Η Αμερικανική Ομοσπονδία Εργασίας το 1884 είχε αποφασίσει πως εάν οι εργοδότες δεν αποδέχονταν το αίτημα του οκτάωρου θα πραγματοποιούσε πανεργατική απεργία την 1η Μάη του 1886.
Τα όργανα του συστήματος, η αστυνομία, χτυπά και δολοφονούνται και τραυματίζονται εργάτες, έξω απ’ το εργοστάσιο «Μακ Κόρμικ», στο Χάρβεστερ. Τα συνδικάτα καλούν σε συγκέντρωση διαμαρτυρίας για την επόμενη μέρα στην πλατεία Χαϊμάρκετ. αστυνομικοί με επικεφαλής έναν γνωστό αξιωματικό, διώκτη των εργατών, επιτέθηκαν στη συγκέντρωση. Σκοτώνονται και τραυματίζονται πολλοί.
Η αστυνομία συλλαμβάνει εργατικά στελέχη και οκτώ παραπέμπονται σε δίκη. Οι 4 (Α. Σπάις, Α. Φίσερ, Τζ. Ενγκελ, Α. Πάρσον) καταδικάζονται σε απαγχονισμό και τους κρεμάνε στις 11 του Νοέμβρη του 1887.
Τα λόγια με τα οποία ο Αύγουστος Σπάις απευθύνθηκε στους κατηγόρους τους παραμένουν ζωντανά: Εδώ θα ποδοπατήσετε μία μικρή σπίθα, εκεί όμως και πιο πέρα και απέναντι και γύρω μας παντού, θα ξεπεταχτούν οι φλόγες. Η φωτιά είναι υπόγεια και δε θα μπορέσετε να τη σβήσετε…
Θεσσαλονίκη: Μάης του 1936
Οι καπνεργάτες της Θεσσαλονίκης, του Βόλου, της Ξάνθης, της Δράμας και της Καβάλας κατεβαίνουν σε απεργία ζητώντας την εφαρμογή της συλλογικής σύμβασης. Στην απεργία πήραν μέρος 40.000 καπνεργάτες. Τις επόμενες μέρες ακολουθούν συγκρούσεις. Σκοτώνονται πολλοί μεταξύ αυτών ο Τάσος Τούσης από το Ασβεστοχώρι, αυτοκινητιστής που είχε ηλικία 25 ετών την ημέρα του θανάτου του. Από τον οποίο ο Μεγάλος μας ποιητής Γιάννης Ρίτσος εμπνεύστηκε και έγραψε τον αριστουργηματικό «Επιτάφιο»».
Οι 200 κομμουνιστές της Καισαριανής
Την Πρωτομαγιά του 1944 εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής από τις ναζιστικές δυνάμεις Κατοχής, ως αντίποινα για τη δράση της αντιστασιακής οργάνωσης του ΕΛΑΣ. Οι περισσότεροι από τους εκτελεσθέντες παραδόθηκαν στις δυνάμεις Κατοχής από το προηγούμενο καθεστώς.. «Τώρα θα σε φυλάει ο εχθρός».
«…Δεν ήρθαν μελλοθάνατοι με κλάμα και λαχτάρα, / μόν’ ήρθαν μελλόγαμπροι με χορό και τραγούδι. Και πρώτος άρχος του χορού, δυο μπόγια πάνου απ’ όλους / κι από το Χάρο τρεις φορές πιο πάνου ο Ναπολέος…*» (Κώστας Βάρναλης – Πρωτομαγιά 1944).
*Ο Ναπολέος, ήταν ο Ναπολέων Σουκατζίδης. Γεννήθηκε στην Προύσα το 1909. ήταν Έλληνας κομμουνιστής συνδικαλιστής, ένας από τους 200 αγωνιστές που εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής την 1η Μαΐου του 1944. Λόγω της ιδιότητας και υπηρεσίας του ως γνώστης της Γερμανικής και διερμηνέας του δόθηκε χάρη την οποία αρνήθηκε να εκτελεστεί κάποιος άλλος στην δική του θέση και ο ίδιος να γλυτώσει, και έτσι εκτελέστηκε με τους υπόλοιπους 199 κρατούμενους του Χαϊδαρίου την Πρωτομαγιά του 1944. Στο τελευταίο γράμμα προς τον πατέρα του ο Σουκατζίδης έγραψε: Πατερούλη, πάω για εκτέλεση, να 'σαι περήφανος για τον μονάκριβο γιο σου. Ν' αγαπάς και να λατρεύεις την κορούλα* σου και την αδελφούλα μου, κι οι δυο τους μεγάλοι άνθρωποι. Γεια, γεια πατερούλη.
*Εννοώντας την αρραβωνιαστικιά του Χαρά, αδελφή της Μαρίας Λιουδάκη.
----------------
Αυτή η φετινή Πρωτομαγιάτικη απεργία και συγκέντρωση είναι διαφορετική από τις προηγούμενες, αφού φέτος, 135 χρόνια μετά την εργατική εξέγερση στο Σικάγο για το 8ωρο και 101 χρόνια μετά την κατάκτησή του για τη χώρα μας, κυβέρνηση και εργοδοσία ετοιμάζονται να νομοθετήσουν τη 10ωρη δουλειά χωρίς πρόσθετη αμοιβή, να καταστήσουν «νόμιμο» το εργοδοτικό ξεσάλωμα που εντείνεται τα τελευταία χρόνια με τις πλάτες όλων των κυβερνήσεων.
Το νομοσχέδιο που ετοιμάζει η κυβέρνηση περιλαμβάνει ακόμα την ποινικοποίηση της συνδικαλιστικής δράσης, νέα εμπόδια στην προκήρυξη απεργίας, ηλεκτρονικό φακέλωμα στα σωματεία, απελευθέρωση των απολύσεων, μονιμοποίηση και γενίκευση της τηλεργασίας. Οσα δηλαδή αποτελούν διακαή πόθο των βιομηχάνων, των επιχειρηματικών ομίλων και εδώ και χρόνια βρίσκονται στα κιτάπια των «βέλτιστων πρακτικών» της ΕΕ, ενώ ήδη εφαρμόζονται σε χώρους δουλειάς, στο όνομα της «θωράκισης» των επιχειρήσεων από την προηγούμενη ακόμα κρίση.
