Θυμήθηκα το περιστατικό διαβάζοντας την ανακοίνωση της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Εργαζομένων Δημοσίων Νοσοκομείων (ΠΟΕΔΝΗ) που μας ενημέρωσε ότι η επιδημία Ιλαράς που ταλαιπωρεί την χώρα έφτασε και στον νομό μας. Αναφέρει ότι εννέα κρούσματα ιλαράς έχουν ήδη διαγνωστεί στο γενικό νοσοκομείο του Κιλκίς και καταγγέλλουν το υπουργείο υγείας για αδιαφορία και ανευθυνότητα. Διευκρινίζουν ότι ενώ 200 εργαζόμενοι στα νοσοκομεία της χωράς έχουν προσβληθεί από ιλαρά, το υπουργείο δεν μεριμνά για την προστασία του προσωπικού των νοσοκομείων καθότι δεν διαθέτει εμβόλια για το προσωπικό, αδυνατεί να ελέγξει τους εργαζόμενους για τίτλο αντισωμάτων και προσθέτει ότι οι εργαζόμενοι πρέπει να επιβαρυνθούν το ποσόν των 30-50 ευρώ προκειμένου να υποβληθούν σε αυτόν το έλεγχο σε ιδιωτικά εργαστήρια.
Η ιλαρά έχει τέσσερα χαρακτηριστικά 1) Είναι εξαιρετικά μεταδοτική νόσος, γι’ αυτό και εμφανίζεται με μορφή επιδημιών. 2) Μεταδίδεται κατά το αρχικό στάδιο της νόσου κατά το οποίο ομοιάζει προς την γρίπη και ως εκ τούτου η διάγνωση μπορεί στην αρχή να είναι λανθασμένη. Γι’ αυτόν τον λόγο είναι αδύνατη η έγκαιρη απομόνωση των ασθενών. Οι δε γιατροί και νοσηλευτές που νοσούν, μεταδίδουν εύκολα (στην αρχή της νόσου) την ασθένεια στους ανυποψίαστους πελάτες τους 3) Δύο δόσεις εμβολίου προστατεύουν απολύτως κάθε εμβολιασμένο. Τα άτομα που δεν γνωρίζουν εάν έχουν εμβολιασθεί, μπορούν να υποβληθούν σε μια ειδική εξέταση αίματος που δείχνει εάν έχουν προστασία έναντι της ιλαράς. Η εξέταση αυτή κοστίζει 15€ και όχι 30-50€, όπως εσφαλμένα αναφέρει η ανακοίνωση. 4) Η ασθένεια μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές. Τα δε βρέφη κάτω του έτους είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένα διότι σε αυτά δεν χορηγείται εμβόλιο ιλαράς.
Το αντικείμενο αυτού του σημειώματος δεν είναι η ιλαρά αλλά η νοοτροπία μας . Η επιδημία ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2017 και η πρώτη σχετική ανακοίνωση του υπουργείου έγινε την 7η Σεπτέμβριου 2017. Έκτοτε το υπουργείο συχνά υπενθυμίζει την βαρύτητα της ασθενείας και παροτρύνει τους ανεμβολίαστους πολίτες και ιδιαίτερα τους γιατρούς και τους νοσηλευτές να εμβολιαστούν. Το εμβόλιο διατίθεται δωρεάν σε όλους τους ασφαλισμένους (μέσω των ασφαλιστικών ταμείων) και σε κάθε ανασφάλιστο (μέσω των νοσοκομείων). Επομένως 1) όποιος το επιθυμεί μπορεί να εμβολιασθεί και μάλιστα δωρεάν. Είναι εντελώς παράλογο να απαιτούν οι συνδικαλιστές ειδική αποστολή εμβολίων για τους εργαζομένους στα νοσοκομεία 2) με βάση την στοιχειώδη λογική θα έπρεπε όλοι οι ανεμβολίαστοι γιατροί και νοσηλευτές να έχουν εμβολιαστεί κατεπειγόντως ήδη από τον Σεπτέμβριο του 2017 και με δική τους πρωτοβουλία 3) Γενικότερα, θα περίμενε κάνεις οι επαγγελματίες υγείας όλων των βαθμίδων και όλων των ειδικοτήτων να είναι εμβολιασμένοι με όλα τα προβλεπόμενα εμβόλια και να μην περιμένουν την εμφάνιση επιδημιών για να εμβολιασθούν. Ευσεβείς πόθοι. Ας μην ξεχνάμε ότι κάθε χρόνο το υπουργείο ζητά από όλου τους γιατρούς και νοσοκόμους να υποβάλλονται σε αντιγριπικό εμβολιασμό. Μόνο 10% των ενδιαφερόμενων ανταποκρίνεται στην υποχρέωση. Στην δε περίφημη επιδημία γρίπης Η1Ν1 κατά την οποία εκατομμύρια δόσεις αντιγριπικών εμβολίων πετάχτηκαν στα σκουπίδια οι υγειονομικοί απέφυγαν επιμελώς να εμβολιασθούν. Λησμόνησαν ότι ο εμβολιασμός των υγειονομικών αποτελεί πράξη ευθύνης απέναντι στον εαυτό τους, τις οικογένειες τους και απέναντι στους ασθενείς που φροντίζουν.
