Η θεωρία από μόνη της είναι έννοια λειψή, αν δεν συνοδεύεται από ανάλογη πρακτική εμπειρία. Είναι άλλο να είσαι βιωματικά αριστερός και άλλο «πολιτογραφημένα». Τα έργα κάνουν τον αριστερό κι όχι αυτά που κατά περίπτωση και περίσταση δηλώνει. Ως τώρα πίστευα ότι τα πραξικοπήματα τα κάνουν οι δεξιοί. Τελευταία, όμως, με αυτά που βλέπω, άλλαξα γνώμη. Πραξικοπήματα μπορούν να κάνουν και οι αριστεροί, όταν η δημοκρατία δεν τους συμφέρει.
Ο Σύριζα, όχι μόνο παραβίασε το καταστατικό του κόμματος, τον τελευταίο καιρό, αλλά κι αυτό το ίδιο το σύνταγμα της χώρας, όταν αγνόησε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, το 2015, και μετέτρεψε το 62% του ΟΧΙ, σε ΝΑΙ.
Και να ήταν μόνο αυτό; Εκτός από το καταστατικό και το σύνταγμα της χώρας, η Κ.Ε. του Σύριζα αγνόησε και το αποτέλεσμα των εσωκομματικών εκλογών, ακυρώνοντας την πλειοψηφία χιλιάδων μελών και προχωρώντας σε δύο αποφάσεις: Στην καθαίρεση του εκλεγμένου προέδρου και στον αποκλεισμό του να μη συμμετέχει στη διαδικασία εκλογής νέου προέδρου για το κόμμα. Το περασμένο Σαββατόβραδο στήθηκε στον τοίχο η εσωκομματική δημοκρατία, από την Κ.Ε. του Σύριζα!
Όταν οι κοτζαμπάσηδες δολοφόνησαν τον Καποδίστρια, ο Γκαίτε δήλωσε: «Από σήμερα παύω να είμαι φιλλέλην». Από προχθές το Σάββατο, που δολοφονήθηκε η δημοκρατία, εντός του Σύριζα, με τη μειοψηφία της κομματικής κορυφής να ακυρώνει την επιλογή της βάσης, χιλιάδες μέλη της Αριστεράς δηλώνουν ότι έπαψαν να είναι Σύριζα.
Το περασμένο Σαββατόβραδο η ιδεολογία ηττήθηκε από την ιδιοκτησιακή νοοτροπία, που μόνον αριστερή δεν είναι. Μόλις κατάλαβαν κάποιοι στην Κ.Ε. ότι ο ατίθασος και απείθαρχος νεαρός, ο προερχόμενος από την Αμερική, έχει ρεύμα στο λαό και ενδεχόμενα να κέρδιζε τις προεδρικές εκλογές, εφάρμοσαν πρακτικές, αξιοζήλευτες και για την καλύτερη χούντα. Φίλοι κι εχθροί εσωκομματικοί σύστησαν συμμορία (η λέξη από το «συν» και το «μορία», από το ρήμα μείρομαι, που σημαίνει παίρνω μερίδιο, κι εν προκειμένω μερίδιο στην εξουσία) και δρώντας αντιδημοκρατικά, απέκλεισαν τον Κασσελάκη!
Το Σάββατο 12-10-2024 είναι η μελανότερη στιγμή της μεταπολιτευτικής Αριστεράς! Είναι μια μαχαιριά στην καρδιά των 75.000 φίλων και μελών του Σύριζα που ψήφισαν για πρόεδρο του κόμματος, πριν ένα χρόνο, τον Κασσελάκη. Προχθές, το σαββατόβραδο, εκτός από την εσωκομματική δημοκρατία, πέθανε και η Αριστερά.
Η πάλαι ποτέ Αριστερά είχε στελέχη και ηγέτες που τους σέβονταν και οι αντίπαλοί τους. Ενδεικτικά να αναφέρω τον Μήτσο Παρτσαλίδη, τον Γιάννη Πασαλίδη και τον Ηλία Ηλιού. Τη σημερινή «Αριστερά» δεν την σέβονται ούτε οι Αριστεροί!
«Ο καθείς και τα όπλα του» λέει ο Ελύτης στο Άξιον Εστί. Στην πολιτική τη μεγαλύτερη αξία την έχει η ηθική και στο μπορντέλο η ιερόδουλη. Το πώς τώρα ένα κόμμα αριστερό δέχεται για πρόεδρό του έναν που μίλησε για εισαγωγή ιερόδουλων, από το εξωτερικό, και όχι τον ήδη αιρετό του πρόεδρο, αυτό δεν το καταλαβαίνω.
Όπως αλλάζουν τα νερά στα ποτάμια, αλλάζουν και τα «ρεύματα» στα κόμματα. Αυτά που κάνει ο σημερινός Σύριζα, δεν έχουν καμία σχέση με όσα πρεσβεύει η Αριστερά. Ουδέποτε άλλοτε στην ιστορία της συνέβησαν παρόμοια γεγονότα. Ως και η αντιπολίτευση που ασκεί στη βουλή είναι κι αυτή ελλειμματική και αποσπασματική, σε μια εποχή που βογγά ο τόπος.
Παλιά συνδέαμε την Αριστερά, με αγώνες, εξορίες και πιστοποιητικά κοινωνικών φρονημάτων. Τελευταία, μετά από το «ανοίξαμε και σας περιμένουμε» έγινε προβιά και φόρεμα. Όποιος θέλει το φορά κι όπως θέλει το πετά. Το μόνο κοινό που ενώνει τα πιο πολλά στελέχη της, είναι ο αγώνας του καθενός για προσωπική ανέλιξη!
