Μένουμε έκπληκτοι γι’ άλλη μια φορά ως κοινωνία για τα πάρτι που ζήσαμε και ζούμε επί χρόνια με το σκάνδαλο της αλόγιστης χρήσης φαρμάκων. Ξαφνικά ανακαλύπτουμε σκάνδαλα στο χώρο των φαρμάκων, όταν οι πάντες γνώριζαν πως φθάσαμε να πληρώνουμε (2010) πάνω από 5 δισεκ. σε φάρμακα. Και τότε, όταν κάποιοι τολμούσαν να μιλήσουν για περικοπές στο χώρο των φαρμάκων, αντιμετώπιζαν την αγανάκτηση των σημερινών κυβερνώντων, που μιλούσαν για την προστασία της υγείας του λαού, καταψηφίζοντας μειώσεις προϋπολογισμών.
Να θυμίσουμε πως το νοσοκομείο του Κιλκίς είχε προϋπολογισμό δεκαπλάσιο του σημερινού και οι συνδικαλιστές βγαίναν στους δρόμους διεκδικώντας μεγαλύτερα ποσά; Ας μην το σκαλίσουμε…
Να θυμίσουμε πόσα χρόνια γράφαμε για το πάρτι στις προμήθειες ιατρικών προϊόντων, με τη μόνη ελληνική βιομηχανία παραγωγής ανατομικών προϊόντων (ΑΝΑΤΟΜΙΚ) να δίνει μάχη, με τιμές δέκα φορές πιο χαμηλές από αυτές που προμηθεύονταν τα ελληνικά νοσοκομεία, να κάνει επαφές με τους υπουργούς Υγείας, αλλά τίποτα να μην αλλάζει;
Και όπως πάντα, είχαμε και έχουμε την αίσθηση, πως κάποιοι άλλοι πληρώνουν, όταν καταχρεώνουμε και με δικές μας συμπεριφορές ασφαλιστικά ταμεία και δημόσιο. Κάποιοι άλλοι θα πληρώσουν τις ζημιές με τα κόκκινα δάνεια των τραπεζών, κάποιοι άλλοι θα πληρώσουν τα «κόκκινα» της ΔΕΗ, κάποιοι άλλοι θα πληρώσουν τα «κόκκινα» της ΔΕΥΑ, τα «κόκκινα» στις αστικές συγκοινωνίες, και πάει λέγοντας!
Μετά από 8 χρόνια κρίσης, ακόμη έχουμε τη βολική αφέλεια να πιστεύουμε πως κάποιοι άλλοι θα πληρώσουν τη ζημιά. Κάποιοι άλλοι –οι κουτόφραγκοι Ευρωπαίοι που τους βρίζουμε ολημερής- θα πληρώσουν τα χρέη της χώρας και τα δικά μας. Εξ άλλου, μας το οφείλουν λόγω Ιστορίας! Εμείς δεν τους μάθαμε τι σημαίνει πολιτισμός, δημοκρατία και φιλοσοφία;
Για το… φαρμάκι που ανακαλύψαμε πρόσφατα, να θυμίσουμε πόσοι γιατροί έγραφαν κι έγραφαν αχρείαστα φάρμακα με τη συγκατάθεση των ασθενών – ασφαλισμένων; Πόσοι γιατροί ζητούσαν κι έπαιρναν τα βιβλιάρια ασθενείας για να γράψουν ανύπαρκτες επισκέψεις, που τις πλήρωναν τα ασφαλιστικά ταμεία και το δημόσιο (αλλά όχι εμείς!) με τη συγκατάθεση ασφαλισμένων; Να θυμίσουμε πόσοι φαρμακοποιοί κρατούσαν βιβλιάρια ασθενών για να γράφουν κάθε μήνα αχρείαστα φάρμακα, με τη σύμφωνη γνώμη ασθενών;
Τώρα μένουμε έκπληκτοι για τα πάρτι στο χώρο της υγείας, αλλά εμείς δεν έχουμε καμιά ευθύνη, μόνο οι πολιτικοί μας ευθύνονται, όχι οι γιατροί, όχι οι φαρμακοποιοί, όχι οι ασφαλισμένοι!
