«…Είμαι επτά χρονών. Πέθανα στη Χιροσίμα καιρό πριν
Είμαι επτά τώρα, όπως ήμουν τότε.
Όταν τα παιδιά πεθαίνουν δε μεγαλώνουν
Δε μπορούν να παίξουν, δε μπορούν να φάνε γλυκά.
Είμαι επτά χρονών.
Έρχομαι και στέκομαι σε κάθε πόρτα για να πάρω τις υπογραφές σας.
Κτυπάω την πόρτα σας και ζητάω τις υπογραφές σας,
Έτσι ώστε να μην καούν παιδιά για να μπορούν να μεγαλώσουν.
Για να μπορούν να τρώνε γλυκά…»

(Ελεύθερη μετάφραση από το ποίημα «για τη Χιροσίμα» του μεγάλου Τούρκου ποιητή Ναζίμ Χιχμέτ, τιμημένου με το Βραβείο Νόμπελ).
Π
Έχουν περάσει εξήντα πέντε χρόνια από το μεγαλύτερο έγκλημα (ή ένα από τα μεγαλύτερα εάν θέλετε) που έκαναν οι Αμερικάνοι ιμπεριαλιστές δολοφόνοι των λαών,  κατά της ανθρωπότητας. Το βομβαρδισμό της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι με ατομικές βόμβες στις 6 και 9 Αυγούστου του 1945. Για να τερματίσουν  τον πόλεμο, όπως ισχυρίστηκαν. Σήμερα όλοι συμφωνούν και όλα τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι η συνθηκολόγηση της Ιαπωνίας ήταν ζήτημα ημερών. Γιατί λοιπόν δολοφόνησαν εν ψυχρώ χιλιάδες άμαχους; Γιατί ήθελαν να στείλουν μια προειδοποίηση στη Σοβιετική Ένωση ότι πρέπει να περιορίσει τις απαιτήσεις της για τους όρους της Συνθήκης Ειρήνης και παράλληλα να στείλουν ένα μήνυμα σε ολόκληρη την ανθρωπότητα για τις νέες συνθήκες που διαμορφώνονταν μετά τον πόλεμο.
Π
Όμως, η «τέταρτη σφραγίδα της Αποκαλύψεως» (όπως πολύ εύστοχα ανέφερε ένα σχόλιο της εφημερίδας «Αγγελιοφόρος»), ανοίχθηκε πολλές φορές στο διάβα της ιστορίας. Δεν πρέπει να ξεχνάμε, για παράδειγμα, ( μιας και αναφερόμαστε στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο), τη Δρέσδη.
Π
Όπου τη νύχτα της 13 προς 14/2/1945, μια νύχτα βγαλμένη από τις σελίδες της Αποκαλύψεως, 800 αμερικάνικα και εγγλέζικα βαριά βομβαρδιστικά, ισοπέδωσαν στην κυριολεξία μια από τις  4-5 ομορφότερες πόλεις του κόσμου δολοφονώντας χιλιάδες κατοίκων της. Από 35.000 έως… 135.000 υπολογίζονται οι νεκροί. Η διαφορά οφείλεται στο μέγεθος της καταστροφής και στην αδυναμία συνεπεία αυτού να συγκεντρωθούν ακριβή στοιχεία. Μάλιστα, σήμερα είναι εξακριβωμένο ότι δεν υπήρχε λόγος γι αυτήν την επίθεση και τα στρατιωτικά οφέλη ήταν σχεδόν ανύπαρκτα…
Π
Οι  προοδευτικοί άνθρωποι σε ολόκληρο τον κόσμο, όταν κλείνουν το γόνυ ευλαβικά για να τιμήσουν τα θύματα της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι, να μη λησμονούν και τα άλλα εγκλήματα των ιμπεριαλιστών δολοφόνων των λαών και να αφήνουν και ένα λουλούδι για τα θύματα της Δρέσδης, του Βιετνάμ, της Πρώην Γιουγκοσλαβίας κ.λ.π.
Π
«Ο άνθρωπός μας στην Αθήνα. Ένας τολμηρός πολιτικός». Αυτός είναι ο τίτλος δημοσιεύματος των γερμανικών  «Financial Times» για τον Γιώργο Παπανδρέου. Προτρέπουν, μάλιστα, και τους άλλους ηγέτες της ΕΕ να επιδείξουν την ίδια τόλμη στην λήψη ανάλογων μέτρων. Μάλιστα.  «Ο δικός τους άνθρωπος»  στην Ελλάδα. Όχι ο δικός μας, έτσι;
Π
Έδωσε συγχαρητήρια  η «Τρόικα» στην κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ για την πορεία εφαρμογής των μέτρων. Πως το λέει ο λαός; «Όμοιος τον όμοιο και η κοπριά με τα λάχανα».
Π
Έχουν «σηκώσει μπαϊράκι» οι συνδικαλιστές που αποτελούν την πλειοψηφία της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Αυτή την εικόνα προσπαθούν να περάσουν από τα ΜΜΕ. Σιγά τα αίματα! Μιλούν αυτοί (ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, ΣΥΝ) που διαμόρφωσαν, το 1999,  μαζί με την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τον πρώτο νόμο για την ιδιωτικοποίηση της αγοράς ενέργειας! Δεν περνάει το δούλεμα! Όπως δεν περνάει το δούλεμα των πλειοψηφιών σε ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ. Βουβουζέλες, ε βουβουζέλες.
Π
Αυτό που πρέπει να κάνει ο λαός, είναι να διεκδικήσει ενιαίο δημόσιο φορέα Ενέργειας,  στο δρόμο ανάπτυξης για τις ανάγκες του λαού ενάντια στα μονοπώλια.
Π
«Να σταθούμε όλοι στο ύψος των περιστάσεων. Όχι στον πανικό και στη σύγχυση»!!! «Ωραία» ομιλία αγαπητέ κ. βουλευτή.  «Έκθεση ιδεών» κατά παραγγελία!  Σαν αυτές που μας έβαζαν να γράφουμε, εμάς τους μεγαλούτσικους, που σπουδάσαμε στη διάρκεια της Χούντας.

