Ο Ντιέγκο με το τατουάζ του Τσε στο μπράτσο, δεν θα αγγίξει ξανά τη αγαπημένη του στρογγυλή θεά. Έφυγε την ίδια μέρα, τέσσερα χρόνια μετά από τον θάνατο του αγαπημένου του Κομαντάντε Φιντέλ Κάστρο.
Δε θα ασχοληθώ σ’ αυτό το αφιέρωμα με την βιογραφία του και την πορεία του στο ποδόσφαιρο. Αυτά έχουν γραφεί και θα γραφούν ακόμη περισσότερα μετά τα θάνατό του.
Θα σταθώ σε δύο γεγονότα: στον αγώνα του ΠΑΟΚ με την Νάπολι και στην σχέση του με την μαρξιστική ιδεολογία.
Ήταν 6 Οκτωβρη του 1988. Η Τούμπα ήταν κατάμεστη 2,5 ώρες πριν την έναρξη της μεγάλης ρεβάνς, της ρεβάνς του 1-0 του Σάο Πάολο, ανάμεσα στον ΠΑΟΚ και τη μεγάλη Νάπολι του Ντιέγκο Μαραντόνα (και του Καρέκα και του Αλεμάο και του Ντε Νάπολι κ.ά) για το Κύπελλο UEFA.
Ήμασταν εκεί όλη η παρέα της Νεάπολης (κάποιοι δεν είναι πια μαζί μας). 45.000 άνθρωποι πως χωρέσαμε και είναι θαύμα πως δεν έπεσαν οι κερκίδες της Τούμπας.
Ο ΠΑΟΚ προερχόταν από νίκη απέναντι στον Ολυμπιακό στο ΟΑΚΑ με γκολάρα του Στέφανου Μπορμπόκη και είχε καλή ψυχολογία.
Για την ιστορία, εκείνη την σεζόν η Νάπολι πήρε το τρόπαιο, αφού απέκλεισε στη συνέχεια τις Λοκομοτίβ Λειψίας, Μπορντό, Γιούβεντους και στον διπλό τελικό την Στουτγκάρδη. Ο ΠΑΟΚ έπεσε μαχόμενος από τη μετέπειτα νικήτρια του UEFA! Προηγήθηκε η Νάπολι με τον Καρέκα και ισοφάρισε ο Γιώργος Σκαρτάδος μετά από μπαλιά του Φερνάντο ενός πολύ καλού βραζιλιάνου.
Μετά τον αγώνα στην Τούμπα, ο Ντιεγκίτο αποθέωσε τον κόαμο του ΠΑΟΚ και την ατμόσφαιρα της Τούμπας. Σε ερώτηση δημοσιογράφου της ιταλικής τηλεόρασης να ρωτά τον Μαραντόνα μετά τη λήξη: "Πόσα παιχνίδια έχεις παίξει παγκοσμίως σε τέτοια ατμόσφαιρα;".
Η απάντηση του Μαραντόνα; "Έχω παίξει πολλά παιχνίδια αλλά δεν έχω ξαναδεί τέτοιο πράγμα!". Εμείς Βλέπουμε το βίντεο και περηφανευόμαστε!
Η σχέση με τον μαρξισμό και το εργατικό κίνημα
Γιος βιομηχανικού εργάτη μεγαλωμένος σε μια παραγκούπολη έξω από το Μπουένος Άιρες, ο Μαραντόνα δεν λησμόνησε ποτέ τις ταξικές ρίζες του… Αυτός ήταν και ο λόγος που λατρεύτηκε από τις λατινοαμερικανικές φαβέλες μέχρι τις χωμάτινες αλάνες σε κάθε γωνιά του κόσμου… Ο Ντιέγκο σε όλη τη διάρκεια της μεγάλη του καριέρας ήταν ένας από εμάς, τους πολλούς…
Ο Ντιέγκο ήταν στο πλευρό των αδικημένων, όσο αγωνίζονταν για έναν καλύτερο κόσμο. Αυτό το πάθος του για να ξημερώσει μια άλλη μέρα για τους πολλούς ήταν που τον οδήγησε να δηλώσει: «Θα ντυθώ στρατιώτης για μια ελεύθερη Βενεζουέλα για να αγωνιστώ εναντίον του ιμπεριαλισμού και εναντίον αυτών που θέλουν να αρπάξουν τις σημαίες μας, που είναι ό,τι πολυτιμότερο έχουμε»…
Ξέρω πώς είναι να πεινάς για πολλές μέρες και αυτό δεν μπορεί να συμβαίνει στη χώρα μου. Ευχή μου είναι να βλέπω όλους τους Αργεντινούς χαρούμενους, με δουλειά και να έχουν να φάνε κάθε μέρα»…
Συγκινητικός ήταν ο αποχαιρετισμός στον θάνατο του Φιντέλ Κάστρο.
