Άκουσα με αδιαφορία τα αντικρουόμενα επιχειρήματα των ομιλητών, που εν πολλοίς αναμασούν τις θέσεις των αρχηγών των κομμάτων. Άκουσα όμως εμβρόντητος τον κύριο Μανιάτη, που μεταξύ των άλλων αναφέρθηκε στο άρθρο 13 της συμφωνίας, το οποίο λέει: Λαμβάνοντας υπoψιν το γεγονός ότι το δεύτερο Συμβαλλόμενο Μέρος είναι περίκλειστο κράτος, τα Συμβαλλόμενα Μέρη θα καθοδηγούνται από τις σχετικές προβλέψεις της σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών για το δίκαιο της Θάλασσας που θα έχουν και πρακτική εφαρμογή αλλά θα εφαρμόζονται και όταν θα συν ομολογούνται συμφωνίες που αναφέρονται στο άρθρο 18 της παρούσας Συμφωνίας. Ο κύριος Μανιάτης εξήγησε ότι (η ακατανόητη αλλά φαινομενικά αθώα για εμένα, τον ανίδεο, διατύπωση) σημαίνει ότι επειδή η ΠΓΔΜ δεν βρέχεται από θάλασσα η Ελλάδα παραχωρεί στο περίκλειστο κράτος δικαιώματα επι της δικής της, της Ελληνικής δηλαδή ΑΟΖ!
Όπως είναι γνωστό, η ΑΟΖ (Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη) καθιερώθηκε το 1982 και περιλαμβάνει, το υπέδαφος, τον βυθό και τα υπερκείμενα ύδατα σε απόσταση 200 μιλίων από τις ακτές. Περιλαμβάνει επίσης την εκμετάλλευση και την επιστημονική ερεύνα και την προστασία των πλουτοπαραγωγικών πηγών της. (Καθημερινή. Τουρκικές διεκδικήσεις σε Αιγαίο και ανατολική Μεσόγειο, ειδική έκδοση 2018). Επομένως η Ελλάδα με το άρθρο 13 χαρίζει στους βόρειους γείτονες της μέρος των δικαιωμάτων της επι των θαλασσών της.
Εαν ελαφρά τη καρδία η Ελλάδα απεμπολεί τα εθνικά της δικαιώματα για χάρη των αδυνάμων Σκοπιανών και με αντάλλαγμα την δική τους είσοδο στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση , τότε με προβληματισμό αναρωτιέται κανείς για το τι θα υποχρεωθεί να παραχωρήσει η χώρα μελλοντικά, στους δυνατούς και επιθετικούς Τούρκους.
Παρακαλώ, με την ιδιότητα του πολίτη, τους τρείς βουλευτές του νομού μας να απαντήσουν δημοσίως, εάν διάβασαν και εάν κατανοήσαν την σοβαρότητα και τις συνέπειες του άρθρου 13 καθώς και εάν προτίθενται να αναλάβουν κάποια πρωτοβουλία για την οριστική διαγραφή του.