Μια παράνοια με πολλές αιτίες.

Η απαξίωση πολιτικών και πολιτικής καθιστούν αντιπαθείς τους συνδυασμούς που υποστηρίζονται από κάποιο κομματικό σχηματισμό.

Η πλανώμενη απογοήτευση από κομματικούς μηχανισμούς δημιουργεί τη διογκούμενη στρατιά των απολίτικων ψηφοφόρων, που ελκύονται από δηλώσεις «ανεξαρτησίας» κομματικά «εγκάθετων».

Και τέλος, οι δήθεν κομματικοί αντάρτες εγγυώνται μια λειτουργία στον Δήμο χωρίς τα βαρίδια των άνωθεν κομματικών εντολών.

Τα αποτελέσματα της υιοθέτησης τέτοιου είδους υποκριτικών συμπεριφορών τα βλέπουμε καθημερινά μπροστά μας.

Οι διαφορετικές πολιτικές, που φυσιολογικά πρέπει να επηρεάζουν την αντιμετώπιση των δημοτικών προβλημάτων ρευστοποιούνται από το παιδαριώδες επιχείρημα, ότι οι Δήμοι θα πρέπει να λειτουργούν χωρίς πολιτικό προσανατολισμό.

Το τελευταίο μηδενίζει το πολιτικό περιεχόμενο των προεκλογικών συνεννοήσεων μεταξύ υπό συγκρότηση συνδυασμών και η περίφημη «προγραμματική σύγκλιση» εκφυλίζεται σε συναντίληψη άχρωμων και αυτονόητων διαπιστώσεων με έντονο το χρώμα κρύφιας συναλλαγής.

Επίσης, μια τέτοια λογική διευκολύνει κομματικά μέλη να μετακινούνται από συνδυασμό σε συνδυασμό στη βάση της εξυπηρέτησης προσωπικών προσδοκιών, που ακυρώνουν κατά καιρούς λεκτικές μεγαλοστομίες περί «αλλαγής παραδείγματος», «ηθικού πλεονεκτήματος» και άλλων συναφών υπερβολών της πολιτικής ρητορικής των κατά καιρούς μεγαλόσχημων κομματικών καθοδηγητών.

Με τούτα και μ' εκείνα νοσταλγώ την εποχή των ξεκάθαρων προσανατολισμών που σηματοδοτούσαν την αντανάκλαση της πολιτικής διαφορετικότητας της κεντρικής πολιτικής σκηνής στη δημοτική λειτουργία, όταν το δημοτικό συμβούλιο εκαλείτο να τοποθετηθεί σε μια σειρά από σημαντικά ζητήματα, όπως το περιβάλλον, ο Πολιτισμός, η οικονομική αυτοτέλεια των Δήμων, η διαχείριση του νερού κ.ο.κ.

Αποστρέφομαι την πανταχόθεν υποκινούμενη «ανεξαρτησία» και πάνω απ' όλα επιθυμώ την επιστροφή της Πολιτικής στη ζωή μας.