Τρίτη, 21 Μαΐου 2024, 7:53:09 πμ
Κυριακή, 12 Απριλίου 2009 07:52

Ραντεβού με τη… συγγραφή

Το σχολείο δεν είναι μόνο ένας χώρος εκπαίδευσης, είναι και χώρος κοινωνικοποίησης. Έρχεσαι σε επαφή με ανθρώπους που έχουν διαφορετικά ενδιαφέροντα και διαφορετικές ασχολίες.
Την  Τρίτη 31 Μαρτίου, στον χώρο της βιβλιοθήκης του ΓΕΛ Ευρωπού οι μαθητές της Β’ Λυκείου είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν έναν συγγραφέα. Έναν συγγραφέα που, όπως ανακαλύψαμε,  δεν διαφέρει σε τίποτα από εμάς τους «κοινούς θνητούς». Εμείς περιμέναμε να αντικρίσουμε έναν μυστήριο και λιγομίλητο άνθρωπο. Προς έκπληξη όμως όλων, ο συγγραφέας που μας επισκέφτηκε ήταν ένας άνθρωπος απλός, «κανονικός», με χιούμορ, που μπορούσε να επικοινωνήσει άμεσα με τους νέους.


Ο συγγραφέας, Γιάννης Πετρόπουλος, γεννήθηκε στη Θηριόπετρα Αλμωπίας, ζει στα Γιαννιτσά και είναι εκπαιδευτικός. Πρωτοεμφανίστηκε στην πεζογραφία με ένα διήγημα, στον τόμο «Είκοσι και μια ιστορίες», στο οποίο συμμετείχαν πρωτοεμφανιζόμενοι συγγραφείς, που είχαν λάβει μέρος στο διαγωνισμό του περιοδικού ELLE. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα «Η μυρωδιά της μπαρούτης. Το ιδεόγραμμα του Ερώτα» και «Ο Αντρέας, ο Αριστείδης, η Αθηνά και ο Κυριάκος». Πρόσφατα κυκλοφόρησε το νέο του μυθιστόρημα «ΒΟΗΕΜΕ» από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Πηγή έμπνευσης για το μυθιστόρημα αυτό ήταν μια εικόνα που του είχε περιγράψει ένας φίλος του. Μια εικόνα, που γέννησε μια ιστορία.
Με αφορμή την κυκλοφορία του νέου του βιβλίου, μας μίλησε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας άνθρωπος όταν αποφασίζει να γράψει. Για την απογοήτευση που αισθάνεται όταν κάποιος εκδοτικός οίκος απορρίψει τη δουλειά του, που είναι και κατάθεση της ψυχής του. Ότι χρειάζεται επίμονη και πολλή δουλειά για την επίτευξη του στόχου, για να φτάσει, κάποια στιγμή, το έργο του στο αναγνωστικό κοινό. Στόχος δεν είναι να πλουτίσει από τις πωλήσεις, αλλά να μπορέσει να συγκινήσει. Ότι προτιμάει την ποιότητα και όχι την εμπορικότητα.
Ενώ σε άλλες περιπτώσεις οι μαθητές βαριούνται γρήγορα τις σοβαρές συζητήσεις, στην περίπτωση αυτή όλοι ακούγαμε με ενδιαφέρον. Αυτό που έκανε σε όλους εντύπωση είναι το γεγονός ότι η «δουλειά» του συγγραφέα δεν είναι απλή. Ο ίδιος υποστηρίζει με αμεσότητα ότι «χτυπάει κανονικό οχτάωρο», πολλές φορές με επιτυχία και άλλες χωρίς να γράψει ούτε λέξη. Οι ερωτήσεις από τους μαθητές έπεφταν βροχή. Από τι εμπνέεστε; Γιατί γράφετε; Από πότε γράφετε; Αυτό όμως που μας τόνισε ο ίδιος είναι ότι όλοι μπορούν να γράψουν, αρκεί να έχουν διαβάσει. Δεν χρειάζεται κάποιο ιδιαίτερο ταλέντο, όρεξη και φαντασία είναι τα κλειδιά για να ανοίξουν τη μαγική πόρτα που λέγεται έμπνευση.
Τι περιμένετε λοιπόν; Πάρτε μολύβι  και χαρτί και δημιουργείστε. Θέλει τρόπο, αλλά θέλει και  κόπο!

Της Αλεξάνδρας Τσαταντζίδου Μαθήτριας Β’ Λυκείου Ευρωπού