Ο Θεός όχι σαν δικαστής, όχι σαν βασιλιάς, όχι σαν άρχοντας, όχι σαν εξουσιαστής_ αλλά με μια τόσο θαυμαστή ταπεινότητα και με μια τόσο συναρπαστική στοργή και με ένα απόλυτο άνοιγμα υπηρεσίας, φώτισης και θυσίας για όλους τους ανθρώπους όλων των εποχών.
Φέρνοντας ο ίδιος πάνω Του, στο σώμα και στην ψυχή Του, στο ανθρώπινο είναί Του, το γιατρικό της αγάπης, το γιατρικό της χαράς, το γιατρικό της ελευθερίας, το γιατρικό της σωτηρίας. Δεν ήρθε να μοιραστεί, να μας αφαιρέσει τίποτε δικό μας_ ούτε την ευτυχία μας, ούτε τον ελεύθερο χρόνο μας, ούτε τις επιθυμίες μας, ούτε τις σκέψεις μας, ούτε τη ζωή μας, ούτε τη γη μας, ούτε τον πολιτισμό μας, ούτε την παιδεία μας, ούτε τη θρησκεία μας, τίποτε από αυτά.
Ήρθε, για να Τον μοιραστούμε εμείς. Ναι! Πολύ καλά το ακούσαμε. Είδε και απόειδε, ότι δεν γινόταν τίποτε με τους σπουδαίους της αρχαιότητας και με τους Δικαίους της Παλαιάς Διαθήκης, αλλά ο κόσμος πήγαινε από το κακό στο χειρότερο. Κι αφού ωρίμασε ο καιρός, και μέσα στο σχέδιο της θείας Πρόνοιας ενοποιήθηκε πολιτικά κάπως ο κόσμος, ήρθε ο Ίδιος στο προσκήνιο της ιστορίας. Ήρθε πάρα πολύ απλά. Πάρα πολύ ταπεινά. _Αθόρυβα.
Για να γίνει ο Ίδιος δωρεάν δώρο δικό μας, ζωή δική μας, δρόμος δικός μας, αλήθεια δική μας, ιδιοκτησία δική μας, παράδεισος δικός μας, δικαίωμα δικό μας, ασφάλιση δική μας, προνόμιο δικό μας, σύμβολο δικό μας, σπίτι δικό μας, εξοχικό δικό μας, φίλος δικός μας, άνθρωπος δικός μας, Θεός δικός μας, Θεάνθρωπος δικός μας, τα πάντα δικά μας. Με τη δική Του θεϊκή δύναμη και μεγαλοσύνη σαν εμβόλιο και αντίδοτο σε κάθε βάσανο και ταλαιπωρία και προπαντός στον τρόμο του θανάτου και στην τρομοκρατία της αμαρτίας (που μέχρι τότε φαίνονταν ακατανίκητα).
Ο Θεός δωρεάν δώρο δικό μας. Να, τι είναι τα Χριστούγεννα!
Όμως, για να είμαστε ειλικρινείς, από μικρά παιδιά μέχρι τώρα, ούτε ψάξαμε ούτε μας μίλησαν ποτέ γι_ αυτά τα κληρονομικά μας δικαιώματα πάνω στο Θεό. Μας κατακράτησαν κρυμμένα τα τωρινά και τα διαρκή και τα αιώνια περιουσιακά μας δικαιώματα. Τα έγραψαν στα "συμβόλαια" των Βαπτιστικών χαρτιών και άφησαν τους νουνούς και τους γονείς μας, κάποτε να μας μιλήσουν… Από την άλλη, μας απασχολούν με χίλιες δυό σκοτούρες, άλλες σπουδαίες, άλλες άχρηστες. Όχι όμως τόσο πολύτιμες, όσο αυτή η αξιολογική μονάδα που δίνει νόημα στα πάντα. Κι αυτό το κάνουν τα αφεντικά του κόσμου, για να μην προχωρήσουμε στο «καθήκον για την σπουδαιότερη Μάθηση»:
ότι ο Χριστός είναι από Μόνος Του το αποκλειστικό μας Δώρο, το προσωπικό Δώρο στον καθένα μας. Δώρο απελευθέρωσης από φοβίες. Δώρο απελευθέρωσης από προκαταλήψεις. Δώρο απελευθέρωσης από βρωμιές και προστυχιές. Δώρο απελευθέρωσης από αδικίες και μίση. Δώρο απελευθέρωσης από το άγχος και την ατολμία. Δώρο ανοίγματος με στοργή στο Θεό και στο συνάνθρωπο. Ο Ίδιος γίνεται προσωπικά στον καθένα συγχώρηση, άφεση, αγκαλιά αγάπης, αγκαλιά δύναμης, τροφή σώματος και αίματος, άκουσμα προσευχής και λάλημα ειρήνης.

