Η χώρα ανακαλύφθηκε από τον Χριστόφορο Κολόμβο το 1498 και αποτέλεσε Ισπανική αποικία από το 1547. Είναι πλούσια σε ορυκτά, παράγει χρυσό, διαμάντια, βωξίτη, φυσικό αέριο μα κυρίως πετρέλαιο. Ως πρώτος Έλληνας στη Βενεζουέλα φέρεται ο Γιάννης από τη Σπάρτη, Σπάρτακος ή Χουν Γριέγο ένα από τα πρωτοπαλίκατα του Σιμόν Μπολιβάρ, αρχηγός της επανάστασης κατά των Ισπανών το 1810. Ο Γιάννης Σπάρτακος σκοτώθηκε σε μια μάχη στο νησί Μαργαρίτα, η παρουσία και η δράση του στη χώρα αυτή έχουν αποθανατιστεί με δύο ονομασίες αυτή της νησιωτικής Πολιτείας Νουέβα Εσπάρα (Νέα Σπάρτη) και αυτή του λιμανιού Πόρτο Γριέγο στο νησί Μαργαρίτα. Στη νεότερη εποχή, οι πρώτοι Έλληνες άρχισαν να έρχονται μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κυρίως ναυτικοί ανάμεσα τους και ο περιβόητος καλύμνιος, ο  οποίος εξελίχτηκε σε μεγάλο επιχειρηματικό, δημιουργώντας τη μεγάλη εταιρία φεριμποτ του Μαρακαϊμπο. Ο κυρίως όμως σημερινός ελληνικός πληθυσμός προέρχεται από δύο μεταναστευτικά ρεύματα. Το πρώτο αμέσως μετά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, πολλοί από αυτούς ευημέρησαν και έγιναν κατά κάποιο τρόπο η βάση πάνω στην οποία στέριωσε η σημερινή ελληνική παροικία της χώρας. Το δεύτερο μεταναστευτικό ρεύμα σημειώθηκε τα έτη 1955-1957, περίπου 2000 Έλληνες ήθραν τότε να εγκατασταθούν στη Βενεζουέλα. Η δεύτερη γενιά των μεταναστών έβγαλε πολλούς επιστήμονες, ανώτατα στελέχη επιχειρήσεων, καθηγητές. Σε Έλληνες της χώρα ανήκουν αρκετές βιομηχανίες, βιοτεχνίες και διάφορες επιχειρήσεις, καθώς μεγάλα και μικρά εμπορικά καταστήματα.
Οι περισσότεροι από τους Έλληνες της Βενεζουέλας βρίσκονται εγκατεστημένοι στην πρωτεύουσα Καράκας και οι υπόλοιποι στις πόλεις Μαρακαϊμπο, Βαλένσια, Πόρτο Όρτανς, Σαν Φελίπε.
Ο αριθμός των ομογενών της Βενεζουέλας τη δεκαετία του 1980 ανερχόταν σε 5.000 περίπου, σήμερα όμως έχει μειωθεί αρκετά. Η καταγωγή τους είναι κυρίως από την Καλαμάτα, τη Χίο, τη Μυτιλήνη και τη Μακεδονία. Τα τελευταία χρόνια περίπου 500-600 έχουν επιστρέψει στην Ελλάδα, ιδρύοντας μάλιστα και “Σύλλογο Ελλήνων εκ Βενεζουέλας”. Ο πρώτος ελληνικός Σύλλογος στη Βενεζουέλα ιδρύθηκε στο Καράκας γύρω στα 1950 “Ελληνικός Σύνδεσμος Βενεζουέλας”. Στο Καράκας υπήρχε και ελληνικό καφενείο “Το καφενείο του Φάνη”  το άνοιξε ο Φάνης Καραϊνδρος. Το 1969 στο Καράκας με πρωτοβουλία του συγγραφέα Νίκου Παλαμήδη ιδρύθηκ η Ελληνική Παροικία Βενεζουέλας. Επί 20 χρόνια λειτουργούσε σαν τόπος συγκέντρωσης για τον εκεί ελληνισμό προσφέροντας ελληνικό φαγητό, ελληνικές εφημερίδες κλπ.
Τη δεκαετία μάλιστα του 1960 στο Καράκας υπήρχε και ποδοσφαιρική ομάδα με το όνομα “Ελληνικός Ποδοσφαιρικός Όμιλος Ελλάς”.
Η ορθόδοξη Εκκλησία της Βενεζουέλας ανήκει στην Επισκοπή Νοτίου Αμερικής, που έχει έδρα το Μπουένος Άιρες.

Οι Έλληνες του Μεξικιού
Οι Έλληνες έφτασαν στο Μεξικό στο περιθώριο του μεγάλου μεταναστευτικού ρεύματος προς τη Βόρεια Αμερική.
Το διάστημα κατά το οποίο έφτασαν οι περισσότεροι Έλληνες, ήταν η δεκαετία του 1930, ο δε αριθμός τους σήμερα δεν ξεπερνά τα 1000 άτομα. Η ομογένεια του Μεξικού είναι οργανωμένη σε τρεις κοινότητες, στην πόλη του Μεξικού, στη Γουαδαλαχάρα και στην πόλη Κουλιακάν. Οι μετανάστες της δεύτερης και τρίτης γενιάς, προερχόμενοι κατά πλειοψηφία από γάμους μικτούς δεν έχουν εθνική συνείδηση, ωστόσο συμμετέχουν πρόθυμα στις ομογενειακές και κοινοτικές εκδηλώσεις. Σε ολόκληρο το Μεξικό υπάρχει μόνο μία ελληνορθόδοξη εκκλησία, ο ναός της Αγίας Σοφίας, που λειτουργεί από το 1968 στην πρωτεύουσα. Ο λογοτέχνης Όμπρος Αρίτζης θεωρείται ένας από τους καλύτερους σύγχρονους Μεξικανούς λογοτέχνες, ποιήματά του έχουν μεταφρασθεί και στα ελληνικά.

συνεχίζεται
Βιβλιογραφία: Άτλας της Ελληνικής Διασποράς
Εκδόσεις Αλέξανδρος