Ο μπαμπάς τους του είναι γι' αυτόν ο μεγαλύτερος ήρωάς του. Το ωραιότερο πρόσωπο στο πάνθεον των κρυφών του ονείρων. Προσδοκά τη στιγμή που θα πέσει στην αγκαλιά του, για να νιώσει τα σιδερένια μπράτσα του. Περιμένει την ώρα που θα μιλήσουν για αγωνιστικά αυτοκίνητα, για Subaru και για Ferrari. Για μονομαχίες με γενναίους πολεμιστές και για αερομαχίες με F16 και Sukhoi.
Αν και δεκάχρονος ο Φοίβος, έμαθε να μετρά τη ζωή με τις αναμνήσεις του. Θυμάται ωραίες οικογενειακές στιγμές και χαίρεται με αυτές. Αναπολεί τις ημέρες, που υπήρχαν χέρια κι από τις δύο μεριές, για να κρατούν τα δικά του, πριν ακόμη έρθει η μπόρα και χωρίσει την οικογένεια στα δυο.
Αν και μόλις δέκα χρονών ο Φοίβος, ξέρει να φροντίζει το μικρό του αδερφό τον Πύρρο και να βοηθά τη μητέρα του, με τις δουλειές της. Κι όταν χρειάζεται γίνεται κέρβερος για να την προστατέψει. Οι ευθύνες τον έχουν ωριμάσει από νωρίς.
Βιάζεται να έρθει η στιγμή που θα πάει στον πατέρα του. Θέλει να βγάλει φτερά και να πετάξει κοντά του. Να αποδράσει από όλα τα ανεπιθύμητα που μπήκαν στη ζωή του ξαφνικά και απρόσκλητα. Θέλει να πλάσει έναν νέο κόσμο κι όχι αυτόν που του δώσανε, να γίνει στα όνειρά του ο πλάστης και όχι ο πηλός!
Το πρωί θα φύγει με το πρώτο λεωφορείο. Θα περάσει από μέρη φανταστικά. Από κοφτερές πλαγιές, φορτωμένες με ανεμόδαρτες ανεμώνες. Θα διαβεί γέφυρες και θα διασχίσει γαλαρίες. Θα μαγευτεί από τη σιωπή του ποταμού, θα ακούσει το σφύριγμα του βουνού και θα γευθεί τις αρωματικές μυρωδιές της φύσης.
Κι, ενώ περνούν αυτά από το νου του, η σκέψη του πήγε σ’ ένα περιστατικό που συνέβη στο σχολείο του, όταν η δασκάλα ζήτησε από όλα τα παιδιά μια οικογενειακή φωτογραφία. Ο Φοίβος «τρόμαξε» στην ιδέα, μήπως και δεν είχαν στο σπίτι καμία. Έψαξε παντού με τη μάνα του και τον μικρό του αδερφό, τον Πύρρο, ώσπου στο τέλος βρήκαν μία, κι αυτή από εφημερίδα, σ’ ένα σιδηροδρομικό σταθμό, όταν ο πατέρας του θα έφευγε σε ειρηνική αποστολή σε ξένη χώρα.
Το πρωί ήρθε αρκετά αργοπορημένο. Η μικρή βαλίτσα ήταν ήδη από μέρες έτοιμη. Με τα λίγα χρήματα που μάζεψε, αγόρασε μια κολόνια στο μπαμπά του, γιατί την τελευταία φορά, που τον επισκέφθηκε, «έκλεψε» τη δική του, για να την φορά και να τον νιώθει επάνω του, να αισθάνεται τη μυρωδιά του και να παίρνει δύναμη από αυτήν.
Ο Φοίβος και ο Πύρρος είναι δύο παιδιά, όπως όλα τα άλλα παιδιά του κόσμου. Είναι ο Δείμος και ο Φόβος, τα παιδιά του Θεού του πολέμου Άρη. Τα δύο θεϊκά βλαστάρια που έγιναν φεγγάρια, για να ακολουθούν στον ουρανό τον Θεό και πατέρα τους Άρη.
Ο Δείμος και ο Φόβος είναι παιδιά της κάθε Αφροδίτης και του κάθε Άρη. Δύο μοναχικά αστέρια στην ανοιχτή αγκάλη του ουρανού, στο σταυροδρόμι του κάθε χωρισμού. Δύο μικρές σταγόνες ζωής, στις φλέβες του σύμπαντος κόσμου.
Νίκος Κωνσταντινίδης