Αδελφοί μου,
παιδιά του Θεού Πατέρα, αδέλφια του Χριστού μας,
κάθε μέρα και προπαντός τα Χριστούγεννα, ακούμε την ψαλμωδία «Θεός Κύριος και επέφανεν ημίν», ο Θεός, ο Κύριός μας, επιτέλους ήρθε και φανερώθηκε σε μας. Σήμερα το πήραμε πια είδηση, ότι φανερώθηκε, γεννήθηκε για σένα και για μένα, για τον καθένα μας προσωπικά. Παρ_ ότι γνωρίζει κάθε πολλοστημόριο της σαρκικής και της ψυχικής οντότητάς μας, αλλά και της πνευματικής μας δυνατότητας (αν ξανοιχθούμε στην αγάπη Του)_ δεν μας επιβάλλεται, μόνο μας προσφέρεται_ αυτό είναι το προνόμιο της απαλής στοργής Του.
Διότι υπήρξε ο εκ Παρθένου τεχθείς και εν φάτνη ανακλιθείς.
Η άκρα συγκατάβαση, η άκρα ταπείνωση (που θα ξετυλιχθεί μπροστά μας την ώρα της εν Τάφω Ζωής).
Περιμένει προσφερόμενος.
Προσφέρεται περιμένοντας.
Χριστός ετέχθη και στο δικό μας παρόν, στο δικό μας σήμερα.
Για να γίνει δικός σου και δικός μου, δικός μας, στην καρδιά μας, στην Αγία Του Εκκλησία.
«Σήμερον γεννάται εκ Παρθένου» ψέλνουμε (τραγουδούμε δηλαδή με τον τρόπο της Εκκλησίας, που τον αποδέχθηκαν και τα ουράνια, γιατί κι εκείνα μαζί μας μία Εκκλησία έγιναν). Αυτό το σήμερα είναι η ευκαιρία της δικής μας απάντησης, της αμοιβαίας συνάντησης με τον προαιώνιο Θεό, με τον Χριστό της Βηθλεέμ, με τον Χριστό της Εκκλησίας, τον αιώνιο Κύριό μας.
Είναι και παραμένει ο δικός μας Εμμανουήλ, ο Θεός μεθ_ ημών, ο Θεός για τον καθένα προσωπικά, ο Θεός της προσωπικής συνάντησης με τον καθένα μας και ταυτόχρονα ο Θεός που μας ενώνει όλους στο πρόσωπό Του, χωρίς να θέλει τίποτε από μας, παρά μόνο να Τον μοιραστούμε, να γίνει και για μας, και να παραμείνει για πάντα ο μεθ_ ημών!
Είναι η πιο θερμή ευχή στην παγερότητα και την αμηχανία των τωρινών συγκυριών, που μας περιβάλλουν στο παγκόσμιο και το εγγύτερο προσκήνιο. Την ανταλλάσσω ολοκάρδια με όλους σας και την προσδοκώ από όλους σας.

Ο Μητροπολίτης
† Ο Γουμενίσσης, Αξιουπόλεως & Πολυκάστρου
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