Πριν 20 χρόνια το ίδιο εφιαλτικό σενάριο εκτυλίχθηκε σε  βάρος των παραγωγών, τότε των αγελαδοτρόφων.  Με το πρόσχημα του υψηλού μικροβιακού φορτίου οι εταιρείες εφάρμοσαν τη διαβόητη πολιτική "εξυγίανσης της ζώνης γάλακτος"
Κι αφού ξαπόστειλαν  τους μικρούς παραγωγούς στην βιαιότερη  εξολόθρευση που επιχειρήθηκε ποτέ εναντίον μιας ομάδας πληθυσμού- εν μια νυκτί έστειλαν στα αζήτητα εκατοντάδες νοικοκυριά αγελαδοτρόφων του νομού αφού οι εταιρείες δεν παραλάμβαναν πια το γάλα του μικρού κτηνοτρόφου- ύστερα από μερικούς μήνες αιτήθηκαν προς το Υπουργείο Γεωργίας να μην ισχύουν για τις εταιρείες τα όρια των μικροβιακών φορτίων του σχετικού κανονισμού της Ε.Ε., ένεκα των οποίων ξαπόστειλαν τους μικρούς!
Το ίδιο έργο παίχτηκε σε ποικίλες μορφές τουλάχιστον τρεις τέσσερις φορές έκτοτε. Εναρμονισμένη συμπίεση τιμών στον παραγωγό, αφανισμός του μικρού κτηνοτρόφου.
Τα οικονομικά και πολιτικά χαρακτηριστικά της σύμπηξης του καρτέλ ήταν ορατά και σε τυφλούς. Αλλά οι σεπτές κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας που κυβερνούσαν με άσχετους, αδιάφορους ή πολιτικά ανερμάτιστους υπουργούς Γεωργίας είχαν έτοιμη την απάντηση κάθε φορά που το θέμα της δραματικής κατάστασης στην κτηνοτροφία έφτανε στη βουλή: Δεν μπορούμε να παρέμβουμε διότι ισχύουν οι νόμοι της αγοράς. Πράσινοι και Γαλάζιοι επικαλούνταν τους ίδιους νόμους του εφτάψυχου Άνταμ Σμιθ μέχρι που κατάφεραν αντάμα κι ομού να πετύχουν την εξαφάνιση της αγελαδοτροφίας. Κι από 4.500 εκμεταλλεύσεις στις αρχές της δεκαετίας του ' 90 να επιβιώσουν περί τις 40 (!!!) μέχρι τις μέρες μας. Για να χαθούν κοντά 6.000 θέσεις εργασίας  σε 25 χρόνια. Ένα μεγάλο εργοστάσιο έκλεινε κάθε χρόνο στο Κιλκίς  και δεν άνοιξε μύτη.
Ούτε συγκινήθηκε κανείς. Σε Αθήνα και Κιλκίς. Λίγος ντόρος  σηκώθηκε μόνο στα μέσα της πρώτης δεκαετίας του νέου αιώνα όταν αποκαλύφθηκε η αστυνομική πτυχή της σύμπηξης του καρτέλ. Τότε που έκπληκτοι τάχα μάθαιναν πως πέντε έξι εκπρόσωποι εταιρειών στη Λάρισα τα  είπαν και τα συμφώνησαν. Τότε έμαθαν. Για τη σταδιακή συρρίκνωση της παραγωγής ούτε που άκουσαν...  Διάβαζαν τον "Πλούτο των Εθνών" και δεν τους περίσσευε χρόνος να δουν τα πάθη και ν' ακούσουν τις οιμωγές των κτηνοτρόφων.
Και φτάσαμε στο σωτήριο έτος 2017, όπου -για όσους το λησμονούν- κυβερνά η Αριστερά. Και,  ω του θαύματος, πάλι τα ίδια έχουμε. Στα καλά καθούμενα πέντε εταιρείες αποφασίζουν πως πρέπει να μειώσουν τις τιμές, στο ίδιο ύψος και για το σύνολο των αιγοπροβατοτρόφων.  
Ποιος βάζει στοίχημα πως κι ετούτος ο Υπουργός  κι ετούτη η Επιτροπή Ανταγωνισμού δεν πρόκειται να "κουνήσουν το δαχτυλάκι" τους και θα αφήσουν τους κτηνοτρόφους έρμαια των διαθέσεων των μεγάλων παικτών της αγοράς;
Για να  λάβουν εκδίκηση τα όνειρα του κάθε μεταρρυθμιστή επενδυτή: Να παρασκευάζει τυρί και γιαούρτι και παν τυροκομικό προϊόν με εισαγόμενο γάλα. Χωρίς να ενοχλείται από διάφορους περίεργους που ταράζουν τώρα τη "δουλειά"  καταγγέλλοντας  τις παράνομες ελληνοποιήσεις. Σε λίγο καιρό εξάλλου  η κατηγορία θα είναι άνευ αντικειμένου. Ελληνικού  γάλακτος μη υπάρχοντος κάθε γάλα θα είναι ελληνικό.  
Η εξήγηση απλή: Σε τούτη την χώρα  ακόμα και ο Όμηρος είχε τον μαστιγωτή του, τον Ζωίλο τον αμφιπολίτη. Ενώ τον Άνταμ Σμίθ  τον έχουν εικόνισμα εκεί στην Αχαρνών. Δεξιοί, κεντροδεξιοί, κεντρώοι, κεντροαριστεροί και αριστεροί. Ως Εθνικό  ποιητή  ορατών τε και αοράτων.