Ως εμπορικό σήμα ορίζεται κάθε σημείο επιδεκτικό γραφικής παράστασης που είναι ικανό να διακρίνει τα προϊόντα ή της υπηρεσίες μιας επιχείρησης από αυτά μιας άλλης. Το εμπορικό σήμα λοιπόν θα πρέπει να γίνεται αντιληπτό από τον μέσο καταναλωτή ως δηλωτικό της προέλευσης των προϊόντων, να επιτελεί δηλαδή λειτουργία προελεύσεως. Σήμα μπορούν να αποτελέσουν πληθώρα στοιχείων όπως: λέξεις με διακριτική δύναμη και ικανότητα, το σχήμα των προϊόντων, η συσκευασία τους, τα σχέδια, τα γράμματα, τα χρώματα (εφόσον έχουν καθιερωθεί στις συναλλαγές ως διακριτικό γνώρισμα του προϊόντος ή της υπηρεσίας), οι αριθμοί, τα ονόματα φυσικών προσώπων, οι επωνυμίες νομικών προσώπων, τα ψευδώνυμα, οι απεικονίσεις (με τη μορφή συγκεκριμένων ή αφηρημένων εικαστικών παραστάσεων) ακόμα και οι ήχοι και οι μουσικές φράσεις που συνοδεύουν τις προωθητικές ενέργειες του προϊόντος ή της υπηρεσίας.

   Το εμπορικό σήμα διακρίνεται από το διακριτικό γνώρισμα καθώς το διακριτικό γνώρισμα αποκτάται μέσω της χρήσης και της καθιέρωσης του στις συναλλαγές, ενώ το δικαίωμα στο σήμα αποκτάται με τη καταχώρηση του και όχι με την απλή κατάθεση στο μητρώο σημάτων. Η διαφορά του εμπορικού σήματος με τα πνευματικά δικαιώματα έγγειται στο γεγονός πως ενώ το εμπορικό σήμα διακρίνει τα προϊόντα ή τις υπηρεσίες μιας επιχείρησης από αυτά άλλων επιχειρήσεων, τα πνευματικά δικαιώματα εστιάζουν στη προστασία με βάση το δίκαιο περί πνευματικής ιδιοκτησίας πρωτότυπων πνευματικών δημιουργημάτων λόγου, τέχνης ή επιστήμης που εκφράζονται με οποιαδήποτε μορφή. Διάσταση εννοιών υπάρχει και μεταξύ εμπορικού σήματος και βιομηχανικού σχεδίου ή υποδείγματος καθώς ενώ το εμπορικό σήμα πρέπει να επιτελεί διακριτική λειτουργία και να καταχωρηθεί στο μητρώο σημάτων, το βιομηχανικό σχέδιο ή υπόδειγμα συνιστά την εξωτερικά ορατή εικόνα του συνόλου ή μέρους ενός βιομηχανικού ή βιοτεχνικού προϊόντος, η οποία είναι απόρροια των ιδιαίτερων χαρακτηριστικών που έχει (σχήμα, γραμμή, χρώμα, διαστάσεις κ.α).

  Είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό πως το δικαίωμα για την αποκλειστική χρήση του σήματος αποκτάται με την ολοκλήρωση της διαδικασίας καταχώρησης του, όπως ορίζει ο νόμος και ανατρέχει στην ημερομηνία κατάθεσης του. Αν δε συντρέχει κάποιος λόγος απαραδέκτου η καταχώριση του σήματος ολοκληρώνεται μέσα σε ένα μήνα από την ημερομηνία καταθέσεως, στην οποία ορθό είναι να προστεθεί και το τρίμηνο για την άσκηση της ανακοπής. Μέχρι λοιπόν να καταχωρηθεί το σήμα, αυτό δεν είναι εξασφαλισμένο καθώς η κατάθεση δήλωσης σήματος δε παρέχει στον καταθέτη κανένα δικαίωμα παρά μόνον να μπορεί ο καταθέτης να εμποδίζει μεταγενέστερα ίδια ή παρόμοια σήματα με το δικό του να γίνουν δεκτά προς καταχώριση.

Αν ψάχνετε δικηγόρο στην Αθήνα για υποθέσεις Εμπορικού Σήματος μπορείτε να επισκεφτείτε τον Κωνσταντίνο Καμουζή