• Μία πραγματική μεταρρύθμιση κινείται στο φως, όχι σε θολά νερά και σαθρά νομικά θεμέλια.

• Θα έχουμε καλύτερα πανεπιστήμια μετά από αυτή την «μεταρρύθμιση» ; Για να συμβεί αυτό πρέπει και να έρθουν καλύτερα πανεπιστήμια και να λειτουργήσει υγιώς ο ανταγωνισμός. Ας είμαστε ειλικρινείς απέναντι στους πολίτες. Δεν θα έρθουν το Χάρβαρντ, το Γέιλ, η Οξφόρδη. Αλλά, δυστυχώς, ούτε καν άλλα, έστω καλύτερα από τα δημόσια ελληνικά πανεπιστήμια, θα έλθουν. Ο ανταγωνισμός λειτουργεί ευεργετικά όταν υπάρχει αρμονικό ενιαίο πλαίσιο συνύπαρξης, με κοινούς κανόνες. Σε κάθε άλλη περίπτωση, δεν υπάρχει ούτε υγιής ούτε ανταγωνισμός. Σκεφτείτε, ως παράδειγμα, την υγεία. Βοήθησαν τα ιδιωτικά νοσοκομεία στην αναβάθμιση των δημοσίων; -όχι.

• Είναι όμως κακό να έχουμε μία πρόσθετη επιλογή για σπουδές; Βεβαίως όχι. Το θέλουμε. Όμως σε καλά πανεπιστήμια, όχι σε franchise και χαμηλής ποιότητας. Με αυτό το νομοσχέδιο, ούτε θα μείνουν οι Έλληνες, ούτε θα έρθουν οι ξένοι φοιτητές. Οι νέοι μας θα μείνουν και θα έλθουν άλλοι από το εξωτερικό να σπουδάσουν στη χώρα μας, μόνο αν δημιουργήσουμε ισχυρά πανεπιστήμια και όχι παραρτήματα αμφιβόλου ποιότητας.

• Κερδοσκοπικό πανεπιστήμιο – μη κερδοσκοπικό παράρτημα είναι ένα απολύτως παράδοξο σχήμα. Ο κος Πιερρακάκης ανάφερε ότι αυτό γίνεται σε ολόκληρο τον κόσμο. Η αλήθεια είναι ότι δεν γίνεται πουθενά στον κόσμο. Δεν υπάρχει επίσης καμία απολύτως ρύθμιση που να αποτρέπει την νόθευση του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα τους.

• Εμείς δεν πιστεύουμε στις απαγορεύσεις, αλλά στις ισχυρές ρυθμίσεις. Οι ισχυρές ρυθμίσεις έναντι των ισχυρών κερδοσκοπικών μηχανισμών είναι πολύ πιο αποτελεσματικές από μια εξ ολοκλήρου απαγόρευσή τους. Το βλέπουμε στη χώρα μας με το αρρύθμιστο πεδίο των κολλεγίων.

• Δεν αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει πραγματική μεταρρύθμιση. Για μας το Πανεπιστήμιο είναι και πρέπει να είναι το πιο ζωντανό εργαστήρι ιδεών σε μια κοινωνία. Τα κάνει όλα αυτά το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο; Δεν τα κάνει στον βαθμό που θα θέλαμε. Μπορεί το δημόσιο πανεπιστήμιο να μην ανταποκρίνεται σήμερα στις προσδοκίες της κοινωνίας, αλλά δεν το κάνει λιγότερο από άλλους θεσμούς της κοινωνίας μας. Δεν είναι το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο κάτω απ’ τα σχολεία μας,  δεν είναι κάτω από το σύστημα υγείας μας,  δεν είναι κάτω από τις υποδομές μας, δεν είναι κάτω από τα τρένα μας,  δεν είναι κάτω από τα μέσα ενημέρωσής μας.

