Η εργατική Πρωτομαγιά, είναι η κορυφαία εκδήλωση της εργατικής τάξης. Τιμάμε την Εργατική Πρωτομαγιά, τους αγώνες, τις θυσίες της παγκόσμιας εργατικής τάξης στέλνοντας παράλληλα αγωνιστικό μήνυμα αλληλεγγύης στους εργάτες και στις εργάτριες όλου του κόσμου, που ζουν τη νέα καπιταλιστική βαρβαρότητα.
***
Αυτή την κρίσιμη Πρωτομαγιά, της καπιταλιστικής κρίσης, της βαρβαρότητας, του ΔΝΤ, του Μνημονίου, ήταν επιτακτική ανάγκη να βάλουμε τέλος στις αυταπάτες, στο φόβο και στη μοιρολατρία. Η εργατική τάξη έχει τη δύναμη να αντιστρέψει τη σημερινή κατάσταση. Λύση για το λαό υπάρχει μόνο με οργανωμένο εργατικό - λαϊκό αγώνα σε σύγκρουση με τα μονοπώλια, τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις, τις κυβερνήσεις και τα κόμματά τους, τους δορυφόρους τους.
***
Με τέτοια προσέλευση στις συγκεντρώσεις που έγιναν φέτος, δεν μπορεί να έχουμε ελπίδα ότι κάτι μπορεί να αλλάξει…όσο την ημέρα αυτή, πηγαίνουμε για λουλούδια και για φαγοπότι, ή καθόμαστε στα καφενεία και στους καναπέδες μας, δεν υπάρχει ελπίδα…
***
Έρχονται στο νου αυτή τη μέρα οι αγώνες και θυσίες της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, από το 1892 που έγινε η πρώτη συγκέντρωση της πρωτομαγιάς από το Σοσιαλιστικό Σύλλογο του Καλλέργη. Έρχονται στο νου τα γεγονότα του 1936 της Θεσσαλονίκης…
***
Το 1944 ο κατοχικός στρατός των Γερμανών εκτέλεσε στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής 200 κομμουνιστές κρατούμενους στο Χαϊδάρι. Ήταν εξόριστοι στην Ακροναυπλία και στην Ανάφη, που το καθεστώς του Μεταξά παρέδωσε στους Γερμανούς. «Τώρα Θα σε φυλάει ο εχθρός» όπως λέει, ο αείμνηστος πια,   Ιάκωβος Καμπανέλλης  στο θρυλικό θεατρικό έργο «Το Μεγάλος μας Τσίρκο».
***
Ανάμεσα στους κρατούμενους που εκτελέστηκαν και δυο ανήλικα παιδιά. Το ένα που ήταν πιο κοντό για να φτάσει στο ύψος που ήταν στημένα τα πολυβόλα, σηκώθηκε στις μύτες των ποδιών του!!!
***
Ανάμεσά τους και ο Ναπολέων Σουκατζίδης. Σπουδαγμένος και γλωσσομαθής. Όταν ο Γερμανός επικεφαλής αξιωματικός θέλησε να το εξαιρέσει γιατί τους έκανε και το διερμηνέα, τον ρώτησε.
-    Εάν εξαιρεθώ εγώ πόσοι θα τουφεκιστούν;
-    Διακόσιοι, απάντησε ο Γερμαναράς.
-    Τότε θα πάω μαζί με τους συντρόφους μου, απάντησε ο Ναπολέων.
***
Και τουφεκίστηκε, κερδίζοντας την αιωνιότητα στις καρδιές του ελληνικού λαού, έγινε σύμβολο αγώνα και θυσίας, έγινε θρύλος. Πέρασε στο ατέλειωτο πάνθεο των ηρώων, των «Άγιων» του λαού μας.
