Πολιτικοποιημένος ο μπαμπάς, φανατισμένος με το ΠΑΣΟΚ σέρνει τον Κωστάκη από την τρυφερή ακόμα ηλικία στις προεκλογικές συγκεντρώσεις. Μιλάει ο Αντρέας στην πλατεία και να ο μπαμπάς με τον Κωστάκη στην πλάτη να ανεμίζει την πράσινη σημαία. Φανατικός πασοκτσής από τα μικράτα του ο Κωστάκης.
Φιλόμουση η μαμά, από μικρή στα γαλλικά και στο πιάνο, στέλνει τον Κωστάκη στο ωδείο με το όνειρο να δει το γιο της αυριανό…Σγούρο. Αμ δε…Φιλόμουσος ο Κωστάκης αλλά από μικρούλης έδειξε την αγάπη του για την ηλεκτρική κιθάρα και τη ροκ μουσική. Ανατριχιάζει η μαμά. Ηλεκτρική κιθάρα; Ροκ; O mon Dieu. Επιμένει η μαμά και ο Κωστάκης τι να κάνει…ενδίδει στο πιάνο αλλά με βαριά καρδιά. Φυσικά στα δεκατέσσερά του χρόνια τα παράτησε.
Και μπαίνει στην εφηβεία ο Κωστάκης και πάει στο γυμνάσιο ο Κωστάκης και νάτος τώρα στο Λύκειο να ετοιμάζεται για τις εισαγωγικές εξετάσεις και την επιλογή επαγγέλματος. Καλλιτεχνική φύση ο Κωστάκης με κλίση στη ζωγραφική θέλει να μπει στη Σχολή Καλών Τεχνών. Τρελαίνεται ο μπαμπάς. ‘’Ζωγραφική; Θα ψοφήσεις της πείνας ρεεεε…. Καθηγητής θα γίνεις. Μαθηματικός όπως εγώ. Θα διοριστείς, θα έχεις σίγουρο μισθό, θα παντρευτείς και μια καθηγήτρια και θα τα κονομήσεις από τα φροντιστήρια. Θα ζήσεις σαν άνθρωπος. Ακούς τι σου λέω;’’. Ενδίδει ο Κωστάκης.
Σωτήριον έτος 1998
Πρωτοετής στο Μαθηματικό ο Κωστάκης. Είναι φανατικός παοκτσής και πασοκτσής, με απωθημένο τα χαμένα όνειρά του για το μπάσκετ, τη ροκ μουσική και τη ζωγραφική ο Κωστάκης.
Ο ευτυχής μπαμπάς τον παίρνει παράμερα για να συζητήσουν.
-Άκου να δεις γιε μου. Έγινες πια 18 χρονών. Ενηλικιώθηκες. Είσαι ώριμος πια να αποφασίσεις για το τι θα ακολουθήσεις στη ζωή σου.
(*Ο τίτλος, δάνειο από την ομώνυμη αριστουργηματική ταινία του Πήτερ
Γουίαρ με πρωταγωνιστή τον Ρόμπιν Γουίλιαμς)
