Όντως ύστερα από λίγο καιρό, η μίσθωση έγινε. Πέρασαν πέντε χρόνια από τότε και που βρισκόμαστε; Η μίσθωση έληξε χωρίς να μεταφερθεί το Δικαστικό (υποτίθεται ότι το Υπουργείο θα διεκπεραίωνε τα εκκρεμή θέματα με τις πολεοδομικές άδειες και τα συναφή έργα) και τώρα θα περάσουν κάμποσοι μήνες ακόμα για να συναφθεί το νέο μισθωτήριο συμβόλαιο. Τα γράφαμε χθες.
Αυτό είναι το πραγματικό χάλι αυτής της χώρας. Να υπάρχει κτήριο, να είναι περισσότερο από επείγουσα η αναγκαιότητα μεταφοράς των δικαστικών υπηρεσιών σε αυτό, να επιθυμούν και οι δυο πλευρές (Υπουργείο Δικαιοσύνης και Μητρόπολη) την λύση και να έχουν παρέλθει ήδη έξι χρόνια χωρίς να καταστεί εφικτή.
Και δεν ξέρουμε πολλούς στο Κιλκίς που πρέπει να αισθάνονται περήφανοι ότι εξάντλησαν κάθε ικμάδα τους στην επίλυση των γραφειοκρατικών προσκομμάτων που δυσχεραίνουν και καθυστερούν την εξεύρεση λύσης.

Πλήγμα για το Κιλκίς
Για τον ανασχηματισμό γράφτηκαν πολλά και δόθηκαν ερμηνείες πολλές, ιδιαίτερα ως προς το εύρος και τη σκοπιμότητα της υπουργοποίησης των κυριών Ξενογιαννακοπούλου και Παπακώστα.
Όμως ο ανασχηματισμός επέφερε πλήγμα στο Κιλκίς καθώς τέθηκε εκτός κυβερνητικού σχήματος ο μέχρι πρότινος Υφυπουργός Εξωτερικών Γιάννης Αμανατίδης.
Ο δικός μας Γιάννης (από το Μελισουργειό έλκει την καταγωγή του, ο πρώτος εξάδελφος του ημέτερου Τάσου Αμανατίδη) χωρίς να είναι βουλευτής Κιλκίς ενδιαφέρθηκε κάθε φορά που του ζήτησαν - κι άλλες ιδία βουλήσει- βοήθεια Κιλκισιώτες εκπρόσωποι φορέων.
Ευγενής, μειλίχιος και προσηνής, προσέφερε όσα μπορούσε και για το Κιλκίς.
Τέθηκε εκτός κυβερνητικού σχήματος για λόγους που γνωρίζει μόνο ο πρωθυπουργός.
Προφανώς οι εποχές δεν ευνοούν ευγενείς, μειλίχιους και νουνεχείς.
Και για να είμαστε ειλικρινείς, όχι μόνο ετούτες οι εποχές αλλά και οι παρελθούσες.