«Εδώ πέσαμε, παιδιά του λαού, γνωρίζετε γιατί/ Γυμνοί κατάσαρκα φορώντας τις σημαίες/ η Ελλάδα τις έραψε με ουρανό και άσπρο κάμποτο. (Ακούσατε τις ομοβροντίες στα μυστικόφωτα αττικά χαράματα/ είδατε τα πουλιά που πέταξαν αντίθετα στις σφαίρες/ αγγίζοντας με τα φτερά τους τον ανατέλλοντα πυρφόρου/ είδατε τα παράθυρα της γειτονιάς να ανοίγουν το μέλλον./ Εμείς μερτικό δεν ζητήσαμε. Τίποτα. Μόνο/ θυμηθείτε το αν η Ελευθερία/ δε βαδίσει τα χνάρια του αίματός μας/ εδώ θα μας σκοτώνουν κάθε μέρα. Γεια σας». (Γιάννης Ρίτσος).
***
Ζήτω η παγκόσμια εργατική τάξη!
***
Η διάσωση και αξιοποίηση παραδοσιακών κτιρίων, οικισμών, περιοχών ιδιαίτερου φυσικού κάλους, αρχαιολογικών χώρων και ακόμη της παράδοσης και της λαογραφίας μας, πρέπει να είναι πρώτη προτεραιότητα. Σ’ αυτή την κατεύθυνση έγιναν μερικά βήματα μετά την μεταπολίτευση κυρίως όμως στην περίοδο που ήταν υπουργός η αείμνηστη Μελίνα Μερκούρη, η μεγάλη αυτή ελληνίδα.
***
Χάρις στην Μελίνα και στις αδιάκοπες προσπάθειές της, βρέθηκαν κονδύλια και διασώθηκαν παραδοσιακά κτίρια, ολόκληροι πολεοδομικοί ιστοί παλιών πόλεων κ.λ.π. λαϊκά δρώμενα, αναδείχθηκαν παραδοσιακοί οργανοπαίχτες και δεν έχει τέλος ο κατάλογος.
***
Εάν δούμε τι έγινε σε μια σειρά πόλεις της Β. Ελλάδας, όπως για παράδειγμα, η Ξάνθη, η Δράμα, η Καβάλα, οι Σέρρες θα καταλάβουμε ότι έγιναν αρκετά για να διατηρηθούν ορισμένες φάσεις της ιστορίας τους.
***
Στο Κιλκίς, εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων, δεν έγινε τίποτε στην κατεύθυνση της διάσωσης, διατήρησης και αξιοποίησης τέτοιων ιστορικών κτιρίων ή τέλος πάντων ότι απέμεινε από τις καταστροφές του 1913, του κύματος ανοικοδόμησης των 1οετιών του 50 και του 60, του σεισμού του 1978. Ποιότητες και αξίες του αστικού χώρου καταστράφηκαν, η ταυτότητα των χώρων χάθηκε.
***
Σήμερα, βλέπει κανείς ότι, τα λίγα ιστορικά κτίρια που διασώθηκαν και σηματοδοτούν μια εποχή, να καταστρέφονται από την εγκληματική αδιαφορία των εκλεγμένων βουλευτών, δημάρχων και νομαρχών, ενώ θα μπορούσαν να διασωθούν, να αναπαλαιωθούν και να αξιοποιηθούν.
***
Βλέπουμε ακόμη και το παλιό κτίριο της Μητρόπολης να καταστρέφεται, ενώ ξοδεύτηκαν χρήματα για να κατασκευαστούν τα πολεοδομικά εκτρώματα προκειμένου να έχει η Εκκλησία έσοδα!
***
Και είναι απορίας άξιο να ακούγονται και να γράφονται απόψεις για το εάν η αναπαλαίωση, για παράδειγμα, της αυστροελληνικής έχει μεγάλο κόστος, ή εάν εξυπηρετεί κάποιο σκοπό. Είναι λυπηρά και απαράδεκτα όλα, όσα, συμβαίνουν σ’ αυτή την έρμη πόλη που δε γίνεται τίποτε ούτε και σ’ αυτό τον τομέα της πολεοδομικής αναβάθμισής της, της αύξησης του ποσοστού πράσινου κ.λ.π. κρίμα…
***
Βγαίνουν στις τηλεοράσεις και λένε ότι η χώρα μας ξοδεύει 1 δις το χρόνο για εισαγωγή κρεάτων! Μας διέλυσαν τη Γεωργία, την Κτηνοτροφία, τη βιομηχανία που είχε σχέση με την αγροτική παραγωγή κατ’ εντολή της ΕΕ και μιλάνε και για ανάπτυξη!
