Κι όσο κι αν το επίπεδο του πολιτικού πολιτισμού κάποιων τους κάνει να ξορκίζουν εις το πυρ το εξώτερον τη λάσπη στον ανεμιστήρα, τόσο αυτή εξακολουθεί να ξεφυτρώνει ακόμα και μέσα από ψεύτικα προφίλ. Μιας και η διαδικτυακή ενημέρωση εξαπλώνεται με ταχύτατους ρυθμούς, αφήνοντας τις εφημερίδες (τον βασιλιά των παραδοσιακών ΜΜΕ) να τρώνε τη σκόνη της.
Ψεύτικα προφίλ λοιπόν σε διατεταγμένη υπηρεσία, να συκοφαντούν, να παραπληροφορούν και μέσω όλων αυτών να εκφυλίζουν εικόνες ανταγωνιστών και συνυποψηφίων. Ψεύτικα προφίλ με διαχειριστές εντεταλμένους να λασπολογούν ή και να λειτουργούν ως πληρωμένοι κοντυλοφόροι υποψηφίων, που με Γκαιμπελικές τακτικές επιχειρούν να αυτολασπολογηθούν, πιστεύοντας ότι όλο αυτό θα λειτουργήσει σαν crash test συσπείρωσης, κάνοντάς τους έτσι περισσότερο συμπαθείς.
Ψεύτικα προφίλ που κρύβονται πίσω από μικρά ονόματα, τοπωνύμια κι ό,τι άλλο φαντάζονται οι κύριοι διαχειριστές ότι μπορεί να τους διασφαλίσει την ανωνυμία, επιτρέποντάς τους να συνεχίσουν απερίσπαστοι να αποδομούν προσωπικότητες και να καίνε εικόνες.
Είπαμε, στον έρωτα, στον πόλεμο και στον προεκλογικό αγώνα οι συγκεκριμένοι κύριοι όλα νομίζουν ότι επιτρέπονται.
Μόνο που ξεχνάνε πως ο τρόπος που προβάλλει κανείς τον εαυτό του την προεκλογική περίοδο δείχνει και της επί της ουσίας προθέσεις του. Γιατί ας μην ξεχνάμε ότι εμείς τα επιλέγουμε τα άτομα που θα μιλήσουν για λογαριασμό των προβλημάτων που αντιμετωπίζουμε σαν δημότες, όταν βρεθούν σε συγκεκριμένες θέσεις. Η εκπροσώπηση λοιπόν είναι το θέμα και όχι η νίκη στις εκλογές.
Ο προεκλογικός αγώνας επί των ημερών μας μοιάζει με πόλεμο επικράτησης κι επιβολής προσώπων. Κι έτσι τα πρόσωπα, τα προσωπεία κι οι προσωπικές ενίοτε και πελατειακές σχέσεις υποψηφίων και ψηφοφόρων σκεπάζουν τα προβλήματα ενός τόπου, που χρονίζουν άλυτα, ενώ παράλληλα εμφανίζονται κι άλλα.
Εγώ προσωπικά τον υποψήφιο τον κρίνω από το πως φέρεται την εποχή που δεν είναι υποψήφιος. Η σταθερότητα στη συμπεριφορά δείχνει και σταθερότητα στις προθέσεις. Όπως επίσης και τα πεπραγμένα του καθενός. Γιατί το παρελθόν είναι και ένδειξη του μέλλοντος.
Οι μνημονιακές μεταλλάξεις σε όλα τα επίπεδα δοκίμασαν τις αντοχές του Έλληνα, που πλέον αντιμετωπίζει τους θεσμούς σαν κάτι φθαρμένο. Σαν κάτι που χρήζει επείγουσας αναβάθμισης. Όμως αυτό θα γίνει μονάχα άμα το κριτήριο επιλογής προσώπων πάψει να είναι η κουμπαριά, η φιλία κι ο γνωστός του γνωστού, που θα μεσολαβήσει για να μας κάνει μια όποια εξυπηρέτηση ή και μικροεξυπηρέτηση, γιατί αυτό διαιωνίζει ένα καθεστώς που βυθίζει βαθύτερα στην αδράνεια τη συνολική πρόοδο. Διότι οι απανωτές επανεκλογές μετατρέπουν τον κάθε είδους υποψήφιο σε έμμισθο προνομιούχο, που απολαμβάνει τα προνόμια της θέσης του, έχοντας ήδη εξασφαλισμένο το -μέσω εξυπηρετήσεων- προσωπικό του εκλογοπελατολόγιο.
Κι όσο για τα προβλήματα του τόπου θα εξακολουθούν να χρονίζουν χαμένα πίσω από νόμους, αντινόμους και γραφειοκρατικές αρτηριοσκληρώσεις, που εξυπηρετούν την επ’ αόριστο διαιώνιση των πελατειακών σχέσεων. Των πελατειακών σχέσεων που παύουν να είναι σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ ψηφοφόρων και υποψηφίων και γίνονται σχέσεις δούναι και λαβείν. Σχέσεις ευμετάβλητες και δίχως εμπιστοσύνη, αφού η ισορροπία τους εξαρτάται από προσφορές ή και από υποσχέσεις μελλοντικών προσφορών. Σχέσεις βασισμένες στην επιβολή των προσώπων και όχι των προγραμμάτων και των πολιτικών τους. Σχέσεις που εξαφανίζουν ιδέες και ξεθωριάζουν ιδεολογίες, γιατί στην εποχή των μνημονίων μερικές πολιτικές είναι μονόδρομος. Σχέσεις που σε επίπεδο αυτοδιοικητικών εκλογών δοκιμάζουν την αντοχή της κομματικής πειθαρχίας. Γιατί εγώ τουλάχιστον θα το σκεφτόμουν σοβαρά να εμπιστευτώ σε επίπεδο Βουλευτικών εκλογών μια παράταξη που στις Αυτοδιοικητικές εκλογές διασπάται και χωρίζεται σε επιμέρους υποψηφιότητες. Διότι όπως έχω ξαναπεί, τότε η προεκλογική μάχη γίνεται στην ουσία ρινγκ αναμέτρησης βουλευτών, που φέρονται σαν φαμίλιες που παλεύουν για το ποια τελικά θα επικρατήσει.
Οι κάθε είδους εκλογές από ύψιστη μορφή δημοκρατικής έκφρασης στις εποχές των μνημονίων χαρακτηρίστηκαν σαν οικονομική απειλή. Κι αυτό λειτούργησε σαν πρόφαση για να μας επιβληθούν πολιτικές και πολιτικοί. Είναι πλέον καιρός να συνειδητοποιήσουμε πως άλλο επιβολή κι άλλο επιλογή. Γιατί ας μην ξεχνάμε πως η επιλογή των προσώπων είναι δική μας καθαρά υπόθεση. Ας βελτιώσουμε λοιπόν το κριτήριό μας, λειτουργώντας με ανοιχτό μυαλό, δίνοντας χώρο στο καινούργιο και σκεπτόμενοι πως... τα πεπραγμένα και το παρελθόν του καθενός είναι και δείκτης μέλλοντος.