«Πέθανε ο φίλος μου, ο έμπιστός μου, που με συμβούλευε, εκείνος που μου τηλεφωνούσε ανά πάσα στιγμή για να συζητήσουμε για την πολιτική, το ποδόσφαιρο, το μπέιζμπολ. Ποτέ δεν έκανε λάθος, για μένα ο Φιντέλ ήταν και θα είναι αιώνιος, ο μοναδικός, ο μεγαλύτερος. Η καρδιά μου πονάει, γιατί ο κόσμος χάνει τον σοφότερο όλων.
Δεν μπορεί ο καθένας να θάψει μία δικτατορία και να αμφισβητήσει αντιμετωπίζοντας την αμερικανική αυτοκρατορία.
Δεν μπορεί ο καθένας να εξαλείψει τον αναλφαβητισμό σε ένα χρόνο.
Δεν μπορεί ο καθένας να μειώσει την παιδική θνησιμότητα από 42% σε 4%.
Δεν μπορεί ο καθένας να παρουσιάσει περισσότερους από 130.000 γιατρούς, εξασφαλίζοντας 1 γιατρό για κάθε 130 άτομα, με το υψηλότερο ποσοστό των γιατρών ανά κάτοικο στον κόσμο.
Δεν μπορεί ο καθένας να δημιουργήσει τη μεγαλύτερη ιατρική σχολή του κόσμου, με 1.500 ξένους γιατρούς ανά έτος και 25.000 απόφοιτους ιατρικών σχολών από 84 χώρες.
Δεν μπορεί ο καθένας να στέλνει περισσότερους από 30.000 γιατρούς να εργάζονται σε περισσότερες από 68 χώρες σε όλο τον κόσμο, σε περίπου 600.000 αποστολές.
Δεν μπορεί ο καθένας να φτιάξει τη μόνη χώρα της Λατινικής Αμερικής χωρίς παιδικό υποσιτισμό.
Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να δημιουργήσει τη μόνη χώρα της Λατινικής Αμερικής χωρίς το πρόβλημα των ναρκωτικών.
Δεν μπορεί ο καθένας να πετύχει να πηγαίνουν όλα τα παιδιά σχολείο.
Δεν μπορεί ο καθένας να ταξιδέψει στη χώρα του χωρίς να δει ένα παιδί να κοιμάται στον δρόμο.
Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να παρουσιάσει τη μόνη χώρα στον κόσμο που συναντά την οικολογική βιωσιμότητα.
Δεν μπορεί ο καθένας να επιτυγχάνει για τον λαό του 79 χρόνια προσδόκιμο ζωής.
Δεν μπορεί ο καθένας να δημιουργήσει εμβόλια κατά του καρκίνου.
Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να έχει τη μόνη χώρα που εξαλείφθηκε η μετάδοση από τη μητέρα στο παιδί του ιού HIV.
Δεν μπορεί ο καθένας να καταφέρει να μαζέψει τα περισσότερα ολυμπιακά μετάλλια στη Λατινική Αμερική.
Δεν μπορεί ο καθένας να έχει δεχτεί πάνω από 600 απόπειρες κατά της ζωής του και 11 πρόεδροι των ΗΠΑ να προσπαθούν να τον ανατρέψουν.
Δεν μπορεί ο καθένας να επιβιώνει έπειτα από 50 χρόνια αποκλεισμού και οικονομικού πολέμου.
Δεν μπορεί ο καθένας να φτάνει τα 90 του χρόνια, με πολύ εξέχουσα θέση στην παγκόσμια ιστορία».
Αγαπήθηκε από εκατομμύρια ο Ντιέγκο. Παρεξηγήθηκε από τους άλλους, τους λίγους. Έζησε και πέθανε όπως ήθελε ο ίδιος: «Γεννήθηκα χωρίς να το θέλω, θα πεθάνω χωρίς να το θέλω. Αφήστε με λοιπόν, τουλάχιστον να ζήσω όπως θέλω».
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ:
- Από τον αγώνα της Τούμπας με τον Κυριάκο Αλεξανδρίδη.
- Με τον αγαπημένο του Φιντέλ.
