Διδακτική επειδή συνέβαλε στην απόδειξη του αυτονόητου: Ο Βασιλιάς είναι γυμνός. Και Βασιλιάς εν προκειμένω δεν είναι μόνο ο πρωθυπουργός, αλλά και μεγάλο τμήμα της πολιτικής τάξης, παλαιάς και αναδυόμενης.
Ο Βασιλιάς – πρωθυπουργός αποδείχθηκε γυμνός στα μάτια της κοινής γνώμης επειδή, παρά τα όσα ηρωικά εκφώνησε για να δικαιολογήσει την παλινωδία του- άλλα διατυμπάνιζε προεκλογικά, άλλα ακόμα και τρεις τέσσερις μέρες πριν τη συμφωνία - αποδείχθηκε ανίκανος να κατανοήσει όσα και ένας απλός άνθρωπος της αγοράς, ένας πολίτης μετρίως ενημερωμένος γνώριζε κάλλιστα εδώ και χρόνια: Η στάση των δανειστών και των Ευρωπαίων υπαγορεύεται από τα συμφέροντα μιας εκάστης των χωρών πρωτίστως, και δευτερευόντως από τις αρχές της αλληλεγγύης, την οποία άλλωστε δεν μπορείς να επικαλείσαι την ίδια ώρα που εκστρατεύεις εναντίον τους.
Κι όντας μαρξιστής αποτελεί ασυγχώρητη αφέλεια να ανακαλύπτεις κατόπιν εορτής την αδήριτη πειθώ  του  συσχετισμού δυνάμεων. Άλλως, ο χιμαιρικός  ήρωας του   Θερβάντες θα αποτελούσε σήμερα οδηγό για διαπραγματευτές.
Γυμνός αποδείχτηκε ο βασιλιάς - πρωθυπουργός επειδή δεν κατανόησε και δεν άκουσε όσα κραύγαζαν  σε Ανατολή και Δύση, Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, Ρώσοι και Κινέζοι και σύμπας ο κόσμος. Η Ελλάδα έχει μέλλον μόνο μέσα στο σκληρό πυρήνα της Ευρώπης. Διότι εκτός ευρώ θα υπέσκαπτε όχι μόνο την οικονομία της αλλά και τη διεθνή της θέση, την ασφάλεια και την άμυνα….
Αυτά ένας μετρίως ενημερωμένος πολίτης τα γνωρίζει εδώ και χρόνια. Ο κ. Τσίπρας χρειάστηκε να γίνει πρωθυπουργός και να ζητήσει ειδική μελέτη από τον κ. Βαρουφάκη για να αντιληφθεί τις συνέπειες της επιστροφής στη δραχμή!
Γυμνός επίσης διότι  απέτυχε στην επιλογή των σημαντικότερων συνεργατών του. Μπορεί να γράφονται τούτες τις μέρες μακροσκελείς αναλύσεις περί του τις πταίει για τη ζόρικη συμφωνία στην οποία μας οδήγησε η κυβέρνηση, αλλά ουδείς έχων σώας τας φρένας μπορεί να ισχυριστεί πως θα είχαμε την  ίδια επαχθή συμφωνία αν επικεφαλής στο ΥΠΟΙΚ και κύριος διαπραγματευτής ήταν ο κ. Σταθάκης.
Επιλογές του κ. Τσίπρα ήσαν ο κ. Βαρουφάκης, η κ. Κωνσταντοπούλου, ο κ. Καμμένος. Θα τις πληρώσει και τις τρεις. Ήδη τις δυο τις πλήρωσε. Και το mea culpa έχει αξία όταν πληρώνει ο ίδιος το κόστος. Άλλως η ανάληψη της πολιτικής ευθύνης μοιάζει με ειρωνεία. Αφού ταυτόχρονα φορτώνεται ο λαός μας με μερικές ακόμα δεκάδες δισεκατομμυρίων επαχθή και επονείδιστα βάρη. Κι όποιος αντιλέγει ας διαβάσει την τελευταία έκθεση του ΔΝΤ για το πόσο κόστισε στην Ελλάδα το τελευταίο πεντάμηνο.
Αλλά αρκετά με τον πρωθυπουργό.
Πάμε στις μωρές παρθένους της αντιπολίτευσης και πρώην συμπολίτευσης. Που οδύρονται  σεμνά τώρα, ακονίζοντας τα νύχια τους μόλις περάσει ο κίνδυνος. Ήταν παιδική χαρά, λένε το email Χαρδούβελη μπροστά στη συμφωνία Τσίπρα.  Και οι μωροί δεν απαντούν – φυσικά κι ο Τσίπρας δεν νομιμοποιείται να τους ρωτήσει:  Κι αφού ήταν τόσο καλή η συμφωνία κι αφού μόνη έγνοια σας είναι το εθνικό συμφέρον γιατί ω λέβεντες του αστικού πολιτικού συστήματος δεν προχωρήσατε σε υπερψήφιση για να γλιτώσετε το λαό από τα δεινά που εικάζατε ως βέβαια θα επέφερε η κυβέρνηση Τσίπρα;
Και γιατί από τις ευρωεκλογές και εντεύθεν σταματήσατε την υλοποίηση των μέτρων των δικών σας συμφωνιών; Όταν μάλιστα τα μέτρα αυτά ήταν και ασορτί με την ιδεολογική σας  γραμμή;  Μήπως για να τα βρεί κι αυτά ο Τσίπρας για να αναγκαστεί- όπως κι έγινε- σε ένα βαρύ πακέτο διαρθρωτικών μέτρων;
Ας μην επαίρονται λοιπόν για τη  υπεύθυνη στάση τους τα κόμματα του αστικού κόσμου. Είναι το ελάχιστο που πράττουν. Και δεν δικαιούνται να ζητούν δημόσια εύσημα. Εξάλλου για σχεδόν όλους από δαύτους ισχύει το σεξιστικό ρηθέν (ας μου συγχωρεθεί η επίκλησή του): Κάθε πρωί πριν φύγει για τη δουλειά ο άντρας καλά θα κάνει  να δέρνει τη γυναίκα του. Μπορεί ο ίδιος να μην γνωρίζει την αιτία. Τη γνωρίζει όμως στα σίγουρα η γυναίκα του.
Τέλος υπάρχει κι ο κλεινός Λαφαζάνης με την Αριστερή του πλατφόρμα ή κάπως έτσι.  Απόλυτο δικαίωμά τους να πιστεύουν και να διακηρύσσουν τα όσα περί δραχμής. Τουλάχιστον δεν κρύβονται. Αλλά, έτσι για το Θεό που πιστεύουν. Λίγο φιλότιμο δεν έχουν να παραιτηθούν από υπουργοί, όταν διαφωνούν με καίριες επιλογές της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού που τους διόρισε;
Κι επειδή όλα δεν υπακούν σε βαθυστόχαστες πολιτικές αναλύσεις: Γιατί τόση – αριστερή έστω- γαϊδουριά;