Οι ειδικοί σύμβουλοι υπουργείων (αλλά και δήμων), οι διευθυντές κρατικών επιχειρήσεων όπως για παράδειγμα της Ελληνικής βιομηχανίας Όπλων, της Βιομηχανίας Ζαχάρεως , του ΟΑΣΘ κλπ. Όλοι αυτοί δεν επιλέγονται μέσα από μια δεξαμενή ανθρώπων που έχουν τα προσόντα για την συγκεκριμένη εργασία που τους αναθέτουν. Αντιθέτως επιλέγονται μεταξύ ανίδεων ανθρώπων που διαθέτουν ως μείζον προσόν την αδιαπραγμάτευτη αφοσίωση τους σε κομματικούς αξιωματούχους.

Το φαινόμενο είναι διαχρονικό και τηρήθηκε, ευλαβικά μέχρι σήμερα, από όλα τα κόμματα που άσκησαν εξουσία. Χαρακτηριστικό είναι το γεγονός ότι την εποχή που συγκυβερνούσαν η Νέα Δημοκρατία το ΠΑΣΟΚ και η Δημοκρατική Αριστερά μοιραζόντουσαν οι θέσεις σε ημέτερους, ανάλογα με την κοινοβουλευτική δύναμη των τριών κομμάτων (σαν να μοίραζαν …λάφυρα). Κατά την πρόσφατη δε αριστεροδεξιά συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους Ανεξαρτήτους Έλληνες, οι θέσεις μοιράστηκαν αναλόγως.

Το πιο πρόσφατο και κοντινό μας παράδειγμα είναι η αλλαγή στην διοίκηση των νοσοκομείων. Τους διοικητές που είχε διορίσει η προηγούμενη κυβέρνηση τους αντικατέστησαν με νέους διοικητές που επέλεξε η νέα κυβέρνηση. Τήρησαν για άλλη μια φορά το έθιμο. Το περίεργο είναι ότι οι πολίτες είναι τόσο συνηθισμένοι σε αυτήν την αρρωστημένη κατάσταση που την θεωρούν ως μία συνήθη φυσιολογική και μάλιστα αναμενομένη διαδικασία. Αυτά είναι θέματα που τα συζητούν στα πολιτικά πηγαδάκια ως συμπτώματα πολιτικού ξεπεσμού και δείγματα νοσηρής κομματικής νοοτροπίας, που τα (ψιλο)κατακρίνουν θεωρητικά αλλά δεν τους ενοχλούν ιδιαιτέρως, επειδή περιμένουν την πρώτη ευκαιρία για την… αξιοποιήσουν σύμφωνα με το δικό τους συμφέρον.

Αποχαιρετούμε την προηγουμένη (κομματική) διοίκηση του νοσοκομείου Κιλκίς και υποδεχόμαστε την νέα (κομματική) διοίκηση. Δεν τους γνωρίζουμε προσωπικώς αλλά ο τοπικός τύπος έσπευσε να μας ενημερώσει (Ειδήσεις 27-11-19).

