Στο 65χρονο διάβα σου, εδώ κάτω στη Γη, πορεύτηκες το δρόμο της ανθρωπιάς, συνδυάζοντας της καρδιάς το πύρωμα με της ψυχής το πλήρωμα, την ηθική με την αρετή, την τιμή με την ταπεινότητα, έχοντας αξίες ασυμβίβαστες κι αδιαπραγμάτευτα τα όνειρά σου.
Πάντα ευθύς και ειλικρινής και πάντα ανυπόταχτος στο άδικο, φύλαγες μέσα σου απείραχτο το μικρό χωριατόπουλο, που σαν τελείωσε το λύκειο στην Καλαμαριά, πήγε στην ξενιτιά για σπουδές, ακολουθώντας τη μάνα του. Χάρηκες τη νιότη και τη ζωή, με την καρδιά σου να χτυπά πάντα Αριστερά, σταθερά και αταλάντευτα.
Το ενδιαφέρον σου για την πολιτική ξεκίνησε απ' όταν ήσουν φοιτητής στη Σουηδία, με τη νεολαία του ΚΚΕ Εσωτερικού, τον «Ρήγα Φεραίο». Κόπιασες και σπούδασες στη Στοκχόλμη πολιτικός μηχανικός. Ποτέ σου δεν άφησες μάθημα για την επόμενη χρονιά, τιμώντας τον ιδρώτα της χήρας μάνας σου, που διπλοδούλευε να σε σπουδάσει. Και κάθε που ερχόσουν στην Ελλάδα, τα καλοκαίρια, πήγαινες στο μνήμα του πατέρα σου, στο Κεντρικό Κιλκίς, να του ψιθυρίσεις με φωνή ραγισμένη: «πατέρα πέρασα όλα τα μαθήματα».
Κι όταν πήρες με το καλό το πτυχίο σου, πήγες στον τάφο του γεμάτος περηφάνια να του πεις με χαρά: «Πατέρα πήρα το πτυχίο μου. Ό,τι μου ζήτησες το έκανα». Κι έτσι απόφοιτος μηχανικός πια ήρθες στην Ελλάδα να χτίσεις εδώ τα όνειρά σου. Ασχολήθηκες με την εργολαβία οικοδομών, με τον συνδικαλισμό, ήσουν υποψήφιος βουλευτής με το ΚΚΕ εσωτερικού, υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος, διετέλεσες μέλος στη Νομαρχιακή Επιτροπή του ΤΕΕ Κιλκίς, και πρόεδρος του Κιλκισιακού.
Περπάτησες με ίσια βήματα τη ζωή, έκανες οικογένεια με τη σύζυγό σου Λένα Σαλονικίδου, έβγαλες δύο εξαίρετους επιστήμονες, τον Αβραάμ και την Φαίη, δημιούργησες, τράνεψες, έσκυψες πάνω στις ευαισθησίες σου, κρατώντας τον εαυτό σου ανεπηρέαστο από κάθε πρόκληση, γιατί είχες ψηλά την καλοσύνη και την ανθρωπιά.
Πορεύτηκες όλη σου τη ζωή έχοντας για πραμάτεια το καλό, το αυθεντικό το γνήσιο. Ξένος σε κάθε οίηση και έπαρση, ένας λαϊκός αριστερός, στεκόσουν δίπλα στον ανήμπορο και τον φίλο.
Ξέρω, Γιάννη μου, ότι όσο και να προσπαθήσω την μορφή σου δεν θα μπορέσω να τη φιλοτεχνήσω. Γι' αυτό δέξου την κάθε λέξη που σου αφιερώνω, καμωμένη με πολλή αγάπη, σαν ένα ολάνθιστο στεφάνι, στο μακρινό σου ταξίδι για τις γειτονιές των Αγγέλων.
