Η Κυβέρνηση εθελοτυφλώντας για τις ήδη ολέθριες συνέπειες σε βάρος της μισθωτής εργασίας, εφάρμοσε με ευλάβεια μνημόνια που υπέγραψε και ενίσχυσε με νέες δεσμεύσεις για πρόσθετα σκληρά και επώδυνα μέτρα, απειλώντας την Κοινωνία με πλήρη ισοπέδωση και συλλογική αφωνία, εξουδετερώνοντας τα μέσα συλλογικής δράσης των εργαζομένων και γκρεμίζοντας ταυτόχρονα ό,τι έχει απομείνει από τις κατακτήσεις τους.
H Κρίση έχει λάβει αναφανδόν μόνιμο χαρακτήρα στην ελληνική κοινωνία και έχει δυστυχώς εκτραπεί σε ανθρωπιστική. Μια συνολική και καθολική υποβάθμιση, με τη μορφή κατακρήμνισης για την εργασία και την οικονομία, χωρίς σταματημό αφού συνεχίζονται με αμείωτη ένταση και κλιμακώνονται σωρευτικά οι πολιτικές ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ και ΕΣΩΤΕΡΙΚΗΣ ΥΠΟΤΙΜΗΣΗΣ.
Η ΑΝΕΡΓΙΑ με τις ποσοτικές και ποιοτικές της διαστάσεις αλλά και σαν βασική αιτία της «ΔΙΑΡΡΟΗΣ ΜΥΑΛΩΝ», η ΦΤΩΧΕΙΑ και ο ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ ως επώδυνη κατάσταση ή απειλή για το 1/3 των συμπολιτών μας, η συνεχιζόμενη ΥΠΕΡΦΟΡΟΛΟΓΗΣΗ των μόνιμων υποζυγίων – μισθωτών και συνταξιούχων σε συνδυα¬σμό με τη διατήρηση σε ισχύ της νομοθεσίας που εμπεδώνει την ΑΠΟΡΡΥΘΜΙΣΗ της ΑΓΟΡΑΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, τη γενίκευση των ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΩΝ σε κατοικίες και επαγγελματική στέγη, την αποδόμηση του ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ, την ΕΚΠΟΙΗΣΗ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΠΛΟΥΤΟΥ, διαμορφώνουν ένα ζοφερό περιβάλλον όπου οι διο¬γκούμενες ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ, ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ και ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΕΣ ΑΝΙΣΟΤΗΤΕΣ θεωρούνται «κανονικότητα».
Οι συνεχείς αναχρηματοδοτήσεις και διασώσεις των πιστωτικών ιδρυμάτων που ανατρέχουν στα χρόνια πριν την έλευση της οικονομικής ύφεσης στην Ελλάδα και συνεχίζονται εν μέσω της Κρίσης, έχουν υπερχρεώσει το ελληνικό Κράτος, με θύματα τους ίδιους τους πολίτες, οι οποίοι πληρώνουν το τίμημα αυτό με την πρωτοφανή μαζική πτώση του βιοτικού επιπέδου τους και την επιθετική φοροεισπρακτική πολιτική. Στον αντίποδα οι δανει¬ολήπτες των πιστωτικών ιδρυμάτων, οι περισσότεροι από τους οποίους αδυνατούν, λόγω της Κρίσης και των συνεπειών της, να ανταπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους, δεν έχουν τύχει καμίας απολύτως ελάφρυνσης εκ μέρους των πιστωτών, οχλούνται καθημερινά στην ιδιωτική τους σφαίρα από τηλεφωνικές «επιθέσεις» εισπρα¬κτικού σκοπού. Το δε Κράτος, απρόθυμο να στηρίξει τους χειμαζόμενους πολίτες του, καμία νομοθετική πρωτο¬βουλία δεν έχει λάβει για να προστατέψει τους δανειολήπτες, αντιθέτως ρίχνει όλο το βάρος στην Δικαιοσύνη δια του Νόμου 3869/2010, ο οποίος δεν προστατεύει όλες τις τάξεις των δανειοληπτών, ενώ η κύρια κατοικία μέσω του νόμου αυτού θα προστατεύεται μόνον μέχρι 31/12/2018.
Τα καταστροφικά γεγονότα που έπληξαν την Αττική και άλλες περιοχές της χώρας τον τελευταίο χρόνο (πλημμύρες, πυρκαγιές, κ.λ.π), με απώλεια δεκάδων ανθρώπινων ζωών, με εκατοντάδες τραυματίες και χιλιάδες που τραυματίστηκαν ή που έχασαν την περιουσία τους και καταστράφηκαν, φέρνουν στο προσκήνιο με τον πιο οδυνηρό και επώδυνο τρόπο τις ελλείψεις σχεδιασμού και προετοιμασίας των δυνάμεων πολιτικής προστασίας. Η ευσυνειδησία και το φιλότιμο των εργαζομένων μονίμων, συμβασιούχων, εποχικών στο Πυροσβεστικό Σώμα, στα Νοσοκομεία, στους ΟΤΑ και πολλών άλλων συναδέλφων δείχνει το θάρ¬ρος και την αποδοχή από αυτούς της αυτοθυσίας τους, ξεγυμνώνοντας τραγικά και για πολλοστή φορά την τερά¬στια ευθύνη των Κυβερνήσεων για την εγκατάλειψή τους στην υποστελέχωση και τον μη κατάλληλο εξοπλισμό.
Η Κυβέρνηση παραλείπει σκοπίμως να ενσκήψει σε συστημικές ατέλειες που αφορούν στην πρόλη-ψη ρατσιστικών εγκλημάτων, στην προστασία των θυμάτων και στην αποτυχία των αρχών διερεύνη-σης και δίωξης. Δυστυχώς ή ευτυχώς η πυρκαγιά του Ιουνίου 2018 σε καταυλισμό που στέγαζε 400 άτομα στη Μανωλάδα, αποκάλυψε το μέγεθος του προβλήματος και αποδεικνύει τον κυνισμό των κυβερνώντων στον χαρακτηρισμό των εγκλημάτων αυτών ως «μεμονωμένων περιστατικών», προσπαθώντας έτσι να κρυφτεί το έλλειμμα πολιτικής βούλησης για την πρόληψη φαινομένων σύγχρονης δουλείας και παραδειγματικής τιμωρίας των εργοδοτών.
Απέναντι στη διαιρετική πρακτική του κοινωνικού αυτοματισμού και στα κελεύσματα της «ανθρωποφαγίας», στα συνδικάτα ενώνουμε τη φωνή μας με όλους εκείνους που παλεύουν ενάντια στη φτώχεια και στην εξαθλίω¬ση, στις αδικίες, στις διακρίσεις, στην κατακρήμνιση δημοκρατικών, εργασιακών, οικονομικών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
Η απάντηση του κόσμου της μισθωτής εργασίας είναι ΞΕΚΑΘΑΡΗ, ΕΝΩΤΙΚΗ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ.
Θέλουμε τώρα πίσω τα δικαιώματα, τις κατακτήσεις, τις ζωές μας, γιατί σε εμάς στηρίζεται το μέλλον της χώρας.
Οι προκλήσεις και τα προβλήματα είναι τεράστια.
Γι΄ αυτό συνεχίζουμε αγωνιστικά και μαχητικά! Για την κοινωνία, με την κοινωνία, στους δρόμους του αγώνα!
Δίνουμε αγωνιστικό και δυναμικό παρών στο συλλαλητήριο της Θεσσαλονίκης.
