Ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης κυρός Απόστολος είχε για όλους τους πιστούς μια μεγάλη αγκαλιά αγάπης και στοργής και με την καρδιά ενός νέου αγωνιζόταν για την πνευματική άνοδο των πιστών, για τη συμπαράσταση στους άπορους, για τη στήριξη στους ανήμπορους. Ήταν ένα παράδειγμα ιεράρχη που λάμπρυνε με την παρουσία του την ιστορική Μητρόπολη μας.  Μεγάλη του αγωνία ήταν να μεταδώσει το μήνυμα του Ευαγγελίου σε όλους τους ανθρώπους. Τα λίγα αλλά θερμά λόγια του Μητροπολίτη Σερρών κ.κ. Θεολόγου σκόρπισαν ρίγη συγκίνησης στους πιστούς την Κυριακή το πρωί στον Μητροπολιτικό Ναό μιλώντας για το χαρακτήρα και τη δράση του.
Τοποτηρητής του θρόνου ορίστηκε μέχρι την εκλογή νέου Ιεράρχη ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Γουμενίσσης κ.κ. Δημήτριος ενώ στις 13 Οκτωβρίου θα συγκληθεί η Ιερά Σύνοδος για να εκλέξει νέο Μητροπολίτη, ο οποίος θα χειροτοθεί μετά από μία εβδομάδα στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Στις αρχές Δεκεμβρίου θα πραγματοποιηθεί η ενθρόνιση του νέου Μητροπολίτη στο Κιλκίς.
Η εξόδιος ακολουθία θα τελεστεί από τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών και Πάσης Ελλάδος κ.κ. Ιερώνυμο και πλήθος αρχιερέων ενώ η ταφή θα πραγματοποιηθεί στον Λόφο του Αγίου Γεωργίου.

Η ζωή και
η δράση του
Ο μακαριστός Μητροπολίτης Πολυανής και Κιλκισίου κυρός Απόστολος (κατά κόσμον Απόστολος Παπακωνσταντίνου) γεννήθηκε στον Αλμυρό της Μαγνησίας το 1924. Παρακολούθησε τα εγκύκλια μαθήματα στο Βόλο και αποφοίτησε από τη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών το 1947. Μετά την εκπλήρωση των μακροχρόνιων στρατιωτικών υποχρεώσεων του χειροτονήθηκε στην Αθήνα το 1950 διάκονος και ως μέλος της Ιεραποστολικής Αδελφότητας «Ζωή» απεστάλη ιεροκήρυκας στην Ιερά Μητρόπολη Σερβίων και Κοζάνης,  όπου υπηρέτησε επί δεκαεπτά έτη.
Στην ιστορική βιβλιοθήκη της Κοζάνης μελέτησε τους αρχαίους κλασσικούς συγγραφείς και τους Πατέρες της Εκκλησίας, εφόσον δυνατότητες μεταπτυχιακών σπουδών σε ταραγμένους χρόνους δεν υπήρχαν. Επιδόθηκε στην πνευματική στήριξη της μεταπολεμικής τραυματισμένης ακριτικής κοινωνίας, αρθρώνοντας λόγο αγάπης, ελπίδας, και καταλλαγής. Προεκτείνοντας την ιερουργία του λόγου και του θυσιαστηρίου στην κοινωνία, ανάπτυξε ευρύ ποιμαντικό έργο με αποδέκτες κυρίως τους νέους, για τους οποίους μέχρι σήμερα έχει παραμείνει ο προσφιλής «πάτερ Απόστολος», τον οποίον γνώρισαν στα τέσσερα οικοτροφεία, τα κατηχητικά σχολεία και τις κατασκηνώσεις.
Το έτος 1967 εξελέγη Μητροπολίτης Ζακύνθου, όπου συνέχισε να επιδεικνύει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την ποιμαντική προσέγγιση της νεολαίας και το κήρυγμα του Ευαγγελίου, επηρεασμένος από την πατερική θεολογική σκέψη και την νεώτερη διατύπωσή της, που επιχείρησαν οι Ρώσοι της Διασποράς. Τον Ιούνιο του 1974 και κατά τη διάρκεια της δικτατορίας με την 3η και 7η Συντακτική Πράξη, εξορίστηκε από την Μητρόπολη Ζακύνθου. Διέμεινε ως έκπτωτος Μητροπολίτης στην Κοζάνη επί δεκαεπτά έτη με την ευλογία του μακαριστού Μητροπολίτου Σερβίων και Κοζάνης Δονυσίου Ψαριανού. Σε αυτό το διάστημα με τη βοήθεια των συνεργατών και την άδεια του Μητροπολίτου Δημητριάδος και μετέπειτα Αρχιεπισκόπου Αθηνών και πάσης Ελλάδος κυρού Χριστοδούλου ίδρυσε κατασκηνώσεις στον Πτελεό Μαγνησίας, για να δώσει την ευκαιρία σε πάμπολλους νέους να ακούσουν το μήνυμα του Ευαγγελίου και να αποκτήσουν λειτουργικά βιώματα, σεβόμενος τους πολιτιστικούς κώδικες της εποχής τους. Το 1991 δικαιώθηκε η προσφυγή του στο Συμβούλιο της Επικρατείας και καταστάθηκε από την Ιεραρχία της Εκκλησίας της Ελλάδος και τον τότε Αρχιεπίσκοπο κυρού Σεραφείμ στην Ιερά Μητρόπολη Πολυανής και Κιλκισίου, την οποία ποίμανε επί 18 έτη.
Καρπός της διακονίας του υπήρξε η κάλυψη των κενών εφημεριακών θέσεων,  η σύγκληση δύο κληρικολαϊκών συνάξεων, η ίδρυση του εκκλησιαστικού Λυκείου Κιλκίς Κύριλλος-Μεθόδιος, ο διορισμός γυναικών μελών σε όλα τα εκκλησιαστικά συμβούλια των ενοριών, η επαναδραστηριοποίηση του τοπικού Ερυθρού Σταυρού, η λειτουργία νεανικών κατασκηνώσεων και η δημιουργία τριών Ιδρυμάτων: Για τη στήριξη των Πολύτεκνων οικογενειών, την ενίσχυση των Αναξιοπαθούντων και το Μορφωτικό Ιδρυμα με δραστηριότητες το Πολυάνειο Ωδείο και το Τμήμα διδασκαλίας της ελληνικής γλώσσας για ορθοδόξους σπουδαστές από όλη την οικουμένη.
Η συνεχής γραπτή κηρυκτική δραστηριότητα της αρχιερατείας του στο Κιλκίς έχει δημοσιευθεί σε τέσσερα Κυριακοδρόμια με τον τίτλο «Διακονία Λόγου» 1995, «Σταυροαναστάσιμα μηνύματα» 1997, «Προς Οικοδομήν της χρείας» 2000, «Πώς θα πιστέψουν αν δεν ακούσουν» 2004.