Ως γνωστόν οι υποψήφιοι δήμαρχοι, κατά πως δηλώνουν, είναι όλοι ανεξάρτητοι, έχουν πολιτικά πιστεύω, αλλά δεν υπακούν τυφλά στο κόμμα τους και επομένως απευθύνονται στο σύνολο τω πολιτών για αν αντλήσουν ψήφους.
Μέχρι εδώ όλα είναι θεμιτά. Αλλά τότε γιατί διαγκωνίζονται ποιος θα λάβει το χρίσμα του κόμματος στο οποίο πιστεύει;
Δηλώνεις ότι κατέρχεσαι και είτε λάβεις στήριξη είοτε όχι δίνεις τη μάχη.
Αλλιώς δηλώνεις ότι θέτεις την υποψηφιότητά σου στη διάθεση του κόμματος για να αποφασίσει εκείνο.
Καθαρές κουβέντες λοιπόν και καθαρή σχέση με τους πολίτες – ψηφοφόρους.
Να ξέρουν αν εκείνον που επιλέγουν είναι κομματικός υποψήφιος ή όχι.
Και με τον χωροφύλαξ και με τον Αστυφύλαξ κομμάτι δύσκολο φαντάζει. Και κομματικά νομιμόφρονες δηλαδή και διαπρύσιοι κήρυκες της ανεξαρτησίας τους.
Και στους υπολογισμούς τους να συγκαταλεχθεί και το παρακάτω εύρημα όλων των δημοσκοπήσεων: Δεν είναι και στα πολύ χάι τους τα κόμματα στη συνείδηση των πολιτών. Οπότε ενδεχομένως να μην συμφέρει το χρίσμα και η βάφτισή τους.
Και αναλόγως να πράξουν.

Θα δώσει χρίσμα και στους δυο δήμους του νομού η Νέα Δημοκρατία. Έτσι αποφάσισε και τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
Στο δήμο Παιονίας λόγου χάριν, όπου επισήμως και δημόσια μόνο η κ. Λιάρτση ανακοίνωσε κάθοδο,  όταν τη ρωτήσαμε επιμόνως αν πιστεύει ότι θα λάβει το χρίσμα, απάντησε με νόημα: Εσείς πιστεύετε ότι δεν θα το πάρω;

Εμείς είτε το πιστεύουμε, είτε όχι, δεν έχει καμιά σημασία. Αντιθέτως σημασία έχει ότι τόσο η κ. Σόνια Συμεωνίδου όσο και ο κ. Δημήτριος Κουλίνας πιστεύουν ότι είτε το χρίσμα θα λάβουν οι ίδιοι είτε η Ν.Δ. δεν θα δώσει το χρίσμα σε κανένα.
Πέρα όμως και από τα πιστεύω του καθενός υφίσταται ένα σοβαρότερο ερώτημα (και δίλημμα): Συμφέρει άραγε στους καιρούς της απόλυτης δυσπιστίας στα κόμματα να έχει κανείς την «ευλογία» του;

Πολύς ο θόρυβος για τις υπερτιμολογήσεις των αναλώσιμων ορθοπεδικών υλικών. Όπου σε άλλα νοσοκομεία οι τιμές κρατήθηκαν λογικές κι αλλού …πέταξαν.
Ο νέος διοικητής του νοσοκομείου Κιλκίς Αλέξανδρος Χατζηκρανιώτης  έχει άραγε εικόνα για τη συμπεριφορά των τιμών των εν λόγω προϊόντων στις δυο ορθοπεδικές κλινικές του νοσοκομείου;

Την αντίδραση και απογοήτευσή της μάς μετέφερε η ζωγράφος κ. Μαρία Σκλίδα Χαϊλάζη, η οποία καταγγέλλει πως με παραπλανητικό τρόπο εντάχθηκε έργο της σε ντοκιμαντέρ για τη Νέα Καβάλα, παρά το ότι είχε ζητήσει να μη γίνει κάτι τέτοιο.
Οι δημιουργοί και τα έργα τέχνης τους είναι ένα ευαίσθητο θέμα και απαιτούν το σεβασμό όλων.

