Σάββατο, 15 Φεβρουαρίου 2025, 4:28:22 μμ
Παρασκευή, 14 Φεβρουαρίου 2025 12:35

Έχω θείο αστυνόμο…

Γράφει ο Μάκης Ιωσηφίδης.

 

Για δες τι θυμήθηκα τώρα.  Μικρό παιδί ήμουν και υπήρχαν φορές που δύο από την τσακαλοπαρέα μας στο χωριό μας, λογόφερναν και πλακωνόντουσαν. Νικούσε όποιος έριχνε κάτω τον άλλον και τον κράταγε για κάποιο χρονικό διάστημα ανάσκελα στο χώμα. Συνήθως νικητής έβγαινε ο πιο ψηλόσωμος και εύσωμος. Ο ηττημένος σηκωνόταν από το έδαφος και αποχωρούσε σαν βρεγμένη γάτα.

Κάποια μέρα στην παρέα μας προέκυψε ο Αντώνης που η οικογένειά του ήρθε από την μεγάλη πόλη και εγκαταστάθηκε στο χωριό μας. Καλοζωισμένη η οικογένειά του έκανε αμέσως την διαφορά. Καλοντυμένος λοιπόν  ο Αντώνης σε αντίθεση με μας που φορούσαμε τα φτωχικά ρούχα της εποχής. Ασπριδερός και αχαμνός ο Αντώνης μάς έβλεπε αφ’ υψηλού και πολλές φορές μάς χλεύαζε. Μια μέρα ο δυνατότερος της παρέας μας δεν άντεξε και του όρμηξε. Αρπάχτηκαν για τα καλά και φυσικά ο δικός μας τον έβαλε κάτω τον Αντώνη και ήταν έτοιμος να τον αναποδογυρίσει ανάσκελα. Και τότε ο Αντώνης χρησιμοποίησε το τελευταίο και πιο αποτελεσματικό του όπλο.

-Κοίτα, έχω θείο αστυνόμο.

Μιλάμε τώρα για εποχές που η λέξη αστυνόμος προκαλούσε σύγκρυο σε μικρούς και μεγάλους. Ήταν η δεκαετία του 60 που οι μαμάδες μας μάς απειλούσαν με το ‘’φάε το φαΐ σου γιατί θα φωνάξω τον αστυνόμο’’. Κι εμείς την ανάγκη φιλοτιμίαν ποιούμενοι, τρώγαμε…τις μπάμιες.

Με την απειλή του Αντώνη λοιπόν παγώσαμε όλοι. Ο νταγλαράς που τον πλάκωσε, έκανε τον ψόφιο και άφησε τον Αντώνη να τον γυρίσει ανάσκελα και να αναδειχθεί θριαμβευτικά νικητής με την σύμφωνη γνώμη όλων μας. Θείο αστυνόμο είχε ο Αντώνης, δεν είναι να τα βάζουμε με την εξουσία.

Η αλήθεια είναι ότι η εικόνα αυτή ήρθε πολλές φορές στο μυαλό μου στη διάρκεια της ζωής μου. Είδα πολλούς ανθρώπους στον περίγυρό μου να έρχονται σε σύγκρουση με άλλους ανθρώπους που ‘’είχαν θείο αστυνόμο’’ δηλαδή πρόσβαση στους μηχανισμούς της εκάστοτε εξουσίας. Είδα τους αδικημένους που ‘’δεν είχαν θείο αστυνόμο’’ να ωρύονται για την κατάφωρη αδικία που υπέστησαν. Είδα στη συνέχεια τους ίδιους αδικημένους να αδικούν άλλους όταν απέκτησαν ‘’θείο αστυνόμο’’ όταν δηλαδή απέκτησαν οι ίδιοι πρόσβαση στους μηχανισμούς εξουσίας. Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος θα παραθέσω ενδεικτικά κάποια παραδείγματα.

