Μας αρέσει να ακούμε τα περί Δημοκρατίας και Κυρίαρχου Λαού, τα περί Σοφού Λαού, τα περί Σοφής Λαϊκής Ετυμηγορίας… Την ίδια ώρα που καθυβρίζουμε το πολιτικό μας σύστημα και περισσότερο τους πολιτικούς, έτσι, γενικώς και αορίστως. Σαν τους φασίστες, που μουντζώνουν και βρίζουν τους …προδότες πολιτικούς, λες και αυτοί δεν είναι …πολιτικοί, του χειρίστου μάλιστα είδους, βγαλμένοι από το βούρκο του κοινωνικού μας γίγνεσθαι (sic!). Κι επειδή απεχθάνομαι την υποκρισία, αν μια φορά στέκομαι απέναντι στον φασίστα και στις ιδέες του, στέκομαι δυο φορές απέναντι στον «δημοκράτη» πολιτικό που δηλώνει «αντιφασίστας», αλλά συνομιλεί και αγκαλιάζει στα δρομάκια του Κιλκίς τον φασίστα, σκεπτόμενος τους προσωπικούς σταυρούς που μπορεί να αλιεύσει… Δυο και τρεις φορές απέναντι!
Να λοιπόν ένα καλό στοιχείο για να προσμετρήσετε στην απόφασή σας μπροστά στην κάλπη, όταν θα βάζετε τον… σταυρό του μαρτυρίου: ΟΧΙ στους υποκριτές!
Και μη μου πείτε πως δεν τους γνωρίζετε. Τι ευτύχημα να ζεις σε μικρό τόπο και να γνωρίζεις τα πρόσωπα και τη διαδρομή τους. Γιατί είναι ευτύχημα να γνωρίζεις, πως αυτός που δηλώνει «έντιμος» ή ακόμη και «προοδευτικός», δεν είναι παρά ένα «λαμόγιο του κερατά». Τώρα, αν τον επιλέξεις να σ’ εκπροσωπεί, θα φταίει η πολιτική, θα φταίνε οι πολιτικοί ή η ηλιθιότητα των επιλογών σου; Θα μου πείτε, πως είναι δυνατό, ένα κόμμα να επιλέγει για το ψηφοδέλτιό του ένα «λαμόγιο του κερατά»; Καθρέπτης μας είναι και τα κόμματα. Σε μια κοινωνία της παρακμής και της ηθικής κατάπτωσης στο ψηφοδέλτιο ακόμη κι ενός κόμματος του «προοδευτικού» τόξου θα χωρά και θα βρίσκει στέγη ένα «λαμόγιο του κερατά», ένας παρακμιακός νταβατζής της κοινωνίας.
Αποκλείσαμε λοιπόν τους υποκριτές και τα λαμόγια, για τους φασίστες ούτε λόγος να γίνεται.
Κι έχω πάψει προ πολλού ν’ αναζητώ τις μεγάλες «προσωπικότητες της πολιτικής», μόνο μεταξύ των ανθρώπων του… πνεύματος. Τόχα καταγράψει, κι όταν αναζητούσα έναν νοικοκύρη για δήμαρχο. Τους πραγματικούς νοικοκυραίους που είχα γνωρίσει στο φτωχικό χωριό μου, δεν θα τους αντάλλαζα με φαφλατάδες διανοούμενους, υποκριτές στο λόγο και στη ζωή, αρρώστους εγωπαθείς, που δεν έβαλαν ένα λιθαράκι για να πάει μπροστά ο τόπος τους. Μην κρίνετε τους ανθρώπους από τα λόγια τους, αλλά από τις πράξεις τους και την κοινωνική διαδρομή τους. Αφήστε στην άκρη τους βολεμένους και αναδείξτε ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο τους και τόχουν αποδείξει με τη ζωή τους. Αφήστε όσους θυμούνται τη σωτηρία μας λίγο πριν τις εκλογές και μετά, μην τον είδατε τον Παναγή!
Αναζητώ ανθρώπους Έντιμους και Ειλικρινείς, με Προσφορά στην κοινωνία, Αγωνιστές της ζωής, έτοιμους για συγκρούσεις, Τολμηρούς σε ιδέες και πράξεις, Ανατρεπτικούς όπου χρειάζεται, με Όραμα για να πάει μπροστά ο όμορφος τόπος μας.
Αναζητώ ανθρώπους που μπορούν να Εμπνεύσουν την κουρασμένη και αγανακτισμένη κοινωνία, που ν’ Ανοίγουν δρόμους για το αύριο και να δίνουν Ελπίδα στη νέα γενιά…
Γιατί δεν είμαι αισιόδοξος;