Επί τής ουσίας η ανακοίνωση της ΠΟΕΔΗΝ αναφέρεται σε ανεύθυνους γιατρούς και ανεύθυνους νοσηλευτές που σαν μικρά παιδιά περιμένουν μοιρολατρικά την κρατική παρέμβαση για να σωθούν από μια επιδημία. Θυμίζει αυτούς που κτίζουν σπίτια μέσα στο δάσος χωρίς καμία αντιπυρική μέριμνα, που όταν απειλούνται από φωτιά, έχουν την απαίτηση να στείλει το κράτος πυροσβεστικό όχημα έξω από το σπίτι τους.
Αυτές οι απαιτήσεις δεν είναι περίεργες. Αντανακλούν την νοοτροπία της κοινωνίας μας που βλέπει παντού ''παιδιά''. Παιδιά όχι με την έννοια του κατά νόμον ανηλίκου αλλά με την έννοια του ανεύθυνου, ανώριμου, απροσάρμοστου εν τέλει του προβληματικού πολίτη, που έχει μόνο δικαιώματα και μόνο διεκδικήσεις.
‘’Παιδιά’’ κάνουν την στρατιωτική τους θητεία, ‘’παιδιά’’ φοιτούν στα πανεπιστήμια (η ανοχή της Ελληνικής κοινωνίας προς τους αιώνιους φοιτητές είναι φαινόμενο που χρειάζεται ανάλυση). ''Παιδιά'' κάνουν τις καταλήψεις στα πανεπιστήμια, ''παιδιά'' κτίζουν τα γραφεία των καθηγητών, ''παιδιά'' καίνε κάθε τόσο το πολυτεχνείο και τα Εξάρχεια, ''παιδιά'' ξεσπάνε στα γήπεδα. Ως ‘’παιδιά’’ έπαιξαν οι Έλληνες και έχασαν στο χρηματιστήριο, ως ‘’παιδιά’’ χάνουν στα τυχερά παιχνίδια, και ως ‘’παιδιά’’ ανέλαβαν διακοποδάνεια που δεν μπορούν να ξεχρεώσουν. Είναι αλήθεια ότι η οικονομική συγκυρία δεν βοηθάει την κατάσταση καθώς ''παιδιά'' τριαντάχρονα κατοικούν ακόμη με τους γονείς τους (συχνά άνεργα ή κακοπληρωμένα). Και όταν τα φρεσκοπαντρεμένα ''παιδιά'' παίρνουν διαζύγιο, λέμε μοιρολατρικά: ''παιδιά'' είναι και αυτά , τι να κάνουμε! Στα ''παιδιά'' συγχωρούνται όλες οι πράξεις και δικαιολογούνται όλες οι επιθυμίες.
Στον χώρο της πολιτικής τα δικά τους ‘’παιδιά’’ διορίζουν τα κόμματα στο δημόσιο. Ως ‘’παιδιά’’ και μάλιστα δικά τους (δηλαδή του Σύριζα) χαρακτήρισε ο υπουργός κ. Δραγασάκης τους αναρχικούς που διαμαρτυρήθηκαν για την φυλάκιση ληστών τραπεζών (http://www.protagon.gr/epikairotita/44341527903-44341527903). Ο δε υπουργός κ. Τόσκας αναφερόμενος σε άλλους αναρχικούς που εισβάλλουν ανενόχλητοι σε δημόσιες υπηρεσίες, τους αποκάλεσε ‘’μωρά που κινούνται στα τέσσερα’’, με την πολιτική έννοια πάντα (Καθημερινή 23/5/18).
Ζούμε μέσα σε μια προβληματική κοινωνία που αρνείται να μεγαλώσει. Που αρνείται να αναλάβει τις ευθύνες των προσωπικών, κοινωνικών και πολιτικών της επιλογών. Ως παιδιά μάς μεταχειρίζονται οι συνδικαλιστές για να δικαιολογούν την παρουσία τους. Ως ‘’παιδιά’’ μας μεταχειρίζονται και οι πολιτικοί που αν και μας εξαπατούν, μας κάνουν να πιστεύουμε ότι ψηφίζουμε σαν ώριμοι και υπεύθυνοι πολίτες.
