Είναι ενθαρρυντικό να διαπιστώνει κάποιος ότι ο απλός λαός ετούτης της πολύπαθης χώρας και κυρίως όσοι μετρούν κάμποσα χρόνια στην πλάτη τους και πέρασαν από τα «καυδιανά δίκρανα» ταραγμένων εποχών κρατούν ακόμη τις αρετές εκείνες που κράτησαν την πατρίδα όρθια σε απείρως δυσκολότερες εποχές:  Νηφαλιότητα και ηρωικό πνεύμα. Έτσι στο μικρό Κιλκίς είδαμε συνταξιούχους τη Δευτέρα να αναμένουν αγγόγυστα έξω από τράπεζες για να εισπράξουν τη γλίσχρα σύνταξή τους, είδαμε το απόγευμα της Κυριακής και από το μεσημέρι της Δευτέρας μερικές εκατοντάδες πολιτών να αναμένει με ψυχραιμία και απόλυτη τάξη έξω από τα ΑΤΜ των τριών τεσσάρων τραπεζών της πόλης για να εισπράξουν τα ευρώ της δύσκολης εβδομάδας και τίποτε άλλο.
Πώς να συγκρίνει κάποιος το ήθος των ανθρώπων αυτών, των απλών και ταπεινών που πρώτα καλύπτουν τις υποχρεώσεις τους στην πατρίδα κι ύστερα αγοράζουν ψωμί για την οικογένεια  με το ήθος μιας «βλαχομπαρόκ» μικροαστικής και αστικής τάξης που:
Εθίστηκε στην φοροδιαφυγή επί χρόνια κι όταν ένοιωσε απειλούμενη από το 2009 και εντεύθεν έβγαλε τα κλεμμένα χρήματα σε ξένες τράπεζες όπου γής;
Πώς να συγκρίνεις το μεγαλείο ψυχής των απλών και ταπεινών Ελλήνων με το αίσχος που παρακολουθήσαμε στη Βουλή το βράδυ του Σαββάτου, όπου η πολιτική ελίτ της χώρας και κυρίως αυτή των δυο κομμάτων εξουσίας προσκάλεσε τους Έλληνες να επιλέξουν μεταξύ «του λόμπι της δραχμής» και της «εσωτερικής τρόικας»..
Αν συμφωνείς με το ΝΑΙ οπωσδήποτε είσαι ταυτισμένος με τον Σόιμπλε και τους λοιπούς δαίμονες οπότε είσαι συνυπεύθυνος για τα δεινά της πατρίδα σου. Αν συμφωνείς με το ΟΧΙ οπωσδήποτε ανήκεις στο «λόμπι της δραχμής» και αναμένεις να μεταφραστεί σε ανόσιο κέρδος η στάση σου.
Δεν υπερβάλλουμε. Για τον κ. Σαμαρά το ΟΧΙ σημαίνει «λόμπι της δραχμής» Και για τον κ. Τσίπρα το ΝΑΙ σημαίνει συμμαχία με τον Σόιμπλε.
Κι αυτό είναι ίσως το πραγματικό κατάντημα της πατρίδας. Να πέφτει στο γκρεμό και να μην μπορεί,  όχι να συμφωνήσει, αλλά ούτε να συζητήσει πολιτισμένα. Την ίδια ώρα που η Μέρκελ συγκαλεί τους επικεφαλής των κοινοβουλευτικών ομάδων για ενημερωτικό διάλογο όχι γιατί τάχα  κινδυνεύει η  πανίσχυρη πατρίδα τους, αλλά να συμφωνήσουν πως θα περιορίσουν τους μικρούς κινδύνους διάχυσης της κρίσης.
Ετούτο είναι το μέτρο της πραγματικής υστέρησής μας έναντι της Δύσης. Εκείνοι κι όταν διαφωνούν δεν δαιμονοποιούν όσους έχουν αντίθετη άποψη. Τη σέβονται κι όταν είναι πλειοψηφική συντάσσονται μαζί της.
Στη χώρα όπου γεννήθηκε η Δημοκρατία οι αρχηγοί των δυο μεγαλύτερων κομμάτων και κάμποσοι από τους υπόλοιπους όταν δεν βρίζονται σαν κυρά Κατίνες (στα ….τέσσερα) αμφισβητούν ευθέως τον πατριωτισμό και την ηθική υπόσταση ο είς του άλλου.
Κι ύστερα αναρωτιόμαστε πως κατάντησε έτσι η πατρίδα….