Το τοπίο μέσα μου άρχισε να ξεδιαλύνει από τη δεκαετία του 80 όταν βοούσε γύρω μου το διαφαινόμενο σκάνδαλο Κοσκωτά και έβλεπα με έκπληξη τους τότε οπαδούς του ΠΑΣΟΚ να κρατούν παραμάσχαλα την εφημερίδα ‘’24 ώρες’’ του Κοσκωτά, να παλεύουν να αποδείξουν την αθωότητά του και να κραυγάζουν ότι στο πρόσωπό του κάποιοι θέλουν να πλήξουν τον πρόεδρο Ανδρέα. Ήταν οι ίδιοι που βροντοφώναζαν πριν για τα σκάνδαλα της δεξιάς. Και ήταν οι ίδιοι που κατάπιαν τη γλώσσα τους μετά τις καταιγιστικές θλιβερές αποκαλύψεις για τον Κοσκωτά, χωρίς να διδαχθούν βέβαια τίποτα στο μέλλον όταν προσπαθούσαν να αποδείξουν παντού την αθωότητα του Άκη, του Γιάννου κτλ.
Ξαναδιαπίστωσα τον πολιτικό φανατισμό όταν βοούσε το σύμπαν για την αγορά της περιβόητης ‘’ροζ βίλας’’ από τον πρόεδρο Ανδρέα (με δανεικά από κάτι θολούς δανειστές) και μετά το θόρυβο που ξέσπασε πείστηκαν εύκολα με την ιστορική πια ρήση του συχωρεμένου Ευάγγελου Γιαννόπουλου ότι ‘’…ένα κωλόσπιτο δεν θα μας ρίξει από την εξουσία’’.
Η σκυτάλη πήγε στους νεοδημοκράτες που το 2000 επί κυβέρνησης Σημίτη, αγωνίζονταν με πάθος ενάντια στην απόφαση για τη μη εγγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες, γέμιζαν κατά χιλιάδες τις πλατείες ακούγοντας τους φλογερούς λόγους του μακαριστού Χριστόδουλου και υπέγραφαν μαζικά στις καταστάσεις διαμαρτυρίας. Θυμόμαστε ότι πρώτος υπέγραψε ο αρχηγός τους και επίδοξος μελλοντικός πρωθυπουργός Κώστας Καραμανλής κάνοντας και την περίφημη δήλωση ότι ‘’Δεσμεύομαι ότι όταν έλθει η Νέα Δημοκρατία στη εξουσία, θα επαναφέρει την αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες».
Και η ΝΔ ήλθε στην εξουσία τέσσερα μόλις χρόνια μετά και δεν ξανακούστηκε τίποτα για αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες από κανέναν απ’ αυτούς που γέμιζαν τότε τις πλατείες. Ο πολιτικός φανατισμός αποδείχθηκε για μια ακόμη φορά δυνατότερος από τον θρησκευτικό.
Και τα χρόνια πέρασαν και ήλθαν στα πράματα οι σύντροφοι του ΣΥΡΙΖΑ. Τόσο εύκολα πείσθηκαν ότι θα ‘’καταργήσουμε τα μνημόνια με έναν νόμο’’ και το ίδιο εύκολα πείσθηκαν ότι ‘’τι να κάνουμε ρε παιδιά, παλέψαμε όσο μπορούσαμε αλλά…’’. Έχουμε πια την εξουσία και δεν είναι τώρα ώρα να την ρισκάρουμε…
Και ξαναήρθαν στην εξουσία οι γαλάζιοι. Αυτοί ντε που μέσα στον θρησκευτικό και πατριωτικό φανατισμό τους λοιδορούσαν τον τότε πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου που είχε στο πολιτικό περιβάλλον του τον δηλωμένο ομοφυλόφιλο Βαλιανάτο. Λοιδορούσαν τους ‘’άθεους’’ υπουργούς του ΣΥΡΙΖΑ που ορκίστηκαν με πολιτικό και όχι θρησκευτικό όρκο. Λοιδορούσαν τους εθνομηδενιστές που ‘’πούλησαν’’ τη Μακεδονία και γέμιζαν τις πλατείες στα συλλαλητήρια.
Από τον Ιούλιο του 2019 που η ΝΔ ήρθε στην εξουσία, δεν ξανακούστηκε τίποτα για την ‘’πουλημένη’’ Μακεδονία και δεν κουνιέται φύλλο. Αντίθετα οι γαλάζιοι οπαδοί δέχθηκαν πολύ συγκαταβατικά το ‘’Καλωσορίζουμε την Βόρεια Μακεδονία στην οικογένεια του ΝΑΤΟ’’. Τι να κάνουμε, οι προηγούμενοι φταίνε. Και πείθονται οι πάντες ακόμα και όταν βλέπουν την Βουλγαρία να ασκεί βέτο.
Θεωρούν απόλυτα φυσικό να υπουργοποιείται σε κυβέρνηση ΝΔ ο πρώτος δηλωμένος γκέι στην πολιτική ιστορία της Ελλάδας, αυτοί που πριν ανατρίχιαζαν με τον Βαλιανάτο. Θεωρούν απόλυτα φυσικό να ορκίζονται με πολιτικό όρκο δύο υφυπουργοί της ΝΔ. Θεωρούν απόλυτα φυσικό να κλείνουν οι εκκλησίες εν μέσω πανδημίας κάτι που θα ήταν αδιανόητο αν το έκαναν σε αντίστοιχη πανδημία οι ‘’άθεοι’’ του ΣΥΡΙΖΑ.
Συμπέρασμα Ο πολιτικός φανατισμός είναι σαφώς ισχυρότερος παντός άλλου επειδή η εξουσία και τα προνόμιά της μικρά ή μεγάλα, αποτελούν δυνατό κίνητρο που δικαιολογεί ή ανέχεται τα πάντα.
Δικαιώνεται λοιπόν ιστορικά ο αείμνηστος Γιαννόπουλος. ‘’Ε, όχι να χάσουμε την εξουσία για ένα κωλόσπιτο’’.