Ο νέος διοικητής είναι γυμναστής, με μεταπτυχιακό (στον τομέα του) και υποψήφιος διδάκτωρ. Οι προδιαγραφές είναι εξαιρετικές για γυμναστή, που αποδεικνύουν φιλομάθεια, αλλά είναι άσχετες με την διοίκηση νοσοκομείου. Διετέλεσε και προπονητής του Εδεσσαικού επί 4ετια, όταν έπαιζε η ομάδα στην Α’ Εθνική. Αυτό γράφει με περηφάνια το βιογραφικό ( και θα συμφωνήσουμε ότι δείχνει αναμφισβήτητη ικανότητα στα της προπονήσεως ) αλλά πάλι είναι άσχετο με την διοίκηση νοσοκομείου. Από την ηλικία των 25 έως την ηλικία των 43 ετών διετέλεσε συνδικαλιστής, κοινοτικός σύμβουλος («αδιάκοπα» λέει το βιογραφικό), αντιπρόεδρος κοινότητος, δημοτικός σύμβουλος , πρόεδρος δημοτικής επιχείρησης (δεν μας τα διευκρινίζει περαιτέρω και μένουμε με την περιέργεια), μέλος μιας επιτροπής του υπουργείου παιδείας, αντιπρόεδρος κάποιας δημαρχιακής επιτροπής (επίσης απροσδιόριστης ) και τέλος πρόεδρος εποπτικού συμβουλίου της ΤΕΔΚ νομού Πέλλας. Επομένως πρόκειται για ένα δραστήριο πολίτη που ασχολείται με τα κοινά αλλά και αυτό είναι άσχετο με την διοίκηση νοσοκομείου. Από τα 46 εως τα 50 εκλέγεται περιφερειακός σύμβουλος Πέλλας, και αναλαμβάνει τον τομέα μεταφορών εμπορίου και επικοινωνίας. Ήταν και μέλος της επιτροπής αγροτικής οικονομίας στην Περιφέρεια. Από τα 50 έως και τα 55 μετέχει σε διάφορες επιτροπές στην περιφέρεια (αγροτικής οικονομίας, ταμείο ανάπτυξης κλπ. Ούτε αυτές οι δραστηριότητες έχουν σχέση με την διοίκηση νοσοκομείου. Στο τέλος μας θυμίζει το μέγιστο των προσόντων, δηλαδή την σχέση του με την ΝΔ. Κατέβηκε μαζί της στις εκλογές ως υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης (δεν μας διευκρινίζει εάν εξελέγει ή εάν απέτυχε).

Ας δεχθούμε ( και το ευχόμαστε) ότι, ο νέος πρόεδρος του νοσοκομείου μας, είναι ένα πρόσωπο ικανότατο, εργατικότατο, ευφυέστατο, που διαθέτει σπάνια διοικητικά χαρίσματα. Πού και πότε απέκτησε τα προσόντα που του επιτρέπουν να διοικήσει την μεγαλύτερη «βιομηχανία» του νομού; Μπορεί χωρίς κανένα ουσιαστικό προσόν να εποπτεύει να προγραμματίζει και να συντονίζει τους υπερπεντακοσίους (άμεσα ή έμμεσα ) εργαζομένους του νοσοκομείου και να ελέγχει προϋπολογισμό περίπου 6 εκατομμύριων ευρώ; Η ερώτηση είναι ρητορική και η απάντηση είναι αυτονόητη. Είναι σαν να ρωτάμε εάν ένας πτυχιούχος οποιασδήποτε πανεπιστημιακής σχολής μπορεί να διοικήσει μια μεραρχία στρατού, χωρίς να έχει αποφοιτήσει από την σχολή Ευελπίδων, χωρίς να έχει διοικήσει προηγουμένως λόχους τάγματα και συντάγματα και χωρίς να έχει περάσει επιτυχώς από Σχολές Πολέμου. Ας το σκεφτούμε αντίστροφα. Θα προσλάμβανε ποτέ ο Εδεσσαικός ως προπονητή κάποιον επειδή υπήρξε υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης ή κάποιον συνδικαλιστή που εκλέγεται «αδιάκοπα» κοινοτικός σύμβουλος; Η απάντηση είναι πάλι αυτονόητη

Οι ίδιες ερωτήσεις ισχύουν για τον νέο υποδιοικητή του νοσοκομείου. Γεωλόγος είναι ο άνθρωπος, με μεταπτυχιακό (ο τίτλος του μεταπτυχιακού δεν είναι κατανοητός). Εργάζεται στον χώρο των κουφωμάτων (δεν αναφέρει περισσότερες διευκρινήσεις). Διετέλεσε δημοτικός σύμβουλος, σύμβουλος στην περιφέρεια και αποτυχών υποψήφιος δήμαρχος στην Νεάπολη. Ο αθλητισμός είναι η μεγάλη του αγάπη. Αυτό γράφει και τον πιστεύουμε Με αυτά τα προσόντα τον διόρισαν υπεύθυνο για το νοσοκομείο στην Γουμένισσα. Μπορεί η ενασχόληση του «στον χώρο των κουφωμάτων» και η εμπειρία του ως «μέλους του πανελληνίου συλλόγου απογόνων Μακεδονομάχων» να του επιτρέπουν να διοικήσει ένα νοσοκομείο;