Μεγάλο αφιέρωμα στα Μεγάλα Λιβάδια είχε το ταξιδιωτικό ένθετο της εφημερίδας «Τα Νέα»!  Αργά αλλά σταθερά το Πάικο και τα Μεγάλα Λιβάδια καθιερώνονται σαν ταξιδιωτικός προορισμός. Την Παρασκευή 28 Μαΐου η εφημερίδα «Τα Νέα» και το ειδικό ένθετο «Διακοπές» είχε κολακευτικό αφιέρωμα για το Πάικο και ειδικότερα για τα ορεινό βλαχοχώρι του νομού μας, τα Μεγάλα Λιβάδια.
Πίσω από το αφιέρωμα και κάθε αφιέρωμα και κάθε δράση γύρω από τα Λιβάδια υπάρχει η Κοινότητα Λιβαδίων και ο πρόεδρός της Φώτης Κιλιπίρης. Μια Κοινότητα και ένας πρόεδρος που θα πάψουν να υπάρχουν με τον «Καλλικράτη».
Ελπίζουμε με κάποιον τρόπο να συνεχίσει η δράση της Κοινότητας, αν και το κενό θάναι δυσαναπλήρωτο…

Αίσθηση προκάλεσε η παρουσία του Χρήστου Δραγανίδη και των ανθρώπων του προχθές στην πλατεία του Πολυκάστρου.
Στην παρέα του Χρήστου βρέθηκαν ο δήμαρχος Πολυκάστρου Δημήτρης Σμυδάκης, ο πρώην δήμαρχος Γιώργος Δαμιανίδης, ο υποψήφιος δήμαρχος Γουμένισσας Θανάσης Τζούρτζος και πολλοί φίλοι τους…
Παίρνει σάρκα και οστά η κίνηση Δραγανίδη!

Πληθώρα Αστυνομικών Υποδιευθυντών είχαμε στο Κιλκίς, μετά τις τελευταίες προαγωγές στην Αστυνομία.
Όμως, οι δύο από αυτούς έχουν ήδη φύγει για Θεσσαλονίκη, όπου υπάρχει ανάγκη στελέχωσης των Αστυνομικών υπηρεσιών.
Ετσι, ο Κώστας Κοτανίδης αποσπάσθηκε για ένα χρόνο στη Θεσσαλονίκη, ενώ και ο Γιάννης Παλές ζήτησε και πήγε κι αυτός στη Θεσσαλονίκη με απόσπαση.

Στη διοίκηση του Οργανισμού Πιστοποίησης Γεωργικών Εκμεταλλεύσεων διορίστηκε ο Σάββας Τσολάκης.
Κι εκεί που λέγαμε πως με τη νέα κυβέρνηση θα περίσσευαν οι Κιλκισιώτες πρόεδροι...
Με δυο διοικητές νοσοκομείων απομείναμε...(Αρκούδα, Φραγγίδη).

Σιγά μην περιμέναμε από τοπική συνάδελφο να αναγνωρίσει την εκ μέρους μας απαρέγκλιτη τήρηση της δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Πέραν από το έλλειμμα καρδίας που τους χαρακτηρίζει, αμφιβάλλουμε αν γνωρίζουν και τι εστί δημοσιογραφική δεοντολογία. Διότι αν τη γνώριζαν δεν θα επικαλούνταν άσχετα παραδείγματα, Μην μας προκαλούν λοιπόν και ξαναθυμίσουμε τη βάναυση καταπάτηση κάθε έννοιας δεοντολογίας εκ μέρους τους σε συγκεκριμένες περιπτώσεις.  
Μόνο ένα τελευταίο ερώτημα: Τόσες πανελλαδικές απεργίες έχει κηρύξει ο δημοσιογραφικός κόσμος της χώρας. Πως και δεν ένοιωσαν την ανάγκη να απεργήσουν έστω μια μέρα οι δημοσιογράφοι που εργάζονται στην τοπική συνάδελφο και ομνύουν τώρα τάχα υπέρ της δεοντολογίας;