Τα σκάνδαλα που αρχίζουν να σκάνε σαν κανόνια εκείνη την Άνοιξη του 1988, ήταν προϊόν της διαχείρισης του καπιταλισμού από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Από τις «καλύτερες μέρες» που υποσχόταν για την εργατική τάξη, ριχνόταν στην κούρσα για να πιάσει η άρχουσα τάξη τις χρυσές ευκαιρίες της «ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης» και της «απελευθέρωσης των αγορών». Οι Κοσκωτάδες, και τα άλλα «νέα τζάκια» -κι όχι μόνο τα «νέα»- ήταν το σύμβολο αυτής της στροφής.Τα αποτελέσματα των εκλογών της 19ης Ιούνη 1989 που δεν έφεραν αυτοδυναμία και για να μην παραγραφούν τα σκάνδαλα, ήταν η αιτίες της συγκρότησης της κυβέρνησης Τζανετάκη  την 2 Ιούλη 1989, με τη στήριξη της Ν.Δ και του τότε ενιαίου Συνασπισμού.
Αφού συντάχθηκε το κοινό πόρισμα ΚΚΕ-ΕΑΡ στις 7-12-1988, μετά τη δημιουργία του  Συνασπισμού στις 7 Απρίλη του 1989, αφού βγήκε απόφαση υπέρ της Περεστρόικα, ενώ σε σειρά από χώρες του Υπαρκτού Σοσιαλισμού το σύστημα είχε ανατραπεί, η ηγεσία του ΣΥΝ επιβεβαιώνει τη δεξιόστροφη πορεία της και επιλέγει να συμμετέχει και να στηρίξει, μαζί με την ΝΔ, την κυβέρνηση Τζανετάκη.
Η κυβέρνηση Τζανετάκη δεν είχε κάποιο μακρόπνοο πρόγραμμα. Όπως γράφτηκε παραπάνω, ο μοναδικός στόχος ήταν η μη παραγραφή των σκανδάλων και να παρθούν μερικά μέτρα εκδημοκρατισμού (όπως η ψήφιση του νόμου για την άρση των συνεπειών του Εμφυλίου Πολέμου). Παρόλο που δεν υπήρχε και οικονομικό πρόγραμμα, κάποια φιλολαϊκά μέτρα πάρθηκαν, όπως η μη αύξηση της τιμής του ψωμιού κ.λ.π.
Την ίδια στιγμή οι αυξήσεις των αποδοχών των εργαζομένων, έμειναν παγωμένες πολύ πίσω από τον πληθωρισμό.
Το ΠΑΣΟΚ αντέδρασε και μίλησε για «παρά φύση συμφωνία» για «νέα Βάρκιζα» για «βρώμικο 89».
Αντιδράσεις και προβλήματα  υπήρχαν και μέσα στο ΚΚΕ.
Η κυβέρνηση Τζανετάκη παραιτήθηκε στις 11 Οκτώβρη 1989.
*
Η οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα προέκυψε μετά τις εκλογές του Νοέμβρη του 89 και ορκίστηκε στις 23 Νοέμβρη 1989. Στην κυβέρνηση αυτή συμμετείχε, μαζί με την ΝΔ και τον Συνασπισμό και το ΠΑΣΟΚ που μπήκε έτσι στον «κύκλο του βρώμικου 89».
Βασική απόφαση της κυβέρνησης Ζολώτα ήταν η επέκταση της σύμβασης με τη SIEMENS (που είχε υπογραφεί επί Α. Παπανδρέου και του διαβόητου Τόμπρα). Η επέκταση έδεσε οριστικά τον ΟΤΕ με την SIEMENS και έφερε το νέο τζάκι, τον Σωκράτη Κόκαλλη.
Η οικουμενική κυβέρνηση ακολούθησε σκληρή πολιτική. Η χώρα χαρακτηρίστηκε από ακυβερνησία και απειλήθηκε από βαθιά οικονομική κρίση.
Η οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα έφτασε στο σημείο να επιστρατεύσει απεργούς των Δήμων και να βάλει μπροστά το κλείσιμο των προβληματικών επιχειρήσεων.