• Το Σύνταγμα είναι αυτό που κατοχυρώνει τον θεσμοθετημένο διάλογο -αυτόν που δεν έγινε επί του νομοσχεδίου. Το Σύνταγμα είναι αυτό που επιδιώκει τις μέγιστες δυνατές συναινέσεις -αυτές δηλαδή που δεν έγιναν, απλά ζητήθηκε μονάχα η ψήφος μας σε ένα έτοιμο νομοσχέδιο. Γι αυτό, είμαστε απολύτως απέναντι σε κάθε μεθόδευση διάρρηξης του Συντάγματος. Λαμβάνοντας πάντα υπόψη ότι δεν αρκεί να είμαστε μονάχα φρουροί του Συντάγματος αλλά και σύγχρονοι διαμορφωτές του. Πάντα θεσμικά, στη συζήτηση για την αναθεώρησή του.

• Ως ΠΑΣΟΚ θα περιμένουμε και θα είμαστε εδώ να στηρίξουμε ή να φέρουμε ένα νομοσχέδιο που θα βοηθάει να φτιάξουμε ένα ισχυρό πανεπιστήμιο ανοιχτό, ελεύθερο, προσβάσιμο στους νέους ανθρώπους ανεξαρτήτως εισοδήματος. Αλλά δεν είναι αυτή η σημερινή ημέρα. Και δεν είναι αυτό, αυτό το νομοσχέδιο.

Ολόκληρη η ομιλία του κ. Στέφανου Παραστατίδη:

«Το πρώτο μεγάλο ερώτημα που θέτει ο πολίτης, για τον τρόπο που φέρνει η ΝΔ τα μη κρατικά πανεπιστήμια στο προκείμενο νομοσχέδιο, είναι το εξής : Αναβαθμίζεται η Παιδεία; Θα έχουμε καλύτερα πανεπιστήμια ; 

Η αναβάθμιση της τριτοβάθμιας εκπαίδευσης έχει δύο προϋποθέσεις. Να έρθουν καλύτερα πανεπιστήμια και να λειτουργήσει υγιώς ο ανταγωνισμός. 

Ας είμαστε ειλικρινείς απέναντι στους πολίτες. Δεν θα έρθουν το Χάρβαρντ, το Γέιλ, η Οξφόρδη. Αλλά, δυστυχώς, ούτε καν άλλα, έστω καλύτερα από τα δημόσια ελληνικά πανεπιστήμια, θα έλθουν.  

Γιατί; 

Τα καλά μη κρατικά -μη κερδοσκοπικά πανεπιστήμια δεν λειτουργούν με παραρτήματα σε άλλες χώρες.  

Αυτό το κάνουν από τη δεκαετία του 90 κάποια Πανεπιστήμια, όχι πρώτης γραμμής, από τις ΗΠΑ, την Αγγλία και την Αυστραλία με στόχο αναδυόμενες οικονομίες της Ασίας. 

Τα παραρτήματα, τα International branch campuses (IBC), λειτουργούν ως οχήματα κερδοσκοπικής δραστηριότητας άσημων, ως επί το πλείστον, πανεπιστημίων.  

Σήμερα, υπάρχουν 333 τέτοια παραρτήματα διεθνώς. Τα περισσότερα, στην Μαλαισία, στην Υεμένη, στην Κίνα, στα ΗΑΕ. 

Υπάρχει βέβαια και ένα παράρτημα του Γέιλ στην Σιγκαπούρη, το οποίο ανάφερε ο κος Πιερρακάκης στην παρουσίασή του. 

Ξέχασε όμως να μας πει ότι και αυτό κλείνει το 2025. 

Εμείς δεν θέλουμε παραρτήματα και φρανσάιζ, κε υπουργέ. Ισχυρά Πανεπιστήμια θέλουμε. 

Μήπως όμως θα βοηθήσουν στον ανταγωνισμό;  

Ας είμαστε και εδώ ειλικρινείς.  

Ο ανταγωνισμός λειτουργεί ευεργετικά όταν υπάρχει αρμονικό ενιαίο πλαίσιο συνύπαρξης, με κοινούς κανόνες.  

Σε κάθε άλλη περίπτωση, δεν υπάρχει ούτε υγιής ούτε ανταγωνισμός. Σκεφτείτε, ως παράδειγμα, την υγεία. Βοήθησαν τα ιδιωτικά νοσοκομεία στην αναβάθμιση των δημοσίων; -όχι. 

