Ορμώμενος από την φράση «νέα δασική πολιτική» που άκουσα πριν από ένα χρόνο συμπεριέλαβα σε άρθρο με τίτλο αισθητικό δάσος το εντός εισαγωγικών δεύτερο κομμάτι αυτού του κειμένου χωρίς έντονα γράμματα. Από τότε εντονότερα αλλά και από παλαιότερα έχω την άποψη ότι για μερικά θέματα πρέπει να απαγορεύεται η πρόταξη του όρου νέα ιδιαίτερα σε αυτούς που μίλησαν για επανίδρυση του κράτους.
Χρησιμοποιώ την ηπιότερη δυνατή φράση με την ελπίδα να διαβάσουν επιτέλους όσα τους συμβουλεύει η επιστήμη, οι περιβαλλοντικές και συλλογικές λαϊκές οργανώσεις και να σωπάσουν για να μη προκαλούν το λαϊκό αίσθημα.
Αυτές τις πρακτικές απόψεις προσπάθησα να αναπτύξω στο περυσινό μου άρθρο που θα ωφελήσει αν διαβάσετε ή ξαναδιαβάσετε.
«Η χώρα μας από τις πλουσιότερες σε δάση λειτουργεί αναχρονιστικά και οι κάτοικοι της στερούνται μαθημάτων φυσικής και δασικής ιστορίας.
Οι αρμόδιες υπηρεσίες δημιουργίας, συντήρησης και προστασίας των δασών στερούνται μαθημάτων και πρακτικής άσκησης μέσα στα δάση. Οι λειτουργίες για τα δάση και όλων των ειδών τα δένδρα θέλουν σοβαρότητα και είναι από αυτές που δεν αφήνονται στο φιλότιμο του Έλληνα.
Τελευταία άκουσα για ηλεκτρονικά δίκτυα ανίχνευσης και τηλεειδοποίησης έναρξης φωτιάς στα δάση και εξαγγελία νέας δασικής πολιτικής. Το θέμα δεν είναι για κάμερες και λόγια. Το θέμα είναι για μεθοδικές δραστηριότητες πίσω από τις κάμερες γιατί και σύνθετο και πολύπλοκο είναι.
Ωφέλιμο θάναι να δούμε χάρτη μελετών πρόσβασης και προστασίας των δασών σε εξέλιξη. Ωφέλιμο θάναι να τρέχουν επενδυτικές δαπάνες κατασκευής δασικών δρόμων πρόσβασης σε όλα τα σημεία όλων των δασών. Ωφέλιμο θάναι να υλοποιηθούν μελέτες τρόπου πυρόσβεσης σε όλα τα δάση με κατασκευή δεξαμενών νερού μεγάλης χωρητικότητας σε κεντρικά οδικά και απομακρυσμένα σημεία σε κάθε δάσος για την πλήρωση των πυροσβεστικών οχημάτων.
Ωφέλιμο θάναι οι πυροσβέστες μας και οι εθελοντικές ομάδες να εκπαιδεύονται συνεχώς μέσα στο δάσος στην κίνηση και πρόσβαση σε κάθε σημείο σε σύντομο χρόνο.
Στον όλεθρο της φωτιάς το μεγάλο μυστικό είναι ο χρόνος πρόσβασης. Η άμεση επέμβαση σώζει, η γνώση του δάσους σώζει, η εκπαίδευση σώζει, η συντήρηση των δασών σώζει, ο καθαρισμός των δασών από ξερόκλαδα και κυρίως γυαλιά και μπουκάλια σώζει.
Με ήλθε στο μυαλό η παλαιότερη διαφωνία δασικών υπηρεσιών και πυροσβεστικής που είναι ένας λόγος στα σημερινά καταστροφικά πολλές φορές αποτελέσματα.
Απαραίτητη η συνεργασία των δύο φορέων υπό τους κανόνες της επιστήμης της δασολογίας και την καθοδήγηση των πανεπιστημίων. Δεν γνωρίζω πως είναι θεσμοθετημένη η συνεργασία αλλά σίγουρα κουτσαίνει και αυτό φαίνεται από τα αποτελέσματα και όχι από τις δηλώσεις στις κάμερες. Θεωρώ άκρως απαραίτητη την παρουσία δασολόγων στην κοινή εκπαίδευση δασοπυροσβεστών, εθελοντών και όλων των εμπλεκομένων κάτι που επίσης από το αποτέλεσμα φαίνεται δεν γίνεται λόγω του μεγάλου ελαττώματος πολλών Ελλήνων να νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα.
Έχω την αίσθηση ότι δεν χρηματοδοτείται η τακτική πρόσληψη εποχιακών εργατών από τα δασαρχεία για την συντήρηση των δασών δηλαδή κλάδεμα, κόψιμο ξερών δένδρων απομάκρυνση ξερών κλαδιών, αποψίλωση από εύφλεκτα χόρτα, πλαστικά, σκουπίδια, γυαλιά και μπάζα που οι Έλληνες πετούν σε κάθε εδαφική εσοχή. Θέλω να μάθω πόσους δασικούς εργάτες διαθέτουν τα δασαρχεία και αν στις δραστηριότητές τους περιλαμβάνονται τα αναφερόμενα σε αυτήν την παράγραφο αλλά κυρίως τι  βαθμό δασικής ευαισθησίας απέκτησαν.
Η δια βίου μάθηση για τα δένδρα πρέπει να αρχίζει από τα νήπια από ενήμερους και ευαίσθητους δασκάλους αλλά κυρίως από ενήμερους και ευαίσθητους γονείς. Η δια βίου ευαισθησία αρμοδίων υπαλλήλων και υπευθύνων να μη περιορίζεται σε ωράρια για να ελπίζουμε ότι δεν θάχουμε άλλα οδυνηρά αποτελέσματα στο περιβάλλον. Με δια βίου δραστηριότητες δεν θα ξανακούσουμε νεκρολογίες πολιτών, πυροσβεστών, δασών, κατοικιών.
Αφήστε τα λόγια τα μεγάλα υπό το φως των προβολέων της κάμερας και πείτε μας τι από αυτά που προσπάθησα να σας εκθέσω γίνεται και αν ναι σε τι ποσοστό στα εναπομείναντα δάση και όχι στα καμένα τα οποία πρέπει να αναδασώνονται με τους κανόνες που ανέφερα.»