Το πλήθος των δωρεών του σε ιδρύματα, σε συλλόγους,  σε φορείς, η συνδρομή του σε πάσα πρωτοβουλία φιλαλληλίας, πάντα ταύτα και πολλά ακόμα τον κατέστησαν την εμβληματικότερη μορφή του νομού για τουλάχιστον τριάντα χρόνια.
Την Κυριακή στο Σταυροχώρι τελέστηκε το ετήσιο μνημόσυνο του Βασίλη Σεργιαννίδη. Κι εκεί διαπιστώθηκε το τεράστιο έλλειμμα θεσμικής μνήμης που κατατρύχει τη δημόσια ζωή του νομού. Εκπρόσωποι φορέων που ευεργετήθηκαν, εκπρόσωποι της δημόσιας ζωής και των πολιτών, μεγαλοσχήμονες που κάποτε "έτρεχαν στην πόρτα του"  έλαμψαν δια της απουσίας των.
Είναι άχαρο να καταγράψουμε και να εκθέσουμε τους απόντες. Ούτε αποτελεί πρόβλημα η προσωπική τους στάση. Διαθέτουμε μνήμη λωτοφάγων στο Κιλκίς. Η θεσμική μνήμη δεν λειτουργεί δυστυχώς. Ίσως γι' αυτό να δεχόμαστε και τόσες ήττες.  
Όταν ο καθείς έχει έγνοια μόνο να διαφεντέψει το καβούκι του και δεν τον νοιάζει τι γίνεται δυο μέτρα παραπέρα ή τρία τέρμινα πριν από αυτόν, καθιστά αχρείαστη τη θεσμική μνήμη. Και προσωπικότητες που σφράγισαν την πορεία του νομού με απολύτως θετικό πρόσημο, περνούν στη λησμοσύνη.
Ευτυχώς που τον θυμούνται με ευγνωμοσύνη οι ίδιοι οι εργαζόμενοι. Ίσως αυτό να είναι το πλέον σημαντικό παράσημο για τον αείμνηστο Βασίλη Σεργιαννίδη.
Θ.Π.