Οι μισοί κάτοικοι της χώρας συμμορφώθηκαν εξαρχής με τις οδηγίες και συμμετείχαν ενεργά στην κοινή αμυντική προσπάθεια. Οι υπόλοιποι αντέδρασαν με απροσδόκητα ποικίλους τρόπους:
Δεν θέλω κράνος, είναι βαρύ και δεν το αντέχω
Δεν φορώ αλεξίσφαιρο, μου προκαλεί αλλεργία
Δεν μπαίνω στο καταφύγιο αισθάνομαι ασφυξία και σκάω από την ζέστη.
Δεν υπάρχει εισβολή, οι Κινέζοι κάνουν ασκήσεις στα σύνορα (αρνητές της πραγματικότητος).
Μπορεί να πέρασαν κάποιοι Κινέζοι τα σύνορα μπορεί να είναι ντυμένοι σαν στρατιώτες αλλά είναι εντελώς ακίνδυνοι (αυτοί είναι εθελοτυφλούντες)
Δεν υπάρχουν Κινέζοι. Είδατε έστω και έναν Κινέζο στην πλατεία Συντάγματος; (εξυπνάκηδες).
Δεν υπάρχει πόλεμος. Δεν γνωρίζω ούτε έναν που να σκοτώθηκε σε μάχη.
Τους σκοτωμένους από τροχαία τους δηλώνουν ως δήθεν θύματα πολέμου για να αλλοιώνουν τις στατιστικές (Η δημιουργική φαντασία στην υπηρεσία του εισβολέα).
Υπάρχει εισβολή αλλά αρνούμαστε την χρήση αυτών των όπλων που αγόρασε το κράτος. Τα όπλα είναι καινούργια και αδοκίμαστα σε συνθήκες πολέμου. Να πιστοποιηθούν πρώτα από ανεξάρτητο οργανισμό και μετά να πολεμήσουμε (αυτοί είναι παιδιά πεισματάρικα).
Δεν είμαστε πειραματόζωα για να μας ρίχνουν στην μάχη (αυτοί θεωρούν ότι είναι θύματα της επιστήμης).
Τα όπλα σκοτώνουν αυτούς που τα χρησιμοποιούν. Είναι ειδικά κατασκευασμένα για να μειώσουν τον πληθυσμό του πλανήτη (αυτοί είναι για ψυχίατρο).
Όχι στα όπλα! Θα μας προκαλέσουν καρκίνους τα επόμενα χρόνια (τα λένε οι ειδικευμένοι στην καρκινολογία του face book)
Όχι στα όπλα! το μπαρούτι μειώνει την γονιμότητα (αυτοί είναι γυναικολόγοι σπουδασμένοι στο internet ).
Όχι στην συμμετοχή στον πόλεμο. Τον προκάλεσε το μεγάλο κεφάλαιο για να πλουτίσει πουλώντας όπλα (αυτοί είναι εκτός τόπου και χρόνου).
Όχι στην υποχρεωτικότητα της επιστρατεύσεως που καταπατά την ελεύθερη βούληση του ατόμου και παραβιάζει βασικά άρθρα του συντάγματος (αυτοί είναι διδάκτορες του συνταγματικού δίκαιου). Τα πολιτικά κόμματα τάχθηκαν υπέρ του πολέμου (στα λόγια). Παράλληλα στα σύνορα διοργάνωναν συλλαλητήρια, διευκολύνοντας την είσοδο των εισβολέων.
Τον καιρό του πολέμου παρατηρήθηκαν και αλλά περίεργα φαινόμενα: Στρατιωτικοί που δεν συμμετείχαν στους σχεδιασμούς του επιτελείου (αυτοαποκαλούμενοι αντισυστημικοί) έσπειραν την αμφισβήτηση. Τζάμπα μας βάζουν και πολεμάμε, ο εχθρός δεν είναι αξιόμαχος, η εθνική κινητοποίηση είναι υπερβολική, η επιστράτευση προκαλεί μεγαλύτερα προβλήματα στην κοινωνία από ότι η επίθεση του εχθρού, υπάρχουν και άλλοι τρόποι για να αντιδράσουμε, τα όπλα που χρησιμοποιούμε είναι ελαττωματικά και προκαλούν προβλήματα στην υγεία, η οικονομία θα πήγαινε καλύτερα εάν ζούσαμε ειρηνικά με τους Κινέζους, ενώ τώρα αντιστεκόμενοι καταστρέφουμε την οικονομία. Με την ρητορική τους έπεισαν τους αφελείς ότι δεν υπάρχει ανάγκη να πολεμήσουν, προκάλεσαν άρνηση για αντίσταση και διευκόλυναν την διείσδυση και την εξάπλωση του εχθρού. Επί της ουσίας, πολεμώντας την ίδια τους την χώρα δημιουργούσαν τις προϋποθέσεις για μια λαμπρή πολιτική καριέρα.
