Με τη λέξη «ραγιάς» εννοούμε τον μη μουσουλμάνο υπόδουλο υπήκοο της Οθωμανικής Aυτοκρατορίας. Από το ουσιαστικό « ραγιάς» έχουμε και τη λέξη ραγιαδισμός, γνωστής για την προσαρμοστικότητά της στην εξουσία, συμπυκνωμένης στην έκφραση, «σφάξε με πασά μ' να αγιάσω».

Λέγοντας αρματολός κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας, εννοούσαμε τον Έλληνα οπλοφόρο, μέλος άτακτου στρατιωτικού σώματος, που αναλάμβανε τη φύλαξη μιας συγκεκριμένης περιοχής από τους κλέφτες. Έκτοτε ως λαός  ονομαζόμαστε "κλέφτες και αρματολοί" και επαιρόμαστε.

Ανάμεσα στα γεγονότα και τον άνθρωπο υπάρχει μια αλληλεπίδραση. Είναι ο ίδιος ο δημιουργός αλλά και αποδέκτης της επιρροής τους. Ο ίδιος είναι που δημιουργεί μια κατάσταση και ο ίδιος είναι που επηρεάζεται μετά από αυτήν.

Τα διαδραματιζόμενα στον χώρο της πολιτικής δείχνουν μια πολιτισμική κατάπτωση που όμοιά της δεν υπήρξε ποτέ μετά τη χούντα. Τα τεκταινόμενα των ημερών δείχνουν μια απαξία στη συλλογικότητα και εμμονή στην ατομικότητα. Μια προβολή του «εγώ» σε βάρος του «εμείς.

«Παράσημά μου τα τραύματά μου», έλεγε ο Μακρυγιάννης. Οι μάχες κάνουν τον ήρωα και οι αγώνες τον ηγέτη. Η αξία του κάθε τίτλου είναι αναλογική με την αξία αυτού που τον υπηρετεί. Ο άνθρωπος δίνει αξία στη στολή και όχι η στολή στον άνθρωπο. «Eκ κακού κόρακος κακόν ωόν» έλεγαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι.

Στη ζύγι της προσφοράς του καθενός προς την πατρίδα, δύο τινά πρέπει να λαμβάνονται υπόψη: η προσφορά του σ' αυτήν και η αμοιβή του από αυτήν. Το ίδιο μέτρο θα έπρεπε να ισχύει και για κάθε κομματικό μέλος στη σχέση του με το κόμμα του: Τι έδωσε σ' αυτό και τι κέρδισε από αυτό; Με πόσα σπίτια ή οικόπεδα μπήκε στην πολιτική και με πόσα βγήκε από αυτήν, μετά από θητεία του στη βουλή ή την ευρωβουλή; Αν μέτρησε την πολιτική του πορεία με θητείες ή με θυσίες; Ο καβγάς γίνεται για το πάπλωμα λέει ο λαός μας, γεγονός που το βλέπουμε και τώρα, ειδικά στην κεντροαριστερά!

Οι έννοιες στην πολιτική έχουν τελευταία αφυδατωθεί τόσο πολύ που δύσκολα ξεχωρίζουν τα χρώματά τους. Τα όρια ανάμεσα στη δημοκρατία και τη δικτατορία έχουν κι αυτά ξεθωριάσει, καθώς ό,τι αρνητικό γίνεται για τους πολλούς θεωρείται δημοκρατικό κι ας αντίκειται στα συμφέροντά τους. Το κράτος μετατράπηκε σε μια μεγάλη Α.Ε. στην οποία τα δικαιώματα του πολίτη είναι ανάλογα με το χαρτοφυλάκιο  που κατέχει! Ίδια ωστόσο δικαιώματα με άνισα χαρτοφυλάκια δεν έχει.

Το κύριο ζητούμενο σε κάθε κομματικό χώρο είναι η αρχηγία του. Ποιος ή ποια θα είναι ο/η πρόεδρος του. Όλη η εσωκομματική διαμάχη περιστρέφεται γύρω από αυτό. Για το λαό ούτε λόγος. Τα περί σεβασμού των συνεδριακών αποφάσεων ακυρώνονται μπροστά στο ατομικό όφελος.

Στα νεανικά μου χρόνια οι πολιτικές τάσεις χαρακτηρίζονταν ιδεολογικά, όπως μαρξιστές, τροτσκιστές, μαοϊκοί κλπ. Σήμερα προσδιορίζονται αριθμητικά ανάλογα από τα άτομα που τις συγκροτούν! Η ιδεολογία επικεντρωμένη σ' έναν μόνιμο καυγά μετατράπηκε σε μια θολούρα χωρίς καμία σαφή αναφορά.

Η ιστορία δείχνει ότι το χειρότερο από όλα τα ζώα είναι άνθρωπος, όταν θυμώνει, διαψεύδοντας την άποψη του Αριστοτέλη ότι ο άνθρωπος είναι ζώο κοινωνικό.

Κατά τα λοιπά είμαστε η μόνη χώρα στην Ευρώπη με δύο ζεύγη πρωθυπουργών πατεράδων και γιων κι ένα ζεύγος ανιψιού και θείου, από την πτώση της χούντας και μετά. Είμαστε η χώρα όπου η οικογενειοκρατία έχει βαθιές ρίζες και όπου η πολιτική διαμορφώνεται από το πνεύμα των Τεμπών «πάμε κι όπου βγει» ή από το «εική και ως έτυχεν».