“Ζωγραφίαν είναι φθεγγόμενην την ποίησιν, ποίησιν δε σιγώσαν την ζωγραφία”, η ποίηση είναι ζωγραφική ομιλούσα και η ζωγραφική είναι σιωπηλή ποίηση. Μια τέτοια “ομιλούσα ζωγραφική”, κατά τον έξοχο προγονικό ορισμό, απόλαυσαν όσοι βρέθηκαν τη Δευτέρα 7 Απριλίου 2008 στην “ΤΕΧΝΗ” Κιλκίς.

Η  μικρή ιστορία  είναι φανταστική, σαν παραμύθι. Μια φορά  κι έναν καιρό ζούσε σε ένα χωριό  μια γυναίκα. Αυτή η γυναίκα γνώριζε μουσική κι έτσι την κάλεσε μια μέρα ο Δήμαρχος, γιατί ήθελε να ιδρύσει φιλαρμονική. Να παίζουν στις παρελάσεις στα πανηγύρια  και στις γιορτές.

Εισπράττουν χρόνια τώρα υποσχέσεις και κοροϊδία αντί λύσεων στα προβλήματά τους. Απηυδισμένοι οι αγρότες - κτηνοτρόφοι διαδηλώνουν σήμερα στους δρόμους του Κιλκίς ελπίζοντας ότι η κυβέρνηση θα σκύψει με περισσότερη κατανόηση στα αιτήματά τους.

Χιλιάδες τσαντήρια, χιλιάδες ανταλλάξιμοι. Και όχι μόνο στα ταντήρια αλλά στα χάνια και τα σπίτια. Χιλιάδες πρόσφυγες.
Η Θεσσαλονίκη ήταν κάτασπρη από τις σκηνές που είχαν στηθεί για τους πρόσφυγες, οι οποίοι αποκομμένοι με το ζόρι από τα χώματα που γεννήθηκαν στέλνονταν τώρα, σε άλλη χώρα. Η Θεσσαλονίκη τους φιλοξενούσε, αλλά η καρδιά των φιλοξενουμένων ήταν κατάμαυρη από τον πόνο. Και τον πόνο αυτό δεν τον ζούσαν οι πρόσφυγες μόνο στη Θεσσαλονίκη, αλλά και στις επαρχίες της Κρήτης της Λίμνης, της Χίου και της Μυτιλήνης.

Ο νηπιαγωγός Κώστας Πιπερίδης επανέρχεται και καταγγέλλει τη δημοτική αρχή και ειδικότερα τον αντιδήμαρχο Χρ. Σπίγκο πως επιχειρεί την εξόντωσή του, αρνούμενος στην πράξη το δικαίωμα της εργασίας σε ένα πολίτη δημότη του Κιλκίς.

Ο πληθυσμός του Νομού Κιλκίς και ιδιαίτερα της επαρχίας Κιλκίς, ως γνωστόν, στη συντριπτική του πλειοψηφία είναι προσφυγικός. Οι παππούδες των συμπολιτών μας που άφησαν τους γενέσιους τόπους τους ήρθαν και εγκαταστάθηκαν σ’ αυτά τα μέρη κουβαλώντας μαζί με τα βάσανά τους και την πολιτιστική και πολιτισμική τους κουλτούρα. Θράκες, Καπαδόκες, Μικρασιάτες, Πόντιοι Ανταλλάξιμοι, βαρειά τραυματισμένοι και ελλειπείς, ρακένδυτοι και εξουθενωμένοι έφτασαν σ’ αυτά τα μέρη ακόντες – έκοντες για να σώσουν όποιο απομεινάρι από τη ζωή τους είχε απομείνει. Δεν επέλεξαν νέα πατρίδα, απλώς τους έλαχε. Κι εγκαταστάθηκαν εδώ στις νέες πατρίδες με την αίσθηση της προσωρινότητας, έχοντας πάντα το νου και την καρδιά στραμμένες τα χώματα που τους γέννησαν.

Συνεδρίασε την Παρασκευή 14 Δεκεμβρίου 2007 το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΑΣ Κιλκίς με επτά θέματα στην ημερήσια διάταξη, σημαντικότερο όλων η απόφαση του Γενικού Συμβουλίου χορηγήσεων της Αγροτικής Τράπεζας να δοθεί το πράσινο φως προκειμένου να διεκπεραιωθεί η υπόθεση του χρέους της Ένωσης προς αυτήν.
Πιο αναλυτικά στη συνεδρίαση του συμβουλίου χορηγήσεων της ΑΤΕ της 29/11/2007 αποφασίσθηκε η τροποποίηση του διακανονισμού ως εξής:

Κράτησε το λόγο της η κυβέρνηση και φέτος πλήρωσε πριν τις γιορτές και μάλιστα ολόκληρη την επιδότηση.
Από το πρωί της Πέμπτης 13 Δεκεμβρίου οι δικαιούχοι αγρότες συρρέουν στα υποκαταστήματα της Αγροτικής Τράπεζας για να εισπράξουν την κατατεθείσα από την Τρίτη 11 Δεκεμβρίου επιδότηση. Συνολικά θα εισπράξουν 52.000.000 ευρώ περσσότεροι από 12.500 δικαιούχοι αγρότες του ν. Κιλκίς (το 97% του συνόλου) ενώ και για τους εναπομείναντες 300 περίπου δικαιούχους, οι δηλώσεις των οποίων παρουσιάζουν προβλήματα, λήφθηκε μέριμνα ώστε καταβάλλεται τώρα το 50% της επιδότησης και το υπόλοιπο με την εκκαθάριση.

Ένα χρόνο μετά την πρώτη εκλογική νίκη της Ν.Δ., Απρίλιος του 2005 θα ήτανε, σε επώνυμο άρθρο μου με τίτλο «Τζάμπα χρόνο χάνουμε σύντροφοι» επισήμανα με τον πλέον εμφατικό τρόπο την αδυναμία της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ να ασκήσει αποτελεσματική αντιπολίτευση, να διδαχτεί από τα λάθη της 11ετούς διακυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ και να προτείνει αξιόπιστο εναλλακτικό πρόγραμμα εξουσίας.

Η άκαμπτη στάση της διοίκησης της ΑΤΕ που δεν δέχθηκε τις εναλλακτικές προτάσεις της νέας διοίκησης της ΕΑΣ για τη συμφωνία ρύθμισης – αποπληρωμής του χρέους της συνεταιριστικής οργάνωσης προς την Τράπεζα οδήγησαν σε υποχώρηση την υπό τον κ. Παυλίδη διοίκηση της Ένωσης Συνεταιρισμών Κιλκίς.