Η απάντηση, λοιπόν, στο ερώτημα είναι αυτονόητη: αυτό το νομοσχέδιο δεν θα αναβαθμίσει την τριτοβάθμια εκπαίδευση.  

Δεν είναι αυτός ο σκοπός του. 

Αντιθέτως, η πρόταση του ΠΑΣΟΚ με βάση τη φιλοσοφία του Σκανδιναβικού παραδείγματος, εγγυάται την διασφάλιση ποιότητας στην μη κρατική τριτοβάθμια εκπαίδευση. 

Διότι θέτει όρους και προϋποθέσεις που διασφαλίζουν και την ποιότητα (σύνδεση της αδειοδότησης με την αντίστοιχη στάθμη αξιολόγησης και διεθνούς κατάταξης των σχολών/τμημάτων των δημοσίων ιδρυμάτων), 

Αλλά και τον υγιή ανταγωνισμό, με ενιαία ακαδημαϊκά, οικονομικά και γεωγραφικά κριτήρια, ενιαίο σύστημα πρόσβασης, ίδρυση κάθε μη κρατικού με ειδικό νόμο όπως με τα δημόσια. 

Το δεύτερο κατά σειρά ερώτημα του πολίτη είναι το εξής: Θα έρθουν οι 40.000 που σπουδάζουν στο εξωτερικό πίσω;   

Με αυτό το νομοσχέδιο, ούτε θα μείνουν οι Έλληνες, ούτε θα έρθουν οι ξένοι φοιτητές. Οι νέοι μας θα μείνουν ή θα  έλθουν άλλοι από το εξωτερικό να σπουδάσουν στη χώρα μας μόνο αν δημιουργήσουμε ισχυρά δημόσια πανεπιστήμια και όχι παραρτήματα αμφιβόλου ποιότητας. 

Προσέξτε το επικοινωνιακό τέχνασμα: η κυβέρνηση χρησιμοποιεί ένα νούμερο, ως απόλυτο αριθμό, με πηγή τον ΟΟΣΑ + τα στοιχεία των ελληνικών πρεσβειών του εξωτερικού.  

Δεν συγκρίνει ποσοστιαία τις εκροές φοιτητών, πόσοι φοιτητές φεύγουν δηλαδή, με τις υπόλοιπες χώρες, για να δούμε αν έχουμε πρόβλημα.  

Ειρήσθω εν παρόδω, από τους 40.000 οι 20.000 είναι στην Κύπρο, το 80% κάνουν μεταπτυχιακό και το 80% αυτών που κάνουν μεταπτυχιακό το κάνουν εξ αποστάσεως.  

Δηλαδή δεν τους αφορά καν αυτό το νομοσχέδιο. 

Η κυβέρνηση θυμίζει πλανόδιο ταχυδακτυλουργό που στήνει στον πάγκο το παιχνίδι του παπά με τα νούμερα και που μόνο αν την τσακώσουμε θα παραδεχτεί την πονηριά της.  

Στην πραγματικότητα η χώρα μας δεν έχει σοβαρό πρόβλημα με τις εκροές, με βάση τουλάχιστον τα επίσημα στοιχεία της UNESCO, όπου είναι περίπου στη μέση των ευρωπαϊκών χωρών.  

Με τις εισροές, με τους φοιτητές που έρχονται από το εξωτερικό να σπουδάσουν στην Ελλάδα, έχει. Όπου είναι τρίτη από το τέλος, με 2,8%.  

Είναι όμως κακό να έχουμε μία πρόσθετη επιλογή για σπουδές; 

Βεβαίως όχι. Το θέλουμε. Όμως σε καλά πανεπιστήμια, όχι σε φρανσάιζ και χαμηλής ποιότητας.  

Εντάξει, έστω ας είναι και παραρτήματα, μπορεί να πει ο πολίτης. Όμως τουλάχιστον είναι μη κερδοσκοπικά ; 

Τα Ν.Π.Π.Ε ούτε μη κερδοσκοπικά είναι, ούτε παραρτήματα.  

