και «δωράκια» στο μεγάλο κεφάλαιο. Και το χειρότερο είναι ότι η προπαγάνδα τους είναι «βούτυρο στο ψωμί» των αστικών επιτελείων, που παίρνουν πάσα για τον πλέον αισχρό αντικομμουνισμό. Δε δίστασε δε ο Τσίπρας να κάνει αναφορές στο δημοψήφισμα, όταν το «όχι» του ελληνικού λαού, η κυβέρνησή του το μετέτρεψε σε «ναι σε όλα» και σε μια συμφωνία με τους εκπροσώπους των ιμπεριαλιστικών μηχανισμών που οδήγησε στο τρίτο μνημόνιο. Πράγματι, το δημοψήφισμα ήταν μία ιστορική στιγμή, μία από τις μεγαλύτερες απάτες σε βάρος του ελληνικού λαού που έχει στήσει κυβέρνηση. Τέτοιο αίσχος, δηλαδή!
Κι αυτή η  Επιτροπή των Νόμπελ ρε παιδί μου, βιάστηκε να δώσει το φετινό Νόμπελ Λογοτεχνίας στον Μπομπ Ντύλαν, (όπου νάναι το δίνει), γιατί εάν άκουγε τον λόγο του Αλ. Τσίπρα στο Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ, που δημιούργησε νέες εκφράσεις εξαπάτησης και λαθροχειρίας μέσα στη μεγάλη και βρώμικη παράδοση της σοσιαλδημοκρατίας, σ’ αυτόν θα το έδινε!.
Και εμείς τι να κάνουμε τώρα; Να αρχίσουμε τα «πινελίκια»; {(από το «Πινέλης»)  (όπως λέμε θα στολίσουμε κάποιον με «γαλλικά»)}
Πάντως τον Αλέξη τον ψήφισαν τρεις φορές σε ένα χρόνο και μπορεί να τον ξαναψηφίσουν γιατί όπως λέει κι ο Χριστόφορος  Ζαραλίκος ο γνωστός stand-up comedians: Εμάς μπορεί να μη μας φαίνεται, αλλά για τις περισσότερες  γυναίκες, είναι Γκάβλας.
(Και τον Κωνσταντίνο Καραμανλή τον ψήφιζαν οι γυναίκες. Και αυτός ήταν «Γκάβλας» στην εποχή του, και την αφεντιά μου και τις τρεις φορές που εκλέχθηκα δημοτικός σύμβουλος στη Νεάπολη Θεσσαλονίκης 65% και πάνω (όσο είναι σήμερα το ποσοστό αναπηρίας μου) των ψήφων που έπαιρνα ήταν από γυναίκες, λέτε και εγώ να ήμουν «Γκάβλας» της εποχής μου; Που να ξέρς, αυτές που με ψήφιζαν ξέρουν…) ρε τι πάθαμε!
Αν απενοχοποιήσουμε την χρήση της λέξης αυτής, βλέπουμε ότι απλά «πλουτίζει τους διαθέσιμους τρόπους έκφρασης μας, κάνοντας την επικοινωνία πιο πολύχρωμη και ενδιαφέρουσα. Είναι ένα εργαλείο έκφρασης που βοηθάει στην καλύτερη και περισσότερο όμορφη και ιντριγκαδόρικη επικοινωνία μεταξύ μας.»