Μήπως πρέπει κάποια στιγμή να αντιστρέψουμε την πυραμίδα; Να ξεκινήσουμε από την ευθύνη του πολίτη και όχι του πολιτικού; Ναι, είναι ευθύνη του πολιτικού να θέτει τους όρους και τα όρια, τα πλαίσια μέσα στα οποία θα κινηθεί η κοινωνία. Είναι όμως ευθύνη των πολιτών να προστατέψουν την κοινωνία και να κινηθούν στα όρια του νόμου, διασφαλίζοντας την εφαρμογή του. Ο πολιτικός θα ψηφίσει τον αντικαπνιστικό νόμο, θα πιέσει και για την εφαρμογή του, αλλά ο πολίτης είναι αυτός που οφείλει και να τον εφαρμόσει και να τον προστατέψει. Ποιος φταίει που μπαίνεις σε ένα μαγαζί και δεν βλέπεις τον διπλανό σου από την καπνιά; Ποιος φταίει όταν το παραεμπόριο ανθεί, όταν επιλέγουμε να δώσουμε δουλειές σε ανθρώπους που πληρώνονται με «μαύρα», που δεν είναι επαγγελματίες και δεν πληρώνουν φόρους και ασφαλιστικά ταμεία…
Ας ξεκινήσουμε από το τι οφείλουμε να κάνουμε εμείς απέναντι στο δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία. Γιατί και το δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία είναι ΔΙΚΑ ΜΑΣ, γιατί οφείλουμε να τα προστατέψουμε, προστατεύοντας τον εαυτό μας και το μέλλον των παιδιών μας. Ας ξεκινήσουμε με τη δική μας ΕΥΘΥΝΗ και τότε είναι σίγουρο πως θα καταλήξουμε και στην ευθύνη των πολιτικών και των δημόσιων λειτουργών. Κι όσοι εργάζονται στο δημόσιο, στην αυτοδιοίκηση, στα νοσοκομεία, στα ασφαλιστικά ταμεία, στις εφορίες, στην αστυνομία και πάει λέγοντας, οφείλουν να δουν και τη δική τους ευθύνη για την προστασία του κράτους και της κοινωνίας.
Τα… λαμόγια δεν βρίσκονται μόνο στην πολιτική σκηνή, ούτε στις ηγεσίες των φαρμακοβιομηχανιών. Βρίσκονται και δίπλα μας, και το παίζουν και …ξύπνιοι και …μάγκες, γελώντας με τα “κορόιδα” και πίνοντας στην υγειά τους!
Κι επειδή οι κοινωνίες μας είναι μικρές, τους ξέρουμε, τους γνωρίζουμε, αλλά συνεχίζουμε και να τους στηρίζουμε, γιατί κάποιοι άλλοι θα πληρώσουν τη ζημιά! Αυτόν που δεν έχει μαγαζί, αλλά πουλά παράνομα, γιατί δεν τον αντιμετωπίζουμε ως ένα λαμόγιο, που ζει παρασιτικά και σε βάρος των εμπόρων, που μάχονται να κρατήσουν ανοιχτό το μαγαζί τους, σε βάρος της ίδιας της κοινωνίας; Και δεν πληρώνουν και “πνίγουν¨ με αθέμητο ανταγωνισμό τους νόμιμους. Μαζί τους στηρίζουμε!
Τους ξέρουμε, τους γνωρίζουμε, αλλά και συνεχίζουμε να τους ψηφίζουμε, γιατί μεθαύριο πρέπει να μπορούμε να βρίζουμε, γενικώς και αορίστως, τους πολιτικούς που εμείς αναδεικνύουμε.
Μαζί τους ψηφίζουμε!