*
Για τη συγκρότηση των δύο κυβερνήσεων με τη συμμετοχή του ΚΚΕ, ιδιαίτερα για την κυβέρνηση Ζολώτα υπήρξαν πολλές αντιδράσεις μέσα στο ΚΚΕ, έγινε διάσπαση στην ΚΝΕ και αποχωρήσεις και διαγραφές από το Κόμμα. Οι λόγοι ήταν η αντίθεση για ιδεολογικούς και πολιτικούς λόγους για  τη συνεργασία με τη ΝΔ, όπως για τους ίδιους λόγους υπήρχε αντίθεση και με την συνεργασία με το ΠΑΣΟΚ. Αυτά με λίγα συνέβηκαν εκείνο το μακρινό 1989…
Όπως προκύπτει, παρά τα όσα λάθη και αδυναμίες μπορεί να καταλογίσει κανείς τόσο σε αυτή καθαυτή τη συγκρότηση των κυβερνήσεων, όσο και στην πολιτική που εφάρμοσαν, είναι καθαρό ότι ελάχιστα επηρέασε τη ζωή των λαϊκών στρωμάτων.
Εξ άλλου είναι γνωστό ότι, όποια θετικά μέτρα πήραν οι δύο κυβερνήσεις, τα πήραν πίσω μετά οι κυβερνήσεις Μητσοτάκη, Α. Παπανδρέου, Σημίτη, ακόμη και το άνοιγμα και η δημοσιοποίηση των εκατομμυρίων φακέλων, όσον δεν κάηκαν στη «Χαλυβουργική», που παρατάθηκε μέχρι το 2029!. Έμεινε μόνο το μεγάλο κέρδος της και με νόμο Εθνικής Συμφιλίωσης του λαού, κάτι που ήδη είχε γίνει στην πράξη
*
Τώρα, μετά από 22 χρόνια, μια άλλη κυβέρνηση συγκροτήθηκε. Η κυβέρνηση Παπαδήμου του εκλεκτού των τραπεζών, του κεφαλαίου. Η κυβέρνηση του Μαύρου Μετώπου. Συγκυβερνούν τα κόμματα του δικομματισμού ΝΔ και ΠΑΣΟΚ που έφεραν τη χώρα σ΄αυτή την κατάσταση ακολουθώντας ως πιστοί και φρόνιμοι δούλοι εντολές, συνθήκες, ντιρεκτίβες της Ε.Ε και των άλλων ιμπεριαλιστικών οργανισμών. Στην συγκυβέρνηση συμμετέχει και ο ΛΑΟΣ ο ιδεολογικός απόγονος του Μεταξά, της Μακρονήσου και των Απριλιανών χουντικών.
Η συμμετοχή του ΛΑΟΣ στην κυβέρνηση Παπαδήμου, δεν αποτελεί ιστορικό παράδοξο. Υπάρχουν προηγούμενα παραδείγματα, αρκεί να ανατρέξει κανείς στις σελίδες της πολιτικής ιστορίας.
Εξ άλλου είναι γνωστό ότι, όταν οι σοσιαλδημοκράτες γίνονται νεοφιλελεύθεροι, τότε είναι οι πιο επικίνδυνοι.
*
Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται το οικονομικό σχέδιο της παρούσας Κυβέρνησης, κατ’ εντολή των δανειστών και της Γερμανικής Κυβέρνησης που οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια σε λιγότερες απώλειες για τις μεγάλες τράπεζες, επιστροφή του βιοτικού επιπέδου των Ελλήνων στη δεκαετία του ’60 και πλήρη απώλεια της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας.
Η Ελλάδα και το μέλλον της υποθηκεύεται και οι εργαζόμενοι προσφέρονται ανθρωποθυσία στις απαιτήσεις των ολοένα και πιο απαιτητικών δανειστών, που σκυλεύουν το πτώμα μιας χώρας και ενός περήφανου λαού.