Είδα το περασμένο Σάββατο στην ΝΕΤ την πολύ καλή εκπομπή του Στέλιου Ελληνιάδη για τον απανταχού ελληνισμό. Είχε σαν θέμα τη Στενήμαχο της Ανατολικής Ρωμυλίας. Μια από τις πλέον ακμάζουσες πόλεις με ελληνικό πληθυσμό στην μεγάλη πλειοψηφία. Σήμερα 1.000 περίπου κάτοικοι δηλώνουν ελληνικής καταγωγής. Παρά τις πολύχρονες πιέσεις μιλάνε ελληνικά και τηρούν τα ήθη, τα έθιμα και τις παραδόσεις, όπως εξ άλλου συμβαίνει σε ολόκληρη την περιοχή της Ανατολικής Ρωμυλίας.
Π
Ο Δήμος Κιλκίς είχε αδελφοποιηθεί με το Δήμο της Στενημάχου (Ασένοβγκραντ) επί Δημαρχίας Τάσου Αμανατίδη, επειδή στην πόλη του Κιλκίς εγκαταστάθηκαν πρόσφυγες από την πόλη αυτή. Τα τελευταία χρόνια έχει αδρανήσει αυτή η σχέση. Εντάξει δεν είπαμε να τους καλούμε στα «Ελευθέρια» της πόλης. Κατανοητό αυτό. Αλλά μπορούμε να τους καλούμε σε άλλες επετείους και εκδηλώσεις, να έχουμε πολιτιστικές ανταλλαγές κ.λ.π. Μήπως η Διοίκηση του Δήμου έχει να μας δώσει κάποια εξήγηση;
Π
Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια σε όσους συνέβαλαν να ξεκινήσει και να συνεχίζεται ο θεσμός των «Γυναικοκάστριων».  Είναι άξιο θαυμασμού πως ένα μικρό χωριό δημιούργησε τέτοιες εκδηλώσεις που δεν έχουν να επιδείξουν μεγαλύτερα σε πληθυσμό χωριά, αλλά και πόλεις.

Εκτελούν κοινωνικά δικαιώματα και κατακτήσεις των λαϊκών στρωμάτων. Με το μνημόνιο μας γυρίζουν κοινωνικά στις αρχές του 20ου αιώνα. Δείχνουν παντοδύναμοι και είναι αδηφάγοι. Η ελπίδα είναι στην αντίσταση, στην ανυπακοή, στην απειθαρχία, στην αντεπίθεση, στην ανατροπή. Ο «εχθρός δεν πρέπει να νικήσει. Γιατί όπως έγραψε ένας φιλόσοφος: «Εάν ο εχθρός νικήσει, ούτε οι νεκροί δεν είναι ασφαλείς στους τάφους τους».
Π
«Το  μοναδικό κομμάτι του λεγόμενου εθνικού πλούτου, που στους σύγχρονους λαούς ανήκει πραγματικά στο σύνολο του λαού είναι το δημόσιο χρέος τους (…) (Καρλ Μαρξ, «Το Κεφάλαιο», τόμος Α’ ).