Δεν αντιλαμβάνονται όλοι αυτοί που αναλαμβάνουν καθήκοντα άσχετα με τις γνώσεις τους ότι μπορούν να βλάψουν την κοινωνία με τις πράξεις και τις παραλήψεις τους; Δεν φοβούνται μην υποπέσουν (από άγνοια) σε σοβαρά σφάλματα ή αδικήματα κατά την άσκηση των καθηκόντων τους; Ο ογδοντάχρονος που διορίστηκε διοικητής στο νοσοκομείο της Θεσσαλίας τι έργο ελπίζει να προσφέρει σε αυτήν την ηλικία; Και ο ιδιοκτήτης βουλκανιζατέρ που διορίστηκε από την προηγουμένη κυβέρνηση στα νησιά τι έργο άραγε άφησε φεύγοντας;

Τα νοσοκομεία υπάρχουν για να παρέχουν υγειονομική φροντίδα στους πολίτες και όχι για να τακτοποιούνται οι ημέτεροι. Διορισμένοι και άσχετοι με το αντικείμενο διοικητές δεν εξασφαλίζουν την εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία των νοσοκομείων. Κανένα κόμμα δεν αντιλαμβάνεται το αυτονόητο: όταν τα νοσοκομεία λειτουργούν σωστά, προσφέροντας ασφάλεια και ικανοποίηση στους ασθενείς, αυτή η ικανοποίηση μεταφράζεται σε ψήφους στις εκλογές. Αντιθέτως η κακή διοίκηση και η προβληματική λειτουργία των νοσοκομείων, δημιουργεί δυσαρεστημένους πολίτες που κατηγορούν την κυβέρνηση και καταψηφίζουν το κόμμα όταν έρθει η ώρα της κάλπης. Επομένως το κομματικό συμφέρον (και υπό την στενή και υπό την ευρεία έννοια) θα έπρεπε λογικά να επιβάλει στην εκάστοτε κυβέρνηση την λήψη εκείνων των απαραίτητων μέτρων που θα επέτρεπαν στα νοσοκομεία να λειτουργούν υποδειγματικά.

Ο υπουργός υγείας με την δήλωση του ότι υπήρξαν και αστοχίες στην τοποθέτηση διοικητών στα νοσοκομεία και ότι αυτές οι αστοχίες θα διορθωθούν, εσκεμμένα αποπροσανατολίζει τους πολίτες. Το πρόβλημα δεν είναι εάν έγινε καλή ή κακή επιλογή των προσώπων. Το πρόβλημα είναι ο τρόπος της επιλογής και η διαδικασία που πρέπει να ακολουθείται. Αυτό σημαίνει υποχρέωση για ανοικτούς διαγωνισμούς, προκήρυξη θέσεων, αξιοκρατία και απαγκίστρωση του κόμματος από την διαδικασία πληρώσεως των θέσεων ευθύνης που ελέγχονται από το δημόσιο. Μένει να δούμε μήπως παραιτηθεί ο υπουργός μετά από την δυσαρέσκεια και την απογοήτευση που προκάλεσε (δεν διαφαίνεται τέτοια πρόθεση) ή μήπως μετά την κατακραυγή, αρνηθούν να αναλάβουν καθήκοντα οι νέοι διοικητές (σιγά μην χάσουν τις θέσεις τους).

Μας είπαν πριν δέκα χρόνια ότι η οικονομική κρίση θα δημιουργήσει ευκαιρίες για να αλλάξει η χώρα. Η Νέα δημοκρατία έχασε μια τέτοια ευκαιρία που θα της επέτρεπε να αλλάξει οριστικά τους κανόνες του παιχνιδιού. Δεν τόλμησε την μεγάλη αλλαγή που όλοι εναγωνίως περιμένουμε. Δεν θέλησε να κάνει την αλλαγή; ή μήπως δεν μπορεί να την κάνει διότι δεν άλλαξε ακόμη νοοτροπία η ίδια;