Υπάρχουν πολλών ειδών φυλακές στην διάρκεια της ζωής μας, που είτε μπαίνουμε εκεί οικειοθελώς είτε κατ’ ανάγκη. Στην πρώτη περίπτωση ανακαλύπτουμε εκ των υστέρων ότι στον παράδεισο που βλέπαμε σιγά σιγά ξεφύτρωναν κάγκελα, ενώ στην δεύτερη ένα «πρέπει» μας άνοιξε την πύλη.
Τα προβλήματα  πολλά κι αν καθίσεις να το φιλοσοφήσεις, τότε θα διαπιστώσεις πως μας έχουν έγκλειστους όλους, σε φυλακές που απλά τις ονομάσανε διαφορετικά. Χρειάζεται θάρρος για να παραδεχτείς ακόμη και την υπάρξή τους, πόσο μάλλον για να δραπετεύσεις. Η αλήθεια είναι πως αν σκύψουμε να δούμε μέσα μας, αν ρίξουμε μια ματιά στο παρελθόν θα ανακαλύψουμε στιγμές που θα ευχόμασταν κι εμείς να είχαμε την τύχη του Παλαιοκώστα. Δηλαδή, να έρθει ένα ελικόπτερο και να μας πάει μακριά…Να μας απομακρύνει από καταστάσεις οποιασδήποτε φύσεως που μας στερούν την ελευθερία έκφρασης και το δικαίωμα της χαράς. Ή ακόμη αν κάποιες φορές έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα δίλλημα και δεν βγάζουμε άκρη τότε πάλι αναζητούμε έναν απομηχανής θεό για να δώσει αυτός τη λύση. Μόνο που αυτός δεν έρχεται πάντα μόνος του, κάποιες φορές πρέπει να τον επικαλεστούμε να τον αναζητήσουμε.
Υπάρχουν βέβαια και ορισμένοι που στερεώνουν οι ίδιοι κάγκελα είτε γύρω από τον εαυτό τους είτε γύρω από άλλους ανθρώπους.Τους αρέσει να φυλακίζονται ή και να φυλακίζουν. Να εγκλωβίζονται και να περνούν τη ζωή τους σε στενά κελιά, ή να εγκλωβίζουν άλλους και να ικανοποιούνται με αυτό. Αν σ’ αρέσει να ζεις σε φυλακή κανένα πρόβλημα, αν δεν σ’ αρέσει να σε κρατούν φυλακισμένο όμως σκέψου τον τρόπο που θα αποδράσεις, σίγουρα υπάρχει. Αν πάλι ψάχνεις την ευκαιρία… δεν θα έρθει από μόνη της, πρέπει να την δημιουργήσεις το θέμα είναι να συνειδητοποιήσεις την κατάσταση, να το δουλέψεις στο μυαλό σου, να το αποφασίσεις και να οργανώσεις την τέλεια δική σου, απόδραση κατά πόσο αναίμακτη θα είναι κανείς δεν μπορεί να το ξέρει, ούτε να το εγγυηθεί. Ρισκάρεις για να κερδίσεις την ελευθερία σου πάντα. Ρισκάρεις να βρεθείς για ακόμη μια φορά σε μια καινούργια φυλακή αλλά σου αναγνωρίζεται η τόλμη και το θάρρος και στο φινάλε λες προσπάθησα αλλά δεν τα κατάφερα…
Σκέψου όμως μια ζωή χωρίς σίδερα και θα χαμογελάσεις, φαντάσου να μην υπάρχουν δεσμοφύλακες στα όνειρά σου και ποινές για όποιες πράξεις έχεις διαπράξει και έχουν χαρακτηριστεί αξιόποινες.. Μη μείνεις στιγμή σε όλα αυτά, απλά φύγε, κάτι καλύτερο ολοκαίνουργιο θα σου δώσω την ικανοποίηση που αναζητάς. Και πάνω απ΄ όλα μην ανησυχείς, πάνω στο ελικόπτερο θα αναπνεύσεις τον αέρα της ελευθερίας κι όλα αυτά που σε «έδεναν» θα σου φανούν αστεία, ασήμαντα και ανούσια, άλλωστε δεν αξίζει τίποτε περισσότερο από τη δική σου ελευθερία…