Ένας φυλακισμένος (δεν έχει σημασία εάν σκότωσε 1 ή 11 συμπολίτες μας) διεκδικεί το δικαίωμα να επιλέξει την φυλακή του. Το κράτος δεν του κάνει τα κέφια και αυτός θυμωμένος (;) αποφασίζει να εκβιάσει το κράτος κάνοντας απεργία πείνας. Επί δυο μήνες δεν μας εξήγησε κανένας για ποιον σοβαρό λόγο αρνείται τις φυλακές υψίστης ασφαλείας του Δομοκού και για ποιον ζωτικό λόγο προτιμά να βρίσκεται στις φυλακές του Κορυδαλλού. Μόλις την τελευταία εβδομάδα μάθαμε ότι δεν του αρέσουν οι φυλακές Δομοκού διότι το κελί του, που είναι τρίκλινο, δεν του παρέχει την άνεση να διαβάζει και να ακούει ραδιόφωνο. Γι’ αυτό θέλει να φύγει. Να υποθέσουμε ότι εάν ήταν μονόκλινο ή σουίτα ίσως να συμβιβαζόταν και να μην διαμαρτυρόταν. Για να γίνει πιο πιστευτός θα μπορούσε να επικαλεσθεί και την κακή ποιότητα του φαγητού στον Δομοκό, αλλά περιέργως δεν το σκέφτηκε. Εξακολουθεί όμως να μην μας λέει γιατί επιμένει να προτιμά ως φυλακή τον Κορυδαλλό και όχι κάποια άλλη φυλακή της χώρας. Είναι ηλίου φαεινότερο ότι οι λόγοι που επικαλείται είναι προσχηματικοί. Εξ άλλου νομικό ζήτημα που να εξηγεί την απόφαση για απεργία πείνας, δεν φαίνεται να υπάρχει, αφού όλα του τα αιτήματα απορρίφθηκαν από τα αρμόδια δικαστικά όργανα, ως αβάσιμα. Άλλα έχει στο μυαλό του ο κατάδικος που δεν τα εξομολογείται δημοσίως. Μέχρι και σήμερα δεν έχει γίνει κατανοητό ποιος είναι ο τόσο σοβαρός λόγος που τον οδήγησε στον πιο ακραίο και επικίνδυνο, για την υγεία του, τρόπο διαμαρτυρίας. Προφανώς πρόκειται περί εκβιασμού, για ταπεινές αιτίες.
Ειλικρινά, πιστεύει κανείς ότι εάν επρόκειτο περί ασήμαντου μικροαπατεώνος, που θα ήθελε να μετακομίσει σε φυλακή της αρεσκείας του, θα του έδινε κανείς σημασία; Εξ’ ίσου αδιάφορη δεν θα ήταν και μια αναλόγου περιεχομένου απεργία του χρυσαυγίτη Μιχαλολιάκου ή του δολοφόνου Ρουπακιά; Όμως ο Κουφοντίνας είναι μια ξεχωριστή περίπτωση δολοφόνου. Αυτός έχει την αίγλη του αριστερού, του λαϊκού επαναστάτη, του υποδειγματικού αγωνιστή και του πολιτικού κρατουμένου. Αυτό τουλάχιστον πιστεύει ο ίδιος. Το περίεργο είναι ότι το ίδιο πιστεύει και ένα παλαβό κομμάτι της κοινωνίας.
Οι καθημερινές διαδηλώσεις και τα προκλητικά συνθήματα που γράφτηκαν υπέρ του δολοφόνου δείχνουν κάτι το παράλογο, το απάνθρωπο και το παντελώς ανήθικο. Φανερώνουν ότι μερικές εκατοντάδες άτομα ασπάζονται τις ‘’ιδέες’’ και χειροκροτούν και χαίρονται για τα εγκλήματά του τρομοκράτη. Και από ότι φαίνεται είναι οργανωμένα. Έχουν έτοιμο αρχηγό που δεν θα αργήσει να αποφυλακιστεί. Έχουν την ετοιμότητα για να συγκεντρώνονται σε διαδηλώσεις και καταλήψεις. Έχουν άτυπο εκπρόσωπο τύπου, του οποίου οι απόψεις φιλοξενούνται σε εφημερίδες και τηλεοπτικά κανάλια. Κοινό δε χαρακτηριστικό τους είναι το επιλεκτικό μίσος για το δεξιό κομμάτι της κοινωνίας και για το κράτος. Είναι προφανές ότι η επόμενη γενεά δολοφόνων είναι ήδη στρατολογημένη και κάνει προπονήσεις στους δρόμους, προσπαθώντας να κάψει αστυνομικούς με βόμβες μολότοφ. Είμαστε σίγουροι ότι κάποιοι από αυτούς δεν θα θελήσουν να χρησιμοποιήσουν και όπλα για να μιμηθούν τον ήρωα τους;
Χωρίς την απεργία θα είχαμε ξεχάσει την παρουσία τους. Ευτυχώς που έγινε η απεργία πείνας και θυμηθήκαμε ότι η δημοκρατία εκτός από την Χρυσή Αυγή έχει και άλλους αντιπάλους. Τους υποστηρικτές του δολοφόνου και τον συρφετό των ατόμων που επί δυο μήνες καιροσκοπικά και τυχοδιωκτικά συμπορεύθηκαν μαζί τους.
Τελικά ο δολοφόνος με την απεργία που έκανε ήταν πολύ χρήσιμος. Ξύπνησε ένα κομμάτι της κοινωνίας και το έφερε αντιμέτωπο με ένα πρόβλημα που το βλέπει ξαφνιασμένη μπροστά της. Μήπως θα έπρεπε, γι΄ αυτό το εγερτήριο, να τον ευχαριστήσουμε;