Ως προς το πρώτο:  

Σχήμα 1o: Κερδοσκοπικό πανεπιστήμιο – μη κερδοσκοπικό παράρτημα είναι ένα απολύτως παράδοξο σχήμα.  

Ο κος Πιερρακάκης ανάφερε ότι αυτό γίνεται σε ολόκληρο τον κόσμο. 

* Όχι κύριε Υπουργέ δεν γίνεται πουθενά στον κόσμο.  

Σχήμα 2o : κερδοσκοπικό fund ανοίγει μη κερδοσκοπικό ΝΠΠΕ μέσω εκπαιδευτικής συμφωνίας, όπως αναβαπτίσατε το franchise, με πανεπιστήμιο του εξωτερικού.  

Πάει περίπατος ο μη κερδοσκοπικός χαρακτήρας.  

Δεν υπάρχει επίσης καμία απολύτως ρύθμιση που να αποτρέπει την νόθευση του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα του ΝΠΠΕ  

Ως προς το παράρτημα:  

το σχήμα της διασυνοριακότητας πάει περίπατο επίσης: ένα ΝΠΠΕ μπορεί να λειτουργεί χωρίς συμμετοχή του μητρικού ιδρύματος στο κεφάλαιο και τη διοίκηση.  

Ελπίζω, αναρωτιέται ο πολίτης, τουλάχιστον αυτό το νομοσχέδιο να ενισχύει το δημόσιο πανεπιστήμιο.  

Τζίφος και εδώ.  

Καταρχάς, το πλέον πρωτοφανές, διαχειρίζεται αποσπασματικά την τριτοβάθμια περιφερειακή διάρθρωση.  

Ο Υπουργός αποφάσισε να ασχοληθεί μόνο με το ΔΠΘ.  

Και ίσως σε μία επόμενη μεταρρύθμιση, όπως μας είπε, να δει τα υπόλοιπα περιφερειακά ιδρύματα.  

Αν τα καταφέρουν μέχρι τότε.  

Κατ’ ουσία, καμία ουσιαστική ενίσχυση από το παρόν νομοσχέδιο. 

Αντί ουσιαστικών δεσμεύσεων για αύξηση της χρηματοδότησης παραθέτει κατάλογο ήδη υφιστάμενων χρηματοδοτήσεων. 

Αντί ενός οδικού χάρτη και σαφούς χρονοδιαγράμματος σύγκλισης του ελληνικού πανεπιστημίου με την Ευρώπη σε κρίσιμα πεδία, έχουμε πανηγυρισμούς για αύξηση 11 εκ από τον εθνικό προϋπολογισμό. Λίγο παραπάνω από το κόστος μιας πολυτελούς κατοικίας δηλαδή. 

Αντί πραγματικής απελευθέρωσης του πανεπιστημίου από τον ασφυκτικό έλεγχο του Υπουργείου μετατρέπει την ΕΘΑΑΕ  σε επικυρωτή ειλημμένων κυβερνητικών αποφάσεων. 

Αντί χάραξης ενός ακαδημαϊκού χάρτη εισάγει άναρχα και χωρίς διάλογο στο πεδίο της ελληνικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης αμφιβόλου συνταγματικότητας και ποιότητας ιδιωτικά ΑΕΙ. 

Όσοι έχουν επαφή με το ακαδημαϊκό πεδίο γνωρίζουν καλά ότι αυτή δεν είναι μεταρρύθμιση.  

Είναι ένα γονατογράφημα που ούτε ενισχύει ούτε απελευθερώνει το δημόσιο πανεπιστήμιο. 

Που διευθετεί μονάχα συμφέροντα.  

Τουλάχιστον διόρθωσε την πρόσφατη «επιτυχημένη» μεταρρύθμιση της κας Κεραμέως.  

Καθώς, από τα 89 συνολικά άρθρα του μέρους Γ, οι 85 ρυθμίσεις είναι αλλαγές στον Ν. 4957/22.  

