Οδεύοντας προς το Άγιο Πάσχα με το Γολγοθά και την Ανάσταση, οι κιλκισιώτες νιώθουμε πιο έντονη την απουσία του Μητροπολίτη μας κ.κ.Εμμανουήλ που για αρκετό καιρό σοβαροί λόγοι υγείας τού επιβάλλουν να μην μπορεί να βρίσκεται κοντά στο ποίμνιό του.
Δυστυχώς δεν θα ακούσουμε από τα χείλη του το «Χριστός Ανέστη» και δεν θα λάβουμε την ευχή του. Ήμαστε όμως σίγουροι ότι εκείνος παρόλες τις προσωπικές του δυσκολίες προσεύχεται για εμάς και αντίστοιχα η δική μας ευχή για γρήγορη ανάρρωση θα τον συντροφεύει ελπίζοντας να είναι σύντομα κοντά μας.
Οι ευχές περικλείουν πάντοτε ένα αισιόδοξο μήνυμα, το μήνυμα της χαράς, της ελπίδας και της αναγέννησης. Οι άρρωστοι, οι φυλακισμένοι και γενικά οι ταλαιπωρημένοι έχουν την «ευτυχία» να αισθάνονται κυριολεκτικά την έννοια των ευχών.
Πριν από μία πενταετία οι ευχές είχαν καταντήσει να είναι τελείως τυπικές και η πραγματική σημασία τους ήταν μακρινή για πολλούς. Η άνετη ζωή των περισσότερων από εμάς δεν μας άφηνε περιθώρια να αναρωτηθούμε μήπως το Πάσχα δεν ήταν καλό. Σίγουρα ήταν καλό. Φυσικά ήταν αυτονόητο και δεδομένο ότι οι μέρες θα ήταν άγιες αφού θα ακούγαμε τις καμπάνες ψέλνοντας το «Χριστός Ανέστη» και θα ανάβαμε τις λαμπάδες μας προβάλλοντας το ολοκαίνουργιο μοντελάκι με τα ασορτί σχετικά. Σίγουρα το Πάσχα ήταν παραδοσιακό με τον οβελία, τα κόκκινα αυγά και τη μαγειρίτσα να έχει την τιμητική της.
Αυτό που έλειπε όμως ήταν το ανθρώπινο. Αυτό περιοριζόταν μόνο στους ύμνους της Μ.Εβδομάδας. Αμέσως μετά επικρατούσε το εγώ, η προσωπικότητά μου και ο εαυτός μου. Η ουσία απουσίαζε, η ανθρωπιά είχε εξανεμιστεί και ο άρρωστος ανταγωνισμός σε όλα τα επίπεδα ήταν αυτός που υπερίσχυε.
Αυτό το Πάσχα ας είναι διαφορετικό. Ας νιώσουμε όλοι ότι δεν ήμαστε μόνοι. Υπάρχουν άστεγοι, άνεργοι, άρρωστοι που ένα χαμόγελο μπορεί να μην τους λύσει το πρόβλημα αλλά σίγουρα θα τους εφοδιάσει με δύναμη για ν’ αγωνιστούν. Ας απλώσουμε το χέρι κι αν χρειαστεί να το σφίξουμε για να ήμαστε πραγματικά ο ένας δίπλα στον άλλον.
Το συναίσθημα που προκαλεί η απουσία του Μητροπολίτη κ.κ.Εμμανουήλ τον οποίο δυστυχώς δεν θα δούμε στην εξέδρα μπροστά στην κεντρική πλατεία της πόλης του Κιλκίς στην καθιερωμένη συνάντηση των Επιταφίων αλλά ούτε θα μοιράσει τα ευλογημένα κόκκινα αυγά την Κυριακή μετά την Ανάσταση όπου θα ακουστεί στη Μητρόπολη το Ευαγγέλιο σε διάφορες γλώσσες γίνεται εντονότερο τις ημέρες αυτές που αποδεικνύεται καθημερινά ότι η φτώχεια που έχει επιβληθεί στην κοινωνία δεν περιορίζεται μόνο τα υλικά αγαθά αλλά αγγίζει και τα πνευματικά. Η έλλειψη των λόγων του που κάθε χρόνο ακουμπούσαν στις καρδιές πολλών συνανθρώπων και γέμιζαν με θάρρος και τόλμη τις ψυχές στην αντιμετώπιση των δυσκολιών θα είναι εμφανέστατη.
Η προσπέραση των δυσκολιών στο θέμα της υγείας του εύχομαι να είναι σύντομη ώστε να βρίσκεται δίπλα μας γιατί οι σημερινές ανάγκες της κοινωνίας επιβάλουν την παρουσία ενός Μητροπολίτη που εκτός από τα εκκλησιαστικά καθήκοντα στρέφεται και προσπαθεί να βρει λύσεις στα κοινωνικά θέματα που έχουν δημιουργηθεί με την οικονομική κρίση.
Η κοινωνία του Κιλκίς μπορεί να είναι «ορφανή» αυτό το Πάσχα αλλά σίγουρα υπομονετικά και με καρτερικότητα περιμένει την επιστροφή του κ.κ.Εμμανουήλ στην Μητρόπολη του Κιλκίς.
Σεβασμιώτατε κ.κ.Εμμανουήλ το Σάββατο στις 19 Απριλίου 2014 από τις εκκλησιές του Κιλκίς το «Χριστός Ανέστη» θα σου το ψάλλουμε όλοι οι κιλκισιώτες δυνατά και ας μην βρίσκεσαι δίπλα μας, γιατί ξέρουμε ότι κι εσύ θα το ψάλλεις εκείνη την ώρα έχοντας στην καρδιά σου εμάς. Και όταν με το καλό ανταμώσουμε κι ακούσουμε από τα χείλη σου το «Χριστός Ανέστη» τότε κι εμείς θα αντιφωνήσουμε το «Αληθώς Ανέστη»
Το «Χριστός Ανέστη» συνοδεύεται πάντοτε με το «Αληθώς Ανέστη» έστω και αν μεσολαβούν χιλιομετρικές αποστάσεις.
Γεωργία Κολεσιώτου
Πρόεδρος Συλλόγου
Καρκινοπαθών ν.Κιλκίς
Μέλος Δ.Σ. Επιμελητηρίου Κιλκίς