*
«Η νέα αυτή κυβέρνηση, που ήρθε να αντικαταστήσει την καταρρέουσα κυβέρνηση Παπανδρέου μέσα από ένα κοινοβουλευτικό πραξικόπημα, όσο κι αν προσπαθήσει να κερδίσει πολιτικό χρόνο με το φόβητρο της «ακυβερνησίας», έχει κιόλας αποκαλύψει το βαθιά αντιλαϊκό της χαραχτήρα με αποκλειστική της δέσμευση την εφαρμογή της ίδιας εκείνης απόλυτα απονομιμοποιημένης και λαομίσητης πολιτικής της κυβέρνησης που διαδέχτηκε.
•   Για την υλοποίηση των επιταγών του Μνημονίου, του Μεσοπρόθεσμου, του Πολυνομοσχέδιου και των αποφάσεων της Συνόδου Κορυφής της ΕΕ στις 26 και 27 του Οκτώβρη. Για την πλήρη υποδούλωση του λαού και του τόπου, με εργαλείο το υπέρογκο χρέος που δημιούργησαν ξένοι και ντόπιοι τραπεζίτες και τοκογλύφοι καθώς και η καταστροφή και λεηλασία των παραγωγικών δυνατοτήτων της χώρας, στην υπηρεσία της ακατάσχετης κερδοσκοπίας των καπιταλιστών και των κυρίαρχων πλεονασματικών ιμπεριαλιστικών χωρών του Βορρά.
•   Για τη διασφάλιση των χρεών και των τοκογλυφικών επιτοκίων προς τους εταίρους, την ΕΚΤ και το ΔΝΤ, για το κούρεμα κατά 50% του χρέους προς τις ιδιωτικές τράπεζες, τη στιγμή όμως που η τιμή των ομολόγων που έχουν στα χέρια τους στη δευτερογενή αγορά βρίσκεται πολύ χαμηλότερα, στο 30% - 35% της ονομαστικής τους αξίας, αλλά και για την ενίσχυση και ανακεφαλαιοποίησή τους με δεκάδες δις που θα διασφαλίζουν τα συμφέροντά τους. Για το «κούρεμα» τέλος των ομολόγων των ασφαλιστικών ταμείων που απειλεί την ίδια τους την επιβίωση.
•    Για το πέρασμα του συνόλου της δημόσιας περιουσίας και την εκποίησή της κάτω απ’ τη διαχείριση των ευρωπαϊκών πολυεθνικών με το πρόγραμμα «Εύρηκα». Για τη συμπίεση των δημόσιων δαπανών, από το 45% του ΑΕΠ που αποτελεί ευρωπαϊκό μέσο όρο, γύρω στο 30% που ισχύει για τη Λατινική Αμερική. Για το μαζικό κλείσιμο σχολείων, πανεπιστημίων, νοσοκομείων, δημόσιων οργανισμών, για τις μαζικές απολύσεις με την «προσυνταξιοδότηση» και την «εργασιακή εφεδρεία» δεκάδων και εκατοντάδων χιλιάδων εργαζόμενων στο δημόσιο.
•   Για την κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, την ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων, την κατάργηση του 13ου και 14ου μισθού στο δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, τη συμπίεση του εισοδήματος εργαζόμενων και συνταξιούχων, την απελευθέρωση των απολύσεων, την εκτίναξη της ανεργίας στο 1 εκ. μέσα στο 2011 και κατά τις προβλέψεις του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ στο 28% , με πάνω από 1,5 εκ. ανέργους μέσα στο 2012.
•   Για μια πολιτική που στο όνομα της «εξυγίανσης» και της αντιμετώπισης του χρέους διαιωνίζει την ύφεση, γκρεμίζει το ΑΕΠ απ’ τα 245 δις ευρώ το 2009 στα 210 δις. ευρώ το 2012, διατηρώντας παράλληλα το χρέος στο ύψος του 120% του ΑΕΠ μέχρι το 2020, με στόχο την επ’ αόριστο υποδούλωση του κόσμου της εργασίας στην υπηρεσία του ιμπεριαλισμού και του κεφαλαίου».
Αυτή λοιπόν την πολιτική θα εφαρμόσει η κυβέρνηση του Μαύρου Μετώπου που συγκροτήθηκε αυτό τον μαύρο Νοέμβρη του 2011.
*
Τώρα μπορούμε να μιλάμε για Βρώμικο 2011 και αυτή τη φορά θα είμαστε μέσα στη πραγματικότητα.