωνος και μη, πλήρωσε βαρύ τίμημα προκειμένου να αποφύγει το βίαιο εκβουλγαρισμό που επιδίωκαν οι Βούλγαροι. Οι Σκοπιανοί θυμήθηκαν ότι υπάρχουν πολύ αργότερα.
Καθοριστικό ρόλο στη θετική έκβαση αυτού του σκληρού αγώνα υπήρξε και η συμβολή της εκκλησίας. Ιερείς και Μητροπολίτες με τα μεγάλη τους εθνική δραστηριότητα, και πολλές φορές θυσιάζοντας και την ίδια τους τη ζωή, συνέβαλαν στην επικράτηση του ελληνισμού στη Μακεδονία.
Μεταξύ αυτών και ο Μητροπολίτης Γρεβενών Αιμιλιανός.
Ο Αιμιλιανός Λαζαρίδης γεννήθηκε το 1884 στα Πέρματα του Ικονίου, αλλά η καταγωγή του ήταν από την περιοχή της Μπάφρας (Δυτικός Πόντος). Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης και διορίστηκε διάκονος και διδάσκαλος από το Μητροπολίτη Πελαγονίας που έδρευε στο Μοναστήρι (σημερινή Μπίτολα) στα Σκόπια).
Αργότερα έγινε επίσκοπος Πέτρας, πάλι κάτω από τη δικαιοδοσία του Μητροπολίτη Πελαγονίας Πλάτωνα Φορόπουλου.
Το 1908 ορίστηκε μητροπολίτης Γρεβενών στη θέση του Μητροπολίτη Αγαθάγγελου Κωνσταντινίδη τον οποίο οι Τούρκοι πέτυχαν να μεταθέσουν στην Ανδριανούπολη, λόγω της εθνικής του δράσης. Ο Αιμιλιανός συνέχισε το έργο του προκατόχου του με μεγαλύτερη ένταση ενάντια στο βουλγάρικο κομιτάτατο,  που εκείνο τον καιρό μεσουρανούσε. Σε μια περιοδεία του, μαζί με τον διάκονο του Δημήτριο Αναγνώστου, την 1η Οκτωβρίου 1911 δολοφονήθηκαν κοντά στο χωριό Γκριντάδες, που έκτοτε φέρει την ονομασία Αιμιλιανός.
Ο θάνατος του υπήρξε μαρτυρικός και φρικαλέος. Τα λείψανα του ενταφιάστηκαν στις 11 Οκτωβρίου στα Γρεβενά, κοντά στον οικισμό Βαρόσι.
Ας είναι λοιπόν αυτό το μικρό αφιέρωμα στον εθνομάρτυρα Αιμιλιανό Λαζαρίδη, ο οποίος θυσιάστηκε πριν εκατόν πέντε χρόνια υπέρ πίστεως και πατρίδας, ένα μικρό μνημόσυνο.
Μπορεί να ζούμε δύσκολες καταστάσεις, όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να γίνουμε αμνήμονες και αγνώμονες. Σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να ξεχάσουμε τις θυσίες των προγόνων μας, ανάμεσα στους οποίους υπήρξαν και πολλοί από τα χωριά του Δήμου Παιονίας.