Πολιτική θα πει τώρα να μπορεί να  αλλάζει κανείς τη λαϊκή εντολή σε προσωπική ισχύ. Ν’ αναπληρώνει το κενό του έργου με το περίσσευμα του "αγορασμένου" τηλεοπτικού λόγου. Να δίνει περιεχόμενο στο ανύπαρκτο και να διαψεύδει το υπαρκτό. «Δρώντες τα αίσχιστα άριστους λόγους ποιούσι», μας λέει ο Δημόκριτος.

Το καράβι που το λένε «Ελλάδα 2020» βουλιάζει με τα αμπάρια του γεμάτα "σαβούρα". Η χώρα πέφτει από τον έναν βυθό στον άλλο, δίχως έρμα και τέρμα. Η βρώμα στο ψάρι από το κεφάλι έχει φτάσει στην ουρά σε μια ψαραγορά, όπου η δυσωδία δεν αφήνει την κοινωνία να αναπνεύσει.
Από το ομηρικό: «Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάτρης», φθάσαμε στο σημερινό, «Εις οιωνός άριστος αμύνεσθαι περί πάρτης». Ζούμε σε κατάσταση συνειδησιακής παρακμής, όπου η πατρίδα ταυτίζεται με την παρτίδα και ο πατριώτης με τον παρτάκια...
Η ζωή, για τον μεν πολιτικό αλλάζει σταθερά με νομοσχέδια, ενώ για τον πολίτη με κοινωνικούς αγώνες. Από την απεργία των εργατών στο Σικάγο (1886),  ως  την αιματοβαμμένη απεργία των καπνεργατών στη Θεσσαλονίκη (1936) και τις διαδηλώσεις ενάντια στη χούντα το (1973), ό,τι κατακτήθηκε σε ελευθερία κι εργασία κατακτήθηκε με κοινωνικούς και πολιτικούς αγώνες.
Στις μέρες μας, μάς κυβερνούν αυτοί που μας χρωστούν. Δανείστηκαν εκατομμύρια ευρώ τα κόμματά τους και δεν τα επιστρέφουν. Έδωσαν αγύριστα δάνεια οι διοικητές τραπεζών σε εκλεκτούς πελάτες και μ’ έναν αλλαγμένο νόμο κρίθηκαν αθώοι. Αρπάζουν τα χρήματα του λαού, καταθέτοντας «αέρα» χωρίς να έχουν ποινικές συνέπειες! Η πιο μεγάλη αδικία είναι αυτή που στηρίζεται και με τη βούλα του νόμου. Και  που  απαγορεύει στον πολίτη το δικαίωμα για μαζική διαμαρτυρία.
Εσύ, όμως, Έλληνά μου, τους ακούς: Ακούς αυτούς που τα «παίρνουν» χοντρά για να σε βαυκαλίζουν με ψέματα. Κι όχι μόνον τους ακούς, αλλά και υπακούς τυφλά στα  όσα τόσο ανερυθρίαστα σου λένε. Αλλιώς δεν θα χρεοκοπούσε η Ελλάδα: Η Ελλάδα, που από χώρα λαού μετατράπηκε σε χώρο δράσης κάθε ισχυρού.
Μετρημένες, στα δέκα δάχτυλα του χεριού, είναι οι μεγάλες οικογένειες που λυμαίνονται τον τόπο! Είναι αυτές που βρίσκονται πίσω από τα πιο μεγάλα δάνεια. Αυτές που παίρνουν εκατομμύρια σε «επιδοτήσεις». Είναι οι μένοντες αδίκαστοι στο διηνεκές. Οι πραγματικοί εντολείς της πολιτικής εξουσίας.
Η Ελλάδα οδεύει πίσω σε αλλοτινές εποχές. Οι ελευθερίες του λαού περιστέλλονται, τα δικαιώματά του περικόπτονται, οι συνταγματικές του ελευθερίες περιορίζονται, το κράτος τιμαροποιείται κι εκχωρείται σε ημετέρους…
Από την άλλη μεριά, την καθ’ ημάς Ανατολή, η απειλή φαίνεται να γίνεται καθημερινά πράξη. Η ΑΟΖ του Καστελόριζου αμφισβητείται, Το νησί πολιορκείται με πλοία τουρκικά και τα ψαράδικά τους αλωνίζουν το Αιγαίο.  
Ως και την πίστη σου ντροπιάσανε, Έλληνά μου, με την Αγιά Σοφιά,  αλλά εσύ τσιμουδιά καμιά. Εσύ, που δεν δεχόσουν σύνθετη ονομασία για τη Μακεδονία, τώρα ζεις σε αφωνία. Αν όμως, κυβερνούσε η Αριστερά, θα έβγαινες ξανά στους δρόμους! Και σε οφσόρ να μετατραπεί η χώρα τώρα, δεν σε ενοχλεί. Δεν σε πειράζει που την αλήθεια την μαθαίνεις από τον ξένο Τύπο.
Η κυβέρνηση της  οικογενειοκρατίας και της κυβερνητικά εντεταλμένης δημοσιογραφίας, η κυβέρνηση της αδικίας και της σκληρής αστυνομικής βίας,  ενόψει των δύσκολων καιρών που έρχονται, αλλάζει την πολιτική ατζέντα, με την αμέριστη στήριξη  του Κιναλ, για να στρέψει αλλού το βλέμμα σου. Σ’ έκαναν αλλήθωρο, Έλληνά μου,  και δεν το βλέπεις.
Τον άνθρωπο τον κρατούν στη ζωή τα όνειρά του. Λαός δίχως όνειρα δεν μπορεί να επιβιώσει. Ο «εφιάλτης» της αϋπνίας είναι χειρότερος κι από Εφιάλτη της μάχης των Θερμοπυλών.  Τον ανήφορό σου, όμως, μόνος σου θα τον διαβείς, αν θέλεις να ελευθερωθείς. Κανείς ξένος δεν πρόκειται να σε σώσει. Κανείς δεν πολεμά για τον άλλον, αν δεν έχει ο ίδιος όφελος…