Κι αυτό σε μια εποχή, που κυριαρχεί  η ακρίβεια, με αποτέλεσμα να δυσκολεύεται ο μέσος Έλληνας, να πάρει λίγα  λίτρα πετρέλαιο για να ζεσταθεί.  Στην ίδια θέση με τον φτωχοποιημένο Έλληνα βρίσκεται και η χώρα, με εκποιημένη ή νοικιασμένη τη δημόσια περιουσία της, από λιμάνια  έως  αεροδρόμια κι από τον ΟΤΕ ως τη ΔΕΗ!

Το πολίτευμα  ασθενεί  κι αυτό.  Η δημοκρατία έχει απωλέσει το πρώτο της συνθετικό (δήμος) κι έχει μείνει σκέτη «-κρατία», στην οποία  για τους  μεν πολιτικά ισχυρούς ισχύει το "αδιευκρίνιστο", ενώ για το συνήθη λαό, εξαντλείται  σε όλη του την έκταση  ο νόμος! 

Οι λέξεις εκτός από εννοιολογική έχουν και ταξική σημασία. Αν αρπάξει ένας φτωχός ένα καρβέλι ψωμί, όπως άλλοτε ο Γιάννης Αγιάννης, στους Αθλίους του Ουγκώ, λέγεται κλοπή. Αν λάβει  όμως ένας  οικονομικά ισχυρός εκατομμύρια σε δημόσιο χρήμα, αυτό λέγεται κομψά οικονομική στήριξη!

Οι κρατικές εξουσίες, φαινομενικά ανεξάρτητες, αλλά στην ουσία εξαρτημένες, υπόκεινται άπασες, στην απόλυτη εξουσία, του ενός ανδρός αρχή!  Τα λοιπά περί δήθεν ανεξαρτησίας  των θεσμών είναι μυθεύματα! Καμία αρχή δεν μπορεί να θεωρηθεί αυτοκέφαλη,  όταν η ηγεσία της είναι εγκάθετη ή  τοποθετημένη από την εκτελεστική εξουσία! Πώς άλλωστε μπορούν να λειτουργούν αντικειμενικά τα ΜΜΕ,  όταν ντοπάρονται αδρά με δημόσιο  χρήμα; 

Από την άλλη, ο λεγόμενος «προοδευτικός» χώρος, ασθενεί βαριά κι αυτός. Έχει διαιρεθεί  σε «πασαλίκια» με στόχο την καρέκλα του κάθε φιλόδοξου ηγέτη. Το αιώνιο λογοπαίγνιο της Ιστορίας, που λέγεται λαός, για άλλη μια φορά αισθάνεται προδομένος, από εκείνους που, ενώ  μιλούσαν για δημοκρατία,  μην αντέχοντας την καθόλα νόμιμη εκλογική διαδικασία, δίχως να δώσουν έστω και μια ανάσα στον νέο τους πρόεδρο, άρχισαν πυρ ομαδόν εναντίον του, με πολύ φανατισμό!

Πρώτη φορά  διασπάται η αριστερά χωρίς να συγκρουσθεί ιδεολογικά, αλλά καθαρά προσωπικά! Και το ερώτημα είναι: 

"Γιατί δεν εξέφρασαν καμία ένσταση, όσοι αποχώρησαν, όταν ο Κασσελάκης κατέβηκε με το ψηφοδέλτιο Επικρατείας  του Σύριζα-ΠΣ; Γιατί δεν εκδήλωσαν αντίθετη άποψη, όταν ο Κασσελάκης κατήλθε υποψήφιος για  τη θέση του προέδρου στον Σύριζα-ΠΣ;"

Έτσι, πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, στράφηκαν προκάλεσαν τραύματα βαριά στο κόμμα. ενάντια στο κόμμα. Ωστόσο, κράτησαν την βουλευτική τους έδρα και δεν την παρέδωσαν, όπως έκαναν άλλοτε ο Φλωρίδης του ΠΑΣΟΚ και ο Σακελαρίδης του ΣΥΡΙΖΑ, δείχνοντας ότι η ιδεολογία και το προσωπικό ήθος πρέπει να συμπορεύονται! 

Ζούμε σε καιρούς πολιτικής αήθειας. Όταν ένας ευρωβουλευτής, μπαίνει στην ευρωβουλή, έχοντας στην κατοχή του ένα διαμέρισμα και βγαίνει από αυτήν με 20, με  40 ή με 60 και παραπάνω, δείχνει ότι πάνω από όλα είναι η πάρτη του. Και μετά από μια τέτοια περιουσία, γράφει παλιά του παπούτσια το κόμμα, που δεν το έχει πλέον καμία ανάγκη!

Την καμήλα, αν και ψηλή,  την καβαλάνε, επειδή  γονατίζει.  Χειρότερος κι από την καμήλα είναι ο λαός εκείνος, που, ενώ  τον έβαλαν στα τέσσερα, ενώ έχει άδειο το ψυγείο του, ψηφίζει αυτόν που ζει στα σαλέ και στα κοινωνικά ρετιρέ.  Η σιωπή απέναντι στην αδικία δείχνει δειλία. Το να αποδέχεσαι την αδικία, είναι το ίδιο με το να  αδικείς.  Αν δεν αντιδράσει στο άδικο ο καταπιεσμένος από μόνος του, μην περιμένει από κανέναν άλλον να το κάνει.  

Το να τραγουδά ένας λαός, στις εθνικές του γιορτές, «του Έλληνα ο τράχηλος ζυγό δεν υποφέρει», αλλά στις καθημερινές να  ζει αποχαυνωμένος, μην περιμένει από  κανέναν άλλον να αγωνιστεί γι' αυτόν. Κι ας αντιληφθεί,  επιτέλους, αν είναι με τον μαχαραγιά ή με τον ραγιά;