Πρόκειται για τη λεγόμενη αυτοδιόρθωση. 

Μιλήσατε με την κ. Κεραμέως και τον ΠΘ για το ξήλωμα του δικού της νόμου. Υπήρξε ενθουσιασμός από την πλευρά τους; 

Ναι, αλλά εσείς θέλετε τις απαγορεύσεις, λέει πολίτης. Η Ελλάδα είναι παγκόσμια εξαίρεση σε αυτό. Ή όχι; 

Πράγματι, είναι.  

Εμείς, το ΠΑΣΟΚ, είμαστε Σοσιαλδημοκράτες. Είμαστε προοδευτικοί. 

Ιδεολογικά, δεν πιστεύουμε στις απαγορεύσεις, αλλά στις ισχυρές ρυθμίσεις. 

Διότι η απαγόρευση έρχεται σε αντίφαση με την ουσία της Δημοκρατίας. 

Της διαφορετικής, δηλαδή, άποψης οργάνωσης της κοινωνίας. 

Και ως γνωστόν, όταν απαγορεύεις, μπορούν και να σου απαγορεύσουν. 

Φανταστείτε το αντίστροφο: σε μας, που είμαστε υπέρμαχοι των δημοσίων πανεπιστημίων, να αποφασίσει κάποιος την πλήρη απαγόρευσή τους. 

Και φτάνουμε έτσι στο γνωστό σύνθημα του Μάη του ’68 «Απαγορεύονται οι απαγορεύσεις». 

Ακόμη, όμως, κι αν παρακάμψουμε την ιδεολογική θέση αρχής, 

Και αξιολογήσουμε με βάση το αποτέλεσμα, 

οι ισχυρές ρυθμίσεις έναντι των ισχυρών κερδοσκοπικών μηχανισμών είναι πολύ πιο αποτελεσματικές από μια εξ ολοκλήρου απαγόρευσή τους. 

Το βλέπουμε στη χώρα μας με το αρρύθμιστο πεδίο των κολλεγίων.  

Προσέξτε όμως: η συζήτηση περί ελευθερίας αφορά το Σύνταγμα και μόνο αυτό. 

Το Σύνταγμα είναι αυτό που κατοχυρώνει τον θεσμοθετημένο διάλογο -αυτόν που δεν έγινε επί του νομοσχεδίου. 

Το Σύνταγμα είναι αυτό που επιδιώκει τις μέγιστες δυνατές συναινέσεις -αυτές δηλαδή που δεν έγιναν, απλά ζητήθηκε μονάχα η ψήφος μας σε ένα έτοιμο νομοσχέδιο. 

Γι αυτό, είμαστε απολύτως απέναντι σε κάθε μεθόδευση διάρρηξης του Συντάγματος. 

Συνιστά πατριωτικό μας καθήκον η τήρηση του Συντάγματος. 

Λαμβάνοντας πάντα υπόψη ότι δεν αρκεί να είμαστε μονάχα φρουροί του Συντάγματος αλλά και σύγχρονοι διαμορφωτές του. 

Πάντα θεσμικά, στη συζήτηση για την αναθεώρησή του. 

Σαφείς και ξεκάθαροι. Τελεία.  

Εμείς, λοιπόν, καταθέσαμε μία ολοκληρωμένη πρόταση για τη συνύπαρξη δημόσιου πανεπιστημίου και πραγματικών μη κρατικών-μη κερδοσκοπικών πανεπιστημίων, 

βάσει της οποίας θα πάμε στη συζήτηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Μελετήσαμε πολύ το εκπαιδευτικό σύστημα στην Ευρώπη και κυρίως στις Σκανδιναβικές χώρες.  

Παρουσιάσαμε το μοντέλο της κάθε χώρας ξεχωριστά, διαμορφώσαμε ένα πλαίσιο κοινών σημείων στην τριτοβάθμια εκπαίδευση που αναδεικνύει τη φιλοσοφία του Σκανδιναβικού παραδείγματος. Δεν αντιγράφουμε κανέναν ούτε προτείνουμε την υιοθέτηση κανενός μοντέλου. 