***
Το έλλειμμα του 2010 μετρήθηκε στο 10,5%, μια μονάδα δηλαδή πάνω από όσο υπολόγιζαν.
***
Το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε από τα 298,6 στα 328,5 δις. ευρώ και ανήλθε στο 142,8% του ΑΕΠ, από 126,8% την προηγούμενη χρονιά.
***
Το ΑΕΠ από 235 δις το 2009 έπεσε στα 230 δις.
***
Και όλα αυτά ενώ έχουν συνθλίψει τον ελληνικό λαό με κάθε τρόπο και τον έχουν οδηγήσει στην απόγνωση.
***
Πρόκειται για πραγματικό κατόρθωμα της κυβέρνησης της «σωτηρίας» και όσων  κομμάτων ουσιαστικά  τη στηρίζουν.
***
Η ελεγχόμενη πτώχευση να γίνει τώρα, πιέζουν ισχυρές μερίδες της πλουτοκρατίας, καθώς εκτιμούν ότι το κόστος για τα μονοπώλια που εκπροσωπούν θα είναι μικρότερο.
***
«Όσο πληθαίνουν τα σενάρια περί αναδιάρθρωσης του χρέους, περί ελλειμμάτων και αδυναμίας της κυβέρνησης να επιβάλει τα αναγκαία, για την έξοδο από την κρίση, μέτρα σε όφελος του κεφαλαίου, τόσο πυκνώνει η προπαγάνδα περί εθνικής συνεννόησης, περί κυβερνήσεων συναίνεσης, περί εκλογών, για ισχυρή κυβέρνηση. Πράγματι, οι σημερινές εξελίξεις στην Ελλάδα θέτουν στην πρώτη γραμμή το γενικό πολιτικό ζήτημα. Αλλά δεν είναι η αλλαγή κυβέρνησης. Το ζήτημα είναι αν συμφέρει το λαό ο καπιταλιστικός δρόμος ανάπτυξης που θα φέρει νέο κύκλο κρίσης ή αν πρέπει να διαλέξει ένα ριζικά διαφορετικό δρόμο, τέτοιον που προτείνει το ΚΚΕ, προς μια κοινωνία όπου η κρίση και η εκμετάλλευση, η ανεργία και η ανασφάλεια θα αποτελούν παρελθόν. Το ζήτημα ανατροπής της εξουσίας των μονοπωλίων, και όχι μόνο μιας συντηρητικής κυβέρνησης, αντικειμενικά μπαίνει στην πρώτη γραμμή, άρα προβάλλει σήμερα η ζωτική ανάγκη να βάλει ο λαός στόχο να επιβάλει με τη δύναμή του την εργατική λαϊκή εξουσία, τη λαϊκή οικονομία. Ο λαός να χρησιμοποιήσει σωστά το όπλο της ψήφου και στο ενδεχόμενο εκλογών. Να μη φοβηθεί τον «μπαμπούλα» των αστών περί ακυβερνησίας. Σταθερή κυβέρνηση όποιας μορφής σημαίνει βαθιά αντιλαϊκή πολιτική. Ο λαός να επιβάλει θεαματική μείωση της εκλογικής, και, γενικά, της πολιτικής δύναμης των δύο αστικών κομμάτων. Να μην παγιδευτεί στα πολιτικά σενάρια μεταμφίεσης του πολιτικού συστήματος. Οι εκλογές μπορούν να σπρώξουν τα πράγματα προς τα εμπρός, αν κερδίσει έδαφος η πολιτική ρήξης και ανατροπής, αν ενισχυθεί η κοινωνική λαϊκή συμμαχία σε βάρος της εξουσίας του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, αν στηριχτεί η πολιτική πρόταση του ΚΚΕ.» (σχόλιο του Ριζοσπάστη).