Όταν στις εκλογές αλλάζει το κόμμα που κυβερνά, τοποθετεί σε νευραλγικές θέσεις δικούς του ανθρώπους οι οποίοι κατέχουν πια την δύναμη της εξουσίας έχουν δηλαδή ‘’θείο αστυνόμο’’. Στην όποια σύγκρουση με τους ανθρώπους του αντίπαλου κόμματος βρίσκουν πάντα τον τρόπο να τους κατατροπώσουν. Οι αντίπαλοι φωνάζουν, καταγγέλλουν, ωρύονται αλλά πού να βρουν το δίκιο τους. Όταν μετά από κάποια χρόνια στις εκλογές αλλάξουν τα πράματα, τότε οι πριν φωνασκούντες χρησιμοποιούν την εξουσία και φωνάζουν οι άλλοι.

Είναι ο άλλος φτωχός, συγκρούεται με τον πλούσιο γείτονά του και φτάνουν στο δικαστήριο. Χίλια δίκια να έχει ο φτωχός, ο άλλος θα κερδίσει επειδή θα προσλάβει τον τρανό μεγαλοδικηγόρο (ο…’’θείος αστυνόμος’’ που λέγαμε). Πες ότι μετά από κάποια χρόνια ο φτωχός κερδίζει πολλά χρήματα στο λαχείο. Συγκρούεται με κάποιον φτωχό και στη δίκη τον κερδίζει κατά κράτος επειδή τώρα αυτός έχει ‘’θείο αστυνόμο’’.

Ένας μόνο δεν είχε ‘’θείο αστυνόμο’’ επειδή ήταν ο ίδιος αστυνόμος. Πρόκειται για τον αστυνομικό της Βουλής που κατηγορείται ότι με την σύζυγό του επίσης αστυνομικό, κακοποιούσαν σεξουαλικά τα ίδια τους τα παιδιά. Ακούστηκε ότι ο εν λόγω αστυνομικός τόσα χρόνια δεν λογάριαζε κανέναν επειδή είχε, όπως έλεγε, ισχυρές ‘’πλάτες’’. Γι’ αυτόν λοιπόν ισχύει

η λαϊκή έκφραση ‘’έχει μπάρμπα στην Κορώνη’’ που σημαίνει ακριβώς το ίδιο.

Στο πολιτικό επίπεδο είδαμε πρόσφατα στον ΣΥΡΙΖΑ την στυγνή χρησιμοποίηση της κομματικής εξουσίας, όταν με ραδιουργίες και μηχανορραφίες, καταστρατηγώντας καταστατικά και κομματικούς θεσμούς, εξοβέλισαν τον δημοκρατικά εκλεγμένο πρόεδρο. Είχαν, βλέπεις, ‘’θείο αστυνόμο’’. Και είδαμε δυστυχώς, ανθρώπους που για χρόνια πριν ένιωθαν στο πετσί τους την κρατική αυθαιρεσία, να στηρίζουν αυτήν την κυνική διαδικασία (ανάμεσά τους και κάποιοι πρώην συνδικαλιστικοί μου σύντροφοι με τους οποίους δώσαμε κάποτε αγώνες ενάντια σε τέτοιες  πρακτικές). Κρίμα…

Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες παραδείγματα αλλά σταματώ για λόγους οικονομίας χώρου. Η κατακλείδα είναι μία. Όποιος έχει την δύναμη (δηλαδή ‘’θείο αστυνόμο’’), την χρησιμοποιεί και φωνάζουν οι άλλοι. Όταν οι άλλοι αποκτήσουν την δύναμη, τότε την χρησιμοποιούν (…και φωνάζουν οι προηγούμενοι).

Συμβουλή στις νέες γενιές. Όταν βλέπετε γύρω σας ανθρώπους να κλαουρίζουν για την αδικία που υφίστανται από την εξουσία, μη μασάτε. Μπορεί στο μέλλον να τους δείτε να είναι οι ίδιοι εξουσία και να κάνουν ακριβώς τα ίδια…

…ή ακόμα και χειρότερα…

ΥΓ. Γεια σου ρε Αντώνη των παιδικών μου χρόνων. Δίδαξες…