Σχεδιάσαμε και θέσαμε σε δημόσιο διάλογο τη δική μας πρόταση  για την Ελληνική τριτοβάθμια εκπαίδευση.  

Αυτή, περιλαμβάνει επιγραμματικά:  

* Διασφάλιση του μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα, χωρίς κερδοσκοπικά μητρικά ιδρύματα, επιχειρηματικά funds και μπίζνες με υπηρεσίες outsourcing σε θυγατρικές.  

* Ενιαίο Σύστημα εισαγωγής των μαθητών 

* Γεωγραφικά κριτήρια για να μην μαραζώσουν δεκάδες τμήματα πανεπιστημίων στην ελληνική περιφέρεια.   

* Ποιοτικά κριτήρια, ώστε να ιδρυθούν μόνο ιδρύματα με διαπιστωμένη ποιότητα σπουδών.  

* Ακαδημαϊκή ελευθερία και διασφάλιση εργασιακών θεμάτων των μελών ΔΕΠ.  

Και επειδή κάποιοι μάς λένε είτε ότι δεν έχουμε καν πρόταση είτε ότι την επικαλούμαστε προσχηματικά ως άλλοθι,  

Καταθέτω την σχετική πρόταση μας στα πρακτικά. 

Αντίστοιχα, για το Δημόσιο Πανεπιστήμιο: 

* Αύξηση της δημόσιας χρηματοδότησης στην Παιδεία από το που μας κρατά ουραγούς στην Ε.Ε. 

* Αύξηση της αναλογίας φοιτητών – μελών ΔΕΠ από το θλιβερό 1:30 που ισχύει σήμερα στο 1:13, στον μέσο όρο δηλαδή των χωρών της Ε.Ε. 

* Πραγματικό αυτοδιοίκητο, το οποίο δεν κάνει η κυβέρνηση, με εξάλειψη του ασφυκτικού γραφειοκρατικού εναγκαλισμού των πανεπιστημίων από το κράτος. 

* Επανασύσταση του Εθνικού Συμβουλίου Παιδείας (ΕΣΥΠ). 

Και μία σειρά προτάσεων, τις οποίες καταθέτω επίσης στα πρακτικά. 

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, 

Μία πραγματική μεταρρύθμιση κοιτάει προς το μέλλον, για το καλό των επομένων γενεών.  

Μία πραγματική μεταρρύθμιση δεν μπορεί να είναι διευθέτηση κάποιων άδηλων μικροσυμφερόντων, αυτό είναι παλαιοκομματική λογική.  

Μία πραγματική μεταρρύθμιση κινείται στο φως, όχι σε θολά νερά και σαθρά νομικά θεμέλια.  

Έρχεται με σοβαρή και ευρεία διαβούλευση, δεν προετοιμάζεται εν κρυπτώ.  

Χάνουν οι λέξεις το νόημά τους, όταν μιλάνε κάποιοι σήμερα για μεταρρύθμιση.  

Κύριε Υπουργέ, ναι είμαστε στο 2024, μόνο που εσείς δεν το έχετε συνειδητοποιήσει.  

Δεν αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει πραγματική μεταρρύθμιση. 

Για μας το Πανεπιστήμιο είναι και πρέπει να είναι το πιο ζωντανό εργαστήρι ιδεών σε μια κοινωνία.  

Να καλλιεργεί πνεύμα ελευθερίας, να δίνει ζωή στην αμφισβήτηση, να είναι ανεξάρτητο: λειτουργικά και σε επίπεδο ιδεών.  

Να ανοίγει τα μυαλά -διδασκομένων και διδασκόντων- να επιτρέπει στους ανθρώπους να υλοποιούν τα όνειρά τους, να τους εφοδιάζει με γνώση και, κυρίως, με κρίση.  

Τα κάνει όλα αυτά το Ελληνικό Δημόσιο Πανεπιστήμιο; Δεν τα κάνει στον βαθμό που θα θέλαμε.  

