Είναι ανήκουστο να λέγονται δημόσια τα όσα είπε νοσηλευτής-συνδικαλιστής του νοσοκομείου Κιλκίς για την κλινική covid του Κιλκίς. Να μιλάει για ευθύνες γιατρών που χάνονται ζωές, πως πρέπει να παρέμβει ο εισαγγελέας, πως οι ζωές όσων χάθηκαν θα τους κυνηγούν (τους γιατρούς), πως πρέπει να ντρέπονται για την επιστολή που υπέγραψαν οι έξι γιατροί της κλινικής covid και ο διευθυντής της Ιατρικής Υπηρεσίας του νοσοκομείου!
Στο πάνελ της συζήτησης συμμετείχαν 10 γιατροί, φαρμακοποιοί και νοσηλευτές και περίμενα κάποιος να αντιδράσει. Ο πρόεδρος της Ένωσης Νοσοκομειακών Γιατρών (ΕΝΙΚ) δεν είπε ούτε μια λέξη για να υπερασπιστεί τους συναδέλφους του, που δίνουν μάχη ζωής μέσα στην κλινική covid. Και μάλιστα, ο υπεύθυνος γιατρός της κλινικής covid είναι αντιπρόεδρος της ΕΝΙΚ!
Όφειλα να παρέμβω και να υπερασπιστώ τους γιατρούς της κλινικής covid και το έκανα. Ένιωσα αυτήν την ανάγκη ως άνθρωπος που 30 χρόνια τώρα καταγράφει την προσφορά αλλά και την αγωνία γιατρών και νοσηλευτών του νοσοκομείου Κιλκίς. Ελλείψεις και αδυναμίες υπάρχουν και θα υπάρχουν και σε έμψυχο δυναμικό και σε υλικά, ιδιαίτερα όταν ζούμε τέτοιες πρωτόγνωρες καταστάσεις, με μια παγκόσμια πανδημία που έχει γονατίσει και τα καλύτερα συστήματα υγείας στον κόσμο. Στον πόλεμο όμως είμαστε στο πλευρό όσων βρίσκονται στα χαρακώματα, όσων μάχονται για τη ζωή των συνανθρώπων τους με κίνδυνο τη δική τους. Το αν δεν είχε προβλεφθεί το σύστημα οξυγόνου των κλινικών να αντέχει για 50 ασθενείς ταυτόχρονα(!) και χρειάστηκε 10 ασθενείς να πάρουν το οξυγόνο από φιάλες, τι αξία άραγε έχει σήμερα αυτό, για να το κάνουμε σημαία της κριτικής μας;
Οι γιατροί και οι νοσηλευτές των κλινικών covid σε όλη τη χώρα, δίνουν καθημερινά τη μάχη της ΖΩΗΣ. Τους λέμε ΜΠΡΑΒΟ, τους λέμε ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Κι όταν τελειώσει ο πόλεμος, θα έχουμε και το χρόνο και την ευκαιρία για να κάνουμε την κριτική και τον απολογισμό, και κυρίως να δούμε, το πως μπορεί το νοσοκομείο του Κιλκίς να γίνει ακόμη καλύτερο και για τους πολίτες και για τους εργαζόμενους σε αυτό.
Τώρα, όμως, είμαι μ’ αυτούς που βρίσκονται στα χαρακώματα της πρώτης γραμμής, παρά τις ελλείψεις και τις αδυναμίες, που πρώτα οι ίδιοι τις βιώνουν.Δεν γνωρίζω κανέναν από αυτούς, αλλά τους σφίγγω όλους το χέρι.
Κώστας Τερζενίδης
