Ο Δημόσιος τομέας έχει συρρικνωθεί, όπως ομολογεί έμμεσα η κυβέρνηση δια του υπουργού της, λέγοντας, ότι δεν μπορεί πλέον να παρέχει Δημόσια Υγεία σε όλους τους Έλληνες! Το ίδιο γίνεται και με άλλα σημαντικά αγαθά, που από δημόσια μετατρέπονται σε ιδιωτικά, λόγω ιδιωτικοποίησης της Πολιτείας!
Λέξεις θετικές, ως επί το πλείστον, όπως πρόοδος, ανάπτυξη, υγεία, παιδεία, ειρήνη, δημοκρατία κλπ, είναι αποδεκτές από όλους και από όλα τα κόμματα. Όταν όμως οι παραπάνω λέξεις πρόκειται να λάβουν σάρκα και οστά εξατομικευμένα, προκαλούν μια σύγκρουση, ως προς το ποιος ή ποια θα ωφεληθεί συγκεκριμένα.
Καλή η δημοκρατία, αλλά καλύτερη για τον καθένα είναι αυτή από την οποία ωφελείται ο ίδιος. Επομένως το επίμαχο στην πολιτική είναι η δίκαιη ζεύξη του ατομικού και του γενικού οφέλους, η σύζευξη του συλλογικού και του προσωπικού κέρδους. Κι είναι ακριβώς στο σημείο αυτό, που έχει τη ρίζα της η σύγκρουση.
«Έκαστος τόπος έχει την πληγήν του: Η Αγγλία την ομίχλην, η Αίγυπτος τας οφθαλμίας, η Βλαχία τας ακρίδας και η Ελλάς τους Έλληνας.....Εις νόμος απαιτείται εις αυτήν τη χώραν, ο οποίος να επιτάσσει την εφαρμογήν όλων των υπολοίπων νόμων", έλεγε ο Εμμανουήλ Ροΐδης
Το να υποστηρίζει κανείς το κόμμα του και να του ασκεί κριτική είναι καλό και δίκαιο. Το να του ασκεί όμως πάντοτε και παντού αρνητική κριτική, για το οτιδήποτε, επειδή ο ίδιος έχει περάσει σε πολιτική αγρανάπαυση, είναι κακό και άδικο, εκτός κι αν το κάνει σκόπιμα.
Ο λεκτικός όρος «μη κρατικό και μη κερδοσκοπικό», που αναφέρεται στα πανεπιστήμια και λέγεται από πολιτικούς και «διαστρεβλωτές» ειδήσεων, είναι παραπλανητικός και χρησιμοποιείται αντί του όρου «ιδιωτικός», για να μην αναδεικνύεται η οικονομική διάσταση του συγκεκριμένου όρου, που αφορά εν προκειμένω σε δίδακτρα.
Αν πράγματι κάποια κόμματα νοιάζονται για την Πολιτεία και τα προβλήματά της, δεν θα ήταν προς όφελος της ίδιας της Πολιτείας τα ποσά που χρωστούν από δάνεια, ένα δις περίπου, να επιστραφούν στο κράτος και να χρησιμοποιηθούν για την Δημόσια Παιδεία;
“Εν τόποις τυφλών Λάμων βασιλεύει”, λέει ένα ρητό. Μεταξύ των ανόητων και άπειρων ανθρώπων ευδοκιμούν αυτοί που γνωρίζουν έστω και τα ελάχιστα. Η παρουσία του καθενός στην πολιτική κρίνεται από τις επαγγελματικές του διαδρομές και από τις επιστημονικές του περγαμηνές, που έχει για να δείξει, προτού γίνει πολιτικός!
Καλός πολιτικός είναι αυτός που εμπνέει με το παράδειγμά του. Μια κοινωνία θεωρείται δημοκρατική, όταν μέσα στο συλλογικό της όραμα, υπάρχει και το δικό σου, όταν μέσα στη συλλογική της ψυχή, υπάρχει και η δική σου ψυχή, όταν ο νόμος είναι ίδιος για όλους.
Ο γονιός που έχασε το παιδί του στο έγκλημα των Τεμπών, αισθάνεται ότι ζει σ' ένα κράτος που δεν είναι το κράτος του, σ’ ένα καθεστώς που τον αγνοεί και που αντί να αποκαλύπτει, συγκαλύπτει την αλήθεια του εν λόγω εγκλήματος!
Όταν η χώρα σου καταρρέει σε ιδέες και αξίες, οφείλεις, αντί να ακολουθείς την κατάρρευσή της, να στρατευθείς με αυτούς που έχεις κοινούς στόχους. Αντ’ αυτού όμως βλέπουμε έναν κομματικό τεμαχισμό της κοινωνίας, όπου ο καθένας θέλει το κόμμα του για τον εαυτό του κι έτσι γέμισε η βουλή από κόμματα!
Δε γίνεται το 78% του λαού της χώρας να καταδικάζει την πολιτική της ακρίβειας και τίποτα να μην αλλάζει! Δε γίνεται το 70% του πληθυσμού να είναι ενάντια στην εφαρμοζόμενη πολιτική και να παραμένει αυτή ίδια!
Δεν μπορεί η Αμερική να δέχεται να έχει έναν υπέργηρο πρόεδρο, που αλλού πατάει κι αλλού βρίσκεται και ο Σύριζα να μην δέχεται έναν νεαρό πρόεδρο, που πρόσφατα εκλέχτηκε μέσα από καθαρές δημοκρατικές διαδικασίες!
Πώς γίνεται με όλα αυτά που μας βασανίζουν ως λαό και ως χώρα να πάμε μπροστά;
