Μια χαρά τα λές».
«Δυο μεσόκοποι άνδρες προσφέρθηκαν να κεράσουν καφε. Θα έσφιξα σαράντα με σαράντα πέντε χέρια σε μια διαδρομή διακοσίων μέτρων», γράφει μεταξύ άλλων ο πρώην υπουργός.
Η ανάρτησή του στο Facebook
«Ημουνα χθές με ένα καλό φίλο -- με μεγάλη διαδρομή στη κεντροδεξιά παράταξη -- σε πολυσύχναστο δρόμο στο κέντρο της Αθήνας...Πολύς κόσμος στα καφέ απολαμβάνε τον καλό καιρό με τη παρέα του. Περπατάγαμε στη μέση του δρόμου -- πεζοδρομος -- και συζητήγσμε. Αρκετοί μας χαιρετούσαν φιλικά, οι περισσότεροι χωρίς να τους ξέρω προσωπικά. Κάποιοι σηκώθηκαν κι ήρθαν προς το μέρος μου να μου μιλήσουν. Κοντοσταθήκαμε πολλές φορές. "Συνέχισε. Μια χαρά τα λές", μου είπε ενας τριαντάρης. Δυο μεσόκοποι άνδρες προσφέρθηκαν να κεράσουν καφε. Θα έσφιξα σαράντα με σαράντα πέντε χέρια σε μια διαδρομή διακοσίων μέτρων. Δεν κρύβω ότι δυο τρείς με αποδοκίμασαν. "Τι θέλεις κι ανακατεύεσαι", μου φώναξε κάποιος. Ηταν στη μειοψηφία. Αλλά κοντοστάθηκα και τον άκουσα.
Την ώρα που φθάσαμε στον προορισμό μας ο φίλος μου, παλιά καραβάνα της πολιτικής, γύρισε και μου είπε. "Φαντάσου να είχες κάνει αυτή την σκληρή κριτική το 2003, με πρόεδρο τον Κώστα Καραμανλη , ένα χρόνο πριν τις εκλογές. Θα μας είχαν πάρει εδώ, στον ίδιο δρόμο, με τις ντομάτες..." Τον κοίταξα. Κι εκείνος συνέχισε: "Ενώ τώρα...ναι τώρα σου σφίγγουν το χέρι."
Είχε δίκιο. Τεράστια διαφορά. Ο κόσμος ξέρει και κρίνει.
Είμαστε εδώ.
Είμαστε παντού.
Είμαστε πολλοί.
Είμαστε όλο και πιο πολλοί».
«Δυο μεσόκοποι άνδρες προσφέρθηκαν να κεράσουν καφε. Θα έσφιξα σαράντα με σαράντα πέντε χέρια σε μια διαδρομή διακοσίων μέτρων», γράφει μεταξύ άλλων ο πρώην υπουργός.
Η ανάρτησή του στο Facebook
«Ημουνα χθές με ένα καλό φίλο -- με μεγάλη διαδρομή στη κεντροδεξιά παράταξη -- σε πολυσύχναστο δρόμο στο κέντρο της Αθήνας...Πολύς κόσμος στα καφέ απολαμβάνε τον καλό καιρό με τη παρέα του. Περπατάγαμε στη μέση του δρόμου -- πεζοδρομος -- και συζητήγσμε. Αρκετοί μας χαιρετούσαν φιλικά, οι περισσότεροι χωρίς να τους ξέρω προσωπικά. Κάποιοι σηκώθηκαν κι ήρθαν προς το μέρος μου να μου μιλήσουν. Κοντοσταθήκαμε πολλές φορές. "Συνέχισε. Μια χαρά τα λές", μου είπε ενας τριαντάρης. Δυο μεσόκοποι άνδρες προσφέρθηκαν να κεράσουν καφε. Θα έσφιξα σαράντα με σαράντα πέντε χέρια σε μια διαδρομή διακοσίων μέτρων. Δεν κρύβω ότι δυο τρείς με αποδοκίμασαν. "Τι θέλεις κι ανακατεύεσαι", μου φώναξε κάποιος. Ηταν στη μειοψηφία. Αλλά κοντοστάθηκα και τον άκουσα.
Την ώρα που φθάσαμε στον προορισμό μας ο φίλος μου, παλιά καραβάνα της πολιτικής, γύρισε και μου είπε. "Φαντάσου να είχες κάνει αυτή την σκληρή κριτική το 2003, με πρόεδρο τον Κώστα Καραμανλη , ένα χρόνο πριν τις εκλογές. Θα μας είχαν πάρει εδώ, στον ίδιο δρόμο, με τις ντομάτες..." Τον κοίταξα. Κι εκείνος συνέχισε: "Ενώ τώρα...ναι τώρα σου σφίγγουν το χέρι."
Είχε δίκιο. Τεράστια διαφορά. Ο κόσμος ξέρει και κρίνει.
Είμαστε εδώ.
Είμαστε παντού.
Είμαστε πολλοί.
Είμαστε όλο και πιο πολλοί».
Πηγή: Το Βήμα