Ομάδες υπερπατριωτών διαδήλωναν στους δρόμους κρατώντας βυζαντινά λάβαρα και ελληνικές σημαίες. Δεν διαδήλωναν κατά του εχθρού, όπως θα περίμενε κανείς, αλλά κατά της ‘’χούντας των πολιτικών’’ που υπερασπίζεται την χώρα. Τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο και συγχρόνως αρνιόντουσαν να πολεμήσουν για το καλό της κοινωνίας, δηλαδή της πατρίδος. Συνδύαζαν πατριωτισμό (στην υπηρεσία του εχθρού) και παραλογισμό σε δημόσια θέα.
Η αρχιεπισκοπή συντάχθηκε με το κράτος στον πόλεμο κατά των Κινέζων. Όμως πολλοί Ιερείς και πολλά μοναστήρια τα μπέρδεψαν εντελώς. Δεν κατάλαβαν ότι πρόκειται περί ξένης εισβολής στην χώρα αλλά νόμιζαν ότι οι στρατηγοί με την βοήθεια της αρχιεπισκοπής πολεμούσαν την πίστη και την ορθοδοξία. Δεν κατάλαβαν ότι τα ζητήματα αυτού τού πολέμου είναι άσχετα με τα εκκλησιαστικά θέματα, είναι άσχετα με το δόγμα και άσχετα με την πίστη. Αρνήθηκαν και αυτοί να πολεμήσουν εξυπηρετώντας τον εισβολέα.
Το πιο συγκλονιστικό είναι που μέλη των ειδικών δυνάμεων (περίπου 6000) ήθελαν να πολεμήσουν μόνο με όπλα δικής τους επιλογής. Περίεργη νοοτροπία για επαγγελματίες στρατιώτες, απολύτως κατακριτέα την ώρα της μάχης. Με την άρνηση τους έχασαν τον μισθό τους, μακάρι να μην χάσουν και την ζωή τους.
Τους αρνητές τους είπαν ψεκασμένους (για να τους χλευάσουν) ή φοβισμένους (για να τους δικαιολογήσουν). Κοινό χαρακτηριστικό των ‘’ψεκασμένων’’ ήταν ο σαματάς. Προκαλώντας θόρυβο καλλιεργούσαν την ψευδαίσθηση ότι ήταν πολυάριθμοι και κατείχαν την μοναδική αλήθεια. Δημιουργώντας θόρυβο προκάλεσαν φόβο σε ένα κομμάτι της κοινωνίας που, αν και ξεκίνησε με διάθεση να πολεμήσει, στο τέλος παρέμεινε διστακτικό, προβληματισμένο και δυστυχώς απροστάτευτο. Υπό αυτήν την έννοια οι αρνητές απεδείχθησαν οι πιο χρήσιμοι συνεργάτες των εισβολέων.
Τα παλιά χρόνια και σε συνθήκες πραγματικού πολέμου, όσους αρνιόντουσαν να πάρουν τα όπλα τους κατηγορούσαν για εσχάτη προδοσία και είτε τους περνούσαν από στρατοδικείο είτε τους εκτελούσαν επί τόπου. Στο δικό μας παραμύθι τους αρνητές δεν χρειάστηκε να τους εκτελέσουν. Αυτοί τιμωρήθηκαν από μόνοι τους. Μόνοι τους επέλεξαν να μείνουν άοπλοι και να θέσουν σε κίνδυνο την ζωή τους. Μόνοι τους προτίμησαν να μείνουν εκτεθειμένοι και ανίσχυροι μπροστά στον Κινέζο αλλά ακόμη πιο ευάλωτοι μπροστά στον νέο εισβολέα που ορμούσε δυναμικά από την Ινδία.