Πρόκειται για μια αδίστακτη κυβέρνηση, που δεν έχει καμία αναστολή, προκειμένου να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα του κεφαλαίου, πάγια επιδίωξη του οποίου είναι το χτύπημα του απεργιακού δικαιώματος, για να υπάρχει σιγή νεκροταφείου μέσα στους χώρους δουλειάς. Για αυτόν το λόγο, η κυβέρνηση παίρνει τα εύσημα των “εταίρων” της στην ΕΕ, γι’ αυτόν το λόγο κλείνει γρήγορα τις αντεργατικές - αντιλαϊκές "αξιολογήσεις" σαν το πιο «γρήγορο πιστόλι» του κεφαλαίου, για να μένει στην κυβερνητική καρέκλα. Το δικαίωμα στην απεργία, που κατακτήθηκε με αίμα και θυσίες, είναι αδιαπραγμάτευτο και όποιος τολμήσει να τ’ αγγίξει θα βρει απέναντί του τους εργαζόμενους και το ταξικό κίνημά τους.
«Η τροπολογία που χτυπά το δικαίωμα στην απεργία δεν θα περάσει. Ακόμα κι αν ψηφιστεί οι εργάτες θα την σπάσουν στην πράξη».
Καλούνται οι εργαζόμενοι να δυναμώσουν τον αγώνα τους, να είναι από αύριο και κάθε μέρα στους δρόμους, να πυκνώσουν τις απεργιακές κινητοποιήσεις των επόμενων ημερών, με αποκορύφωμα την πανελλαδική - πανεργατική απεργία στις 14 Δεκέμβρη».
Όλοι στην απεργία της 14ης Δεκέμβρη
Οι εργαζόμενοι να απαντήσουν δίνοντας τη μάχη για την απεργία στις 14 του Δεκέμβρη, γιατί ό,τι συμφέρει το λαό μπορεί να γίνει πράξη με την οργάνωση της πάλης και το δικό του σχέδιο, για να μην πληρώσει τα σπασμένα, για να διεκδικήσει την ικανοποίηση των αναγκών του».
Όποιος δε συμμετέχει στους αγώνες «για να μην χάσει τη δουλίτσα του, χάνει τη δουλειά του», όπως λέει εύστοχα ένα σύνθημα του ΠΑΜΕ.
Οι μακάριοι των καφετεριών
και των καφενείων
Εϊ εσείς οι θαμώνες των καφετεριών και των καφενείων που όταν περνάμε οι 80, 100, 150 διαδηλώνοντας, (όχι ότι κάνουμε κάτι μεγάλο, αλλά για να δώσουμε το βήμα για το τι πρέπει να κάνουμε όλοι, να κρατήσουμε την αισιοδοξία του κόσμου), χασκογελάτε ειρωνικά. Άντε το πολύ να γίνεστε φιλόσοφοι του καφενείου, άντε και να βρίζετε και στον καναπέ σας. Να σας θυμίσω ένα ινδιάνικο ρητό των Απάτσι:
«Είναι καλύτερο να έχουμε λιγότερες βροντές στα λόγια και περισσότερες αστραπές στα χέρια!»
Ξυπνήστε επί τέλους! Αλλά θα πει κανείς υπάρχει και ένα ινδιάνικο ρητό των Ναβάχο:
«Δεν μπορείτε να ξυπνήσετε αυτόν που προσποιείται ότι κοιμάται!»
Σπίτι μου σπιτάκι μου
και φτωχοκαλυβάκι μου…
Όσο κι αν στο Μαξίμου φαντασιώνονται ότι δεν γίνονται ηλεκτρονικοί πλειστηριασμοί λαϊκών κατοικιών, η πραγματικότητα δεν μπορεί να κρυφτεί. Η κυβέρνηση θωρακίζει τη διαδικασία των πλειστηριασμών, γιατί θέλει να βοηθήσει τους τραπεζικούς ομίλους να μειώσουν την έκθεσή τους στα «κόκκινα» δάνεια, να συγκεντρώσουν γη και ακίνητη περιουσία και να μπορέσουν με μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα να χρηματοδοτήσουν την καπιταλιστική ανάπτυξη και τα κυκλώματά τους.
Πλέον τα μεγαλο-κοράκια, που λέγονται funds, εταιρείες real estate κ.λπ., βάζουν και με το νόμο στο χέρι το σπίτι της λαϊκής οικογένειας, αφού με νόμο από 1/1/2018 θα μπορούν να αγοράζουν από τις τράπεζες δάνεια για τα οποία έχει υποθηκευτεί ακόμα και η πρώτη κατοικία.
Έτσι ολοένα και σφίγγει ο κλοιός για τις εργατικές - λαϊκές οικογένειες που πήραν στεγαστικά δάνεια σε άλλες εποχές με άλλα οικονομικά δεδομένα (σταθερή εργασία, άλλο μεροκάματο και μισθός, άλλη σύνταξη) που πλήρωσαν και πληρώνουν την κρίση καλούνται τώρα να πληρώσουν την ανάκαμψη των κερδών.
Και ας λένε τα φερέφωνα έντυπα και ηλεκτρονικά της κυβέρνησης ότι δεν βγήκε και δε θα βγει κανένα λαϊκό σπίτι, καμία πρώτη κατοικία σε πλειστηριασμό. Κάπου στα ψιλά, αποκαλύπτεται η πραγματική αλήθεια. Λένε για παράδειγμα: «...μέχρι το τέλος του χρόνου βρίσκεται σε ισχύ η λεγόμενη ρύθμιση προστασίας πρώτης κατοικίας» ή «όποιος μέχρι τώρα ανταποκρίνεται, μπορεί να καταφύγει στον νόμο Κατσέλη - Σταθάκη... που ισχύει μέχρι το τέλος του 2018!» από εκεί και μετά;.
Τέτοιοι ήταν οι Συριζαίοι…
και όταν ήταν στο κόμμα μας. Μιλάω γι’ αυτούς που έφυγαν από το ΚΚΕ (γι αυτούς που έφυγαν απ’ το ΠΑΣΟΚ… άστα…). Τέτοιοι ήταν και αυτοί που επικράτησαν στην Σοβιετική Ένωση μετά το 20ο Συνέδριο. Οι Κρούτσεφ, Γκορμπάτσεφ, Γιέλτσιν κ.λ.π.
Ήταν αυτοί που άνοιξαν την κερκόπορτα στο Ιμπεριαλισμό για να γίνει η ανατροπή του σοσιαλισμού πατώντας και στη βάση υπαρκτών προβλημάτων στην πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού.
Να το ξέρουν: θα του χρησιμοποιήσουν (όπως του Φαράκους, του Κύρκους κ. ά) μέχρι να βγάλουν πέρα όλη αυτή τη βρωμοδουλειά και μετά θα τους πετάξουν σαν στημένες λεμονόκουπες, για να ποντάρουν μετά σε νέα άλογα, της κεντροδεξιάς, της «κεντροαριστεράς» και πάει λέγοντας, δεν έχει σημασία πώς θα λέγονται…