Αλλά δεν τα κάνει λιγότερο από άλλους θεσμούς της κοινωνίας μας:  

δεν είναι το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο κάτω απ’ τα σχολεία μας,  

δεν είναι κάτω από το σύστημα υγείας μας,  

δεν είναι κάτω από τις υποδομές μας,  

δεν είναι κάτω από τα τρένα μας,  

δεν είναι κάτω από τα μέσα ενημέρωσής μας.  

Είναι παιδί της κοινωνίας μας με τα στραβά και τα καλά του αλλά με πολλούς άξιους καθηγητές και πολλούς άξιους φοιτητές που διακρίνονται σε ένα σκηνικό όχι εύκολο.  

Και είμαστε περήφανοι γι’ αυτό. 

Κλείνοντας, επισημαίνω ότι οδεύουμε σε μία κοινωνία δύο ταχυτήτων  

Και αυτό αφορά κυρίως τις δημοκρατίες με κλειστούς προσοδοθηρικούς θεσμούς, όπως η δική μας. 

Η ποιοτική πρόσβαση σε δημόσια αγαθά όπως η παιδεία,  

Εξαρτάται ολοένα και περισσότερο από τις οικονομικές δυνατότητες του καθενός 

Κάποιοι έχουν κατοχυρωμένο το μέλλον τους 

Και κάποιοι αγωνιούν, δίνουν τον δικό τους αγώνα, να τα καταφέρουν.  

Η ισότητα των ευκαιριών είναι καθήκον μίας σύγχρονης δημοκρατίας. 

Και η υπεράσπιση ενός δημόσιου αγαθού βρίσκεται στον πυρήνα των ιδεών της Σοσιαλδημοκρατίας. 

Ιδίως δε στην παιδεία,  

Ως αυτή που λειτουργεί σαν μοχλός κοινωνικής κινητικότητας,  

Ως το όχημα για να διεκδικήσει ο πλέον αδύναμος τα μεγαλύτερα του όνειρα 

Ως ο πλούτος των φτωχών.  

Και η πραγματική σύγκρουση για την σοσιαλδημοκρατία στον 21ο αιώνα,  

Είναι αν θα καταφέρει να διαφυλάξει τα δημόσια αγαθά, 

Ή αν θα τα εντάξει πλήρως στους νόμους της αγοράς, της προσφοράς και της ζήτησης. 

Αν πάψουμε να σκεφτόμαστε πώς θα γίνουμε καλύτεροι πολίτες, αλλά πώς θα κερδίσουμε περισσότερα χρήματα, 

Τότε θα έχει επέλθει το τέλος των ιδεών, δεν θα έχει νόημα η σοσιαλδημοκρατία. 

Και για να μη συμβεί αυτό, απαιτούνται πολιτικές που δεν θα προσαρμόζονται στην πραγματικότητα, 

Δεν θα σύρονται στον ρεαλισμό μιας οικονομίστικης λογικής, 

Αλλά θα ορίζουν ξανά το σήμερα, θα δημιουργούν το αύριο, με πιο ανθρώπινους όρους, με αλληλεγγύη, με σεβασμό στον άνθρωπο. 

Κάτι που δεν κάνει το σημερινό νομοσχέδιο.  

Κάτι που δεν κάνετε εσείς ως κυβέρνηση.  

Εμείς σε παραρτήματα που θα μοιάζουν με πανεπιστήμια και θα παροξύνουν μια Ελλάδα δύο ταχυτήτων δεν συναινούμε.   

Θέλουμε να είμαστε διαμορφωτές των ιστορικών εξελίξεων, όχι παρακολουθήματα της ιστορίας. 

Ως ΠΑΣΟΚ θα περιμένουμε και θα είμαστε εδώ να στηρίξουμε ή να φέρουμε ένα νομοσχέδιο που θα βοηθάει να φτιάξουμε ένα ισχυρό πανεπιστήμιο ανοιχτό, ελεύθερο, προσβάσιμο στους νέους ανθρώπους ανεξαρτήτως εισοδήματος.  

Αλλά δεν είναι αυτή η σημερινή ημέρα. Και δεν είναι αυτό, αυτό το νομοσχέδιο.»