Το θέμα είναι ευαίσθητο, γιατί θα μιλήσω για απροστάτευτους ανθρώπους συμπολίτες μας, με ψυχικά προβλήματα, που βρίσκονται συνεχώς στους δρόμους και δεν έχουν οικογένεια που θα τους συμπαρασταθεί και θα τους περιθάλψει.
Από τις πρώτες πρωινές ώρες μέχρι αργά το βράδυ κυκλοφορεί ημίγυμνος φωνασκώντας στους δρόμους, κάνοντας επικίνδυνα AUTOSTOP, κοιμάται στα παγκάκια του πάρκου ή στα καθίσματα των καφέ του πεζοδρόμου ή ακόμη και στην μέση του πεζοδρομίου. Είναι ο φόβος καταστηματαρχών που βρίσκουν τις βιτρίνες τους λερωμένες με καφέδες και ανθρώπινες ακαθαρσίες όταν τον παρατηρούν για την κατάληψη των τραπεζιών τους ή για τις σεξουαλικές του επιδείξεις στους πελάτες. Καθημερινά, σε κάποιο σημείο της αγοράς είναι αναμμένη μια φωτιά, από τον ίδιο, που καίει τα ρούχα του. Κεντρικό σημείο χρήσεις για WC και άναμμα φωτιάς στο εγκαταλειμμένο ακίνητο στην οδό Θεσσαλονίκης 15, όπου τα σημάδια είναι εμφανή και η μυρουδιά αισθητή, από απόσταση.
Γυναίκα, με χώρο δράσης κυρίως την πλατεία Ειρήνης και την 21η Ιουνίου, απευθύνεται σε συγκεκριμένους ανθρώπους , που αν δεν εμφανισθούν να της προσφέρουν αυτά που ζητά αρχίζει ακόμη και πετροπόλεμο.
Γνωστός νεαρός για μικροκλοπές και αρκετά επεισόδια με συμπολίτες μας, κυκλοφορεί κρατώντας στα χέρια του μεγάλο μπουκάλι νερού μισογεμάτο με βενζίνη, απ΄ όπου εισπνέει, για να «φτιαχτεί», κουνώντας το και απειλώντας όσους του κάνουν παρατήρηση.
Δεν είναι πολλές οι εμφανείς εγκαταλειμμένες ψυχές στην πόλη μας, αλλά δεν είναι μόνο αυτές που σημειώσαμε.
Η μικρή μας ανθρώπινη και πονόψυχη κοινωνία, πιστεύει ότι πρέπει και προσφέρει μια τυρόπιτα, έναν καφέ σ΄ αυτούς τους δυστυχείς συνανθρώπους μας. Όμως το πρόβλημα περισσεύει με τον καιρό και πολύ πιθανόν να έρθουν στιγμές που απευχόμαστε, όπου απλά θα «λυπούμαστε» για το αποτέλεσμα.
Δεν είμαι ειδικός, μια απλή καταγραφή της καθημερινότητας σημειώνω. Δεν γνωρίζω την αρμοδιότητα της υπηρεσίας που πρέπει να δώσει και να δίνει λύσεις σ΄ αυτές τις δύσκολες ομολογουμένως περιπτώσεις.
Γνωρίζω όμως οι εκπρόσωποι της πολιτείας στο νομό, ο Δήμος, η Περιφέρεια, η Αστυνομία και η Εισαγγελία, έχουν στις τάξεις τους «Κοινωνικές υπηρεσίες», που κάτι έπρεπε ή έστω τώρα και καθημερινά πρέπει να κάνουν, πριν έχουμε, πέραν της απαράδεκτης καθημερινής αισθητικής και του φόβου των πολιτών και κανένα ανεπανόρθωτο επεισόδιο, καμία πυρκαγιά στο κέντρο της πόλης μας ή και κάτι παραπάνω.
Τότε και πόνος θα είναι και οι υπεύθυνοι θα ψάχνουν δικαιολογίες για να καλύψουν τις πραγματικές τους υποχρεώσεις, για να πετάξουν τις ευθύνες σε άλλους.
Οι κοινωνικές υπηρεσίες δεν πρέπει να λειτουργούν για το σφράγισμα εγγράφων και το μοίρασμα επιδομάτων. Πρώτιστα πρέπει να μεριμνούν για τα δύσκολα και να προλαμβάνουν, καλύπτοντας θέσεις γονέων και κηδεμόνων, όπου δεν υπάρχουν και συμπαραστεκόμενες σε όσες υπάρχουν και δίνουν τον αγώνα τους.
Ψυχικά ασθενείς, χωρίς φροντίδα και φαρμακευτική αγωγή, που κυκλοφορούν, σε ανεξέλεγκτα ωράρια στους δρόμους, νύχτα και μέρα, μήπως με τα χρόνια μεταβάλλονται σε κινούμενες βόμβες και, «όποιον πάρει ο Χάρος», στην στιγμιαία έκρηξη.!!